Ο κ. Λαζόπουλος και η τιμωρία των τραγουδιών

Ναι, παραδέχτηκε ο Λάκης Λαζόπουλος, στην χθεσινή του εκπομπή, κανείς καλλιτέχνης δεν θέλει να'ρθει αυτή η στιγμή των αποδοκιμασιών. Και ναι, κανείς δεν αμφισβητεί το καλλιτεχνικό μέγεθος του Νταλάρα, όμως... «Ο Νταλάρας είναι ένα ψυχικό ερείπιο!» συνέχισε, «έχουν πάρα πολλοί νεύρα με τον Νταλάρα, όχι με τα τραγούδια του και την ερμηνεία του -είναι εξαιρετικός- με τον χαρακτήρα του. Η σχέση ενός ανθρώπου με το ταλέντο είναι η σχέση ενός ταχυδρόμου με το γράμμα που κουβαλάει. Μπορεί ένας καλός ταχυδρόμος να κουβαλάει μια κακή είδηση και μπορεί ένας κακός ταχυδρόμος να κουβαλάει μια καλή είδηση. Μακάρι ο καλός ταχυδρόμος να κουβαλάει καλό γράμμα. Μακάρι ο χαρακτήρας να δένει με το ταλέντο. Ο Νταλάρας πρέπει να αναρωτηθεί μόνος του τι κάνει. Κάνει συναυλίες αλληλεγγύης για την κατάσταση στην οποία έχει έρθει ο κόσμος από το μνημόνιο που ψήφισε η γυναίκα του; Δεν γίνεται να φτάσεις σε σημείο να σε φυλάνε τα ΜΑΤ απέξω και να τραγουδάς μέσα "έβγαλε βρώμα η ιστορία και ξοφλήσαμε"! Μην τα λες τα τραγούδια αυτά! Έρχονται τα τραγούδια του και τον τιμωρούν»!

Μπορεί! Μπορεί ο κόσμος να θυμώνει γιατί η γυναίκα του Νταλάρα είπε «ναι» στο μνημόνιο, όπως όλοι εκεί μέσα. Μπορεί ο κόσμος να θυμώνει γιατί πίστεψε και λάτρεψε την ψυχή του καλλιτέχνη παρασυρόμενος απ τα σπουδαία τραγούδια. Μπορεί ο κόσμος να ψάχνει αποδιοπομπαίο τράγο να του φορτώσει ευθύνες για όλες τις δυστυχίες και τον εξαπολύσει σε μια έρημο δυσαρέσκειας. Υπάρχει πάντα το όμως...

Όμως δεν ψήφισε ο Νταλάρας το μνημόνιο. Δεν κυβέρνησε ο Νταλάρας αυτόν τον τόπο. Ακόμη και η γυναίκα του είναι πρόσφατη στο χορό της αυτιστικής λουδοβίκειας εξουσίας. Άλλοι φταίνε πιο πολύ, αλλά το γιαούρτι δε θα τους φτάσει ποτέ για να γίνει μπουτονιέρα πάνω στο ακριβό σακκάκι γιατί φυλάσσονται από τάγματα ολόκληρα αστυνομικών. Ο Νταλάρας επίσης, για να είμαστε και δίκαιοι, δεν πόζαρε ποτέ σε φωτογραφίες αγκαλιά με τους μεγιστάνες του τόπου που σφράγισαν και την ενημέρωση και την πολιτική και την πορεία αυτού του τόπου. Δεν ήταν περιβάλλον κανενός πάμπλουτου άρχοντα του σκότους και του χρήματος. Έχει την ευθύνη που του αναλογεί όπως σε όλους μας, λέω εγώ. Και ας έχει προβολή παραπάνω στις απόψεις του, που οι περισσότεροι μας δεν θα χουμε ποτέ. Και ναι, δεν έχει χιούμορ όπως φαίνεται από τις συνεντεύξεις του, που είπε ο Λαζόπουλος. Και ναι, δεν έπρεπε να σύρει στα δικαστήρια τον Πανούση για την σάτιρά του και αυτό είναι φρικτό για άνθρωπο της τέχνης να το κάνει. Όμως είναι φρικτό να θεωρούμε και δικαιολογημένη την καρέκλα που εκσφενδονίζεται ή το μπουκάλι το νερό ή το γιαούρτι που ψάχνει στόχο πάνω σε μια κιθάρα, σε μια ορχήστρα, στην μουσική και στα τραγούδια. Και ναι, ο ταχυδρόμος δεν έχει σχέση με το γράμμα που μεταφέρει και συχνά ο καλλιτέχνης σαν άνθρωπος είναι μικρότερος απ το ταλέντο που κουβαλάει, όμως ένας μουσικός που για 42 χρόνια επιλεγεί τραγούδια, δημιουργούς, ποιητές, συνεργάτες και λέξεις που κλειδώνουν στην ψυχή του, είναι οι επιλογές του.

Είναι βάρβαρο, είναι βίαιο, είναι κακοποίηση και ασέλγεια να στέκεσαι στην τέχνη σαν τιμωρός χαρακτήρων, τιμητής των πάντων, παντογνώστης του δικαίου. Είναι κατάντια και πώς να το κάνουμε τώρα. Επανέρχομαι στο θέμα, επαναλαμβάνοντας τον εαυτό μου, γιατί ο Λάκης Λαζόπουλος με παρέσυρε, μιας και η γνώμη του, η οπτική του είναι για εμάς τον κόσμο καθοριστική στις μέρες μας. Όπως ακριβώς ψάχνουμε ιδεολογικούς αποδιοπομπαίους τράγους, ψάχνουμε και κριάρια να μπουν μπροστά στο κοπάδι. Και η βία στους καλλιτέχνες είναι φασισμός και πώς να γίνει τώρα! Κάποιοι να αποφασίζουν τιμωρίες για την τέχνη. Γιατί τα τραγούδια, με όλο τον σεβασμό κύριε Λαζόπουλε, δεν τιμωρούν. Οι άνθρωποι που τα ξέρουν όλα, ναι, το κάνουν...