Υπερεκτιμημένες αξίες της τηλεόρασης

Τηλεοπτική ένδεια ναι! Μόνο που φέτος με την κρίση κορυφώθηκε. Τα περασμένα χρόνια επωαζόταν! Φτήνια, αντιγραφή, μιμητισμός, μαϊμουδισμός, ξεπατικωσούρες, στασιμότητα, ολέθρια έλλειψη αισθητικής, συχνά χυδαιότητα, αποθέωση ενός φτηνιάρικου, μπαρόβιου ερωτισμού, διαπλεκόμενη και σκοτεινή ενημέρωση, αμορφωσιά, λοβοτομή σε κάθε φαντασία και δημιουργικότητα. Άνθρωποι που ούτε άδεια για καφενείο δε άξιζαν διαφέντευαν προγράμματα. Υπερεκτιμημένες αξίες παρουσιαστών, δημοσιογράφων και ηθοποιών με αμοιβές σε δυσθεώρητα ύψη, λες και πούλαγαν πρόγραμμα στην Αμερική σε όλες τις πολιτείες και όχι σε μια τηλεοπτική αγορά του 1.000.000, το περισσότερο, τηλεθεατών. Χρονική εξέλιξη; Καμία! Στην εποχή των τηλεοπτικών παγετώνων ακόμα κάνουν βόλτες τα απολιθώματα των μαμούθ, που πέθαναν και δεν το ξέρουν!

Δεν είναι αστείο να βλέπεις, τα ίδια πρωινά, από το 1991 μέχρι το 2012 και μόνο η ξανθιά να αλλάζει; Όλο μαγειρική με την παρουσιάστρια να χάφτει από πάνω, σε μια Ελλάδα που λέει το ψωμί, ψωμάκι. Μετά ζώδια. Μετά ένας καλεσμένος με μια συνέντευξη ανούσια, ανταλλαγής συνήθως φιλοφρονήσεων και όλοι μαζί να θεωρούν εαυτούς μέρος ενός σελέμπριτι συστήματος, όχι όμως στο Μαρούσι και στην Μεσόγειων αλλά τουλάχιστον στο Λος Άντζελες, στη καρδιά του Χόλυγουντ.

Μεσημεριανά χωρίς καν γκοσιπ, μόνο με αναπαραγωγή εικόνας από άλλες εκπομπές. Χιουμοριστικά απογευματινά χωρίς χιούμορ. Σειρές που εξαφανίζονται ως δια μαγείας λόγω απληρωσιάς. Ειδήσεις – μεσημεριανά με παλιακά πάνελ και μοιρασμένους ρόλους. Και κανείς να μη «τα φέρνει», γιατί η διαφημιστική πιάτσα ψυχορραγεί και αγγελοκρούεται.
Κανείς; Εκτός απ τον Λάκη Λαζόπουλο και τους Ράδιο Αρβύλα, ίσως.

Τα κασέ πέφτουν –ως όφειλαν- και οι παρουσιαστές χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τις χαμένες θέσεις εργασίας των άλλων, λες και αυτούς τους περιμένει το BBC να διαλέξουν στασίδι. Οι γνώστες του είδους, όπως η Κορομηλά για παράδειγμα, διαλέγουν την σιωπή. Όταν όλα γύρω στροβιλίζονται, εσύ κάτσε ακίνητος, λένε οι τακτικές πολέμου, εκείνου του αρχαίου Κινέζου στρατηγού. Ευτυχώς έχει διάλειμμα για διαφημίσεις. Πιο πολύ θα μου μείνει η Wind με το «ρε παιδιά να οργανωθούμε», παρά όλη η υπόλοιπη εικόνα της μοντέρνας μου συσκευής, που πήρα με δόσεις και καθυστερώ να αποπληρώσω. Και ναι! Επιτέλους ρε παιδια, να οργανωθούμε!