Γιουροξεφωνίζιον...

Η Eurovision δεκαετίες είναι κόκκινο πανί. Στο τόπο μας, οι άγρια σοβαροί, σε σημείο δογματισμού, δε νοιάζονται για ποπ «πανηγυράκια» αλλά από φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ και πάνω καταδέχονται να ασχοληθούν. Οι fun του πανευρωπαϊκού διαγωνισμού, αδιαφορούν για τους σοβαρούς και ζουν τη στιγμή, ακόμα και με τα χαζόχαζα τραγούδια ή τις κιτς, φαντεζί εμφανίσεις. Και εκεί φυσικά υπάρχουν και σπουδαίες μουσικές στιγμές και υπέροχες ερμηνείες και όπου υπάρχει μουσική καλό πράγμα είναι και όχι μεμπτό. Επίσης ποτέ μου δε κατάλαβα τι κακό έχουν τα πανηγυράκια, τα πανηγύρια ή μεγάλες εμποροπανήγυρεις. Δεν συναντιέται κόσμος σ' αυτά, δεν πουλάει πράγματα, δεν αγοράζει, δεν γλεντάει, δε χορεύει, δεν επικοινωνεί, δε τρώει και δεν πίνει;

Καλώς ή κακώς σ' αυτό τον τόπο με πανηγύρια μεγαλώσαμε και όχι με την Συμφωνική του Αγίου Φραγκίσκου των Αγρών και χίλια συγγνώμη. Και αν αυτό το πανηγυράκι είναι ποπ και αφορά και σε νέους, τι καλύτερο δηλαδή; Η γκρίνια ήταν πάντα για τα λεφτά. Πως κοστίζει ακριβά η συμμετοχή της Ελλάδας. Πως έσπαγε ρεκόρ η κρατική τηλεόραση σε τηλεθέαση δεν της έφερνε άραγε έσοδα; Ότι μια χώρα τουριστική προβάλονταν με τις μουσικές της και το κέφι της και την διασκέδασή της δεν ήταν υποχρέωση της κρατικής να το κάνει. Η ανυποληψία λόγω διοργάνωσης κρατικής που πέρασε για καμία δεκαετία ο θεσμός αυτός, δείχνει να τον κτυπάει και πάλι.

Στο χθεσινό θέαμα, οι παρουσιαστές ήταν ανεκδιήγητοι. Ο κύριος θύμιζε Λουδοβίκο των Ανωγείων με κρεπαρισμένη όμως μπούκλα. Η κυρία κρατούσε τις αποστάσεις μη την θεωρήσει και η διανοουμενίστικη (τρομάρα της!), ΕΤ, κάτι άλλο εκτός από περισπούδαστη. Ερωτάει μάλιστα τον Τάσο Τρύφωνος, που είναι κινούμενη επιτομή της ποπ ελληνικής μουσικής, αν η Eurovision βγάζει εποχικά τραγουδάκια. «Δε νομίζω το Volare ή το Hold me now να είναι τέτοια, αντίθετα έχουν μεγάλη διάρκεια». Η άγνωστη κυρία, απάντησε πως όμως δεν βγαίνουν πρώτα, όπως συνέβηκε με το Volare, χαρούμενη που αποδόμησε αυτό που έπρεπε να στηρίξει με την παρουσίασή της. Μετά μας πέταγαν κάτι ρητά, κάτι αποφθέγματα, κάτι λατινικά και αρχαία ελληνικά και το καθήκον τους ως διανοούμενοι δημόσιοι υπάλληλοι το έκαναν. Τώρα αν τους χαλάει τόσο η Eurovision ας μη την παρουσίαζαν και αυτή και η ΕΤ ας μη συμμετείχε.

Μετά τον Καπουτζίδη και την Μακρυπούλια, την Μπακοδήμου και τον Σεργουλόπουλο, τις αδελφές Μαγγίρα αλλά και την Ρίκα Βαγιάννη και την Τζένη Μπαλατσινού, η κ. Αρ'ωνη απαξίωσε εντελώς αυτό που έκανε και έναν θεσμό χαράς, με μια παρουσίαση που μισούσε την ποπ και το ελαφρύ έστω τραγούδι. Και ύστερα ήρθε το άγνωστό μας δίδυμο. Μας τόνισε πως η ΕΤ δεν πληρώνει, φάγαμε στην μάπα κάτι τραγουδιστές συγκεκριμένης δισκογραφικής και μετά ακούσαμε τέσσερα τρισάθλια τραγουδάκια, με κοπέλες τραγουδίστριες σκαρφαλωμένες όλες σε κοθόρνους που δεν τις άφηναν να κινηθούν γιατί θα γκρεμοτσακίζονταν. Και ήταν και όλες ίδιες. Καστανές, πολύ αδύνατες και μικρού αναστήματος, εκτός από μια με μισό μαλλί ξανθό και μισό πίσσα κατράμι. Αυτή είπε ένα γελοιωδέστατο τραγούδι που το ρεφρέν του ρωτούσε «Excuse me? What?", παραπέμποντας στο «Συγγνώμη κύριε, ποιος είστε;» της Στανίση, αλλά χωρίς το ταλέντο της.

Ήταν ο πρώτος διαγωνισμός τραγουδιού στον κόσμο ίσως που οι διαγωνιζόμενες τραγουδούσαν για κριθούν play back και μάλιστα ασυχρόνιστα, διότι είχαν και το φόβο –είπαμε- μη πέσουν απ' τα ξυλοπόδαρα που φορούσαν για παπούτσια. Ήταν ο πρώτος διαγωνισμός τραγουδιού που έγινε σε εμπορικό κέντρο! Κάθονταν ο κόσμος στις άκρες του γυάλινου φράκτη και κοίταζε κάτω το κενό που ήταν τεράστιο. Εγώ που μια ακροφοβία την έχω, έτρεμα μη δω καμία πτώση σε live και δε το μπορώ μανούλα μου, το σπλάτερ!

Τελικά έζησαν όλοι και το κοινό στα άκρα και οι τραγουδίστριες στους άκομψους κοθόρνους και οι παρουσιαστές στην διανόησή τους. Το τραγούδι που βγήκε, εμένα λόγω ρεφρέν μου φέρνει στο νου αφροδίσια νοσήματα και το θεωρώ δυσοίωνο, αλλά απ' τα άλλα καλύτερο ήταν. Και που είστε; Αν αυτό περάσει στον τελικό, σφυράτε μου κλέφτικα. Διότι όλα αυτά τα κράτη που έχουν παράδοση και παιδεία και στην συμφωνική μουσική και στο φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ και στην ορχήστρα του Αγίου Φραγκίσκου των Αγρών, στέλνουν τραγούδια με δομή και μελωδία και ενορχήστρωση σοβαρή κι ας είναι ποπ και ας είναι εποχικά! Εμείς πάλι, στέλνουμε ένα άσμα που κανονικά θα έπρεπε να χει σπόνσορα το νοσοκομείο Συγγρού! Και όλα αυτά ένα χρόνο αργότερα από μια αξιοπρεπέστατη και μουσικά με πρόταση εμφάνιση του εξαιρετικού Λούκα Γιόρκα!