Oι Αδίστακτες!

Όπως οι περισσότεροι, παρακολουθώ με ενδιαφέρον το saga των αδελφών Φαρμάκη. Αναμενόμενη η οργή της Γωγούς που κόντεψε να χάσει τη ζωή της και καθόλου αναμενόμενη η συμπεριφορά της αδελφής της που στέκεται γερά δίπλα στον αγαπημένο της «πιστολέρο».

Λέω καθόλου αναμενόμενη γιατί κάθε φορά που την έβλεπα μου έβγαζε μία γλύκα και μία αθωότητα. Ακόμα και τα προσποιητά βογγητά στο Black Out είπα να προσπεράσω ως μέρος του γενικού στυλ. Τελικά όλα αυτά πρέπει να ήταν ένα καλά προμελετημένο «ντεκόρ».

Ενα ντεκόρ που κρύβεται πίσω από πολλές «γλυκουλίνες» σεξοβόμβες που εύχονται ειρήνη στον κόσμο και θέλουν όλοι να της αγαπούν. Πίσω από το πέτρινο στήθος κρύβεται μία πέτρινη φιλοδοξία, ανάγκη για κοινωνική αναγνώριση, χρήματα και καριέρα. Γι αυτό τις βλέπεις να συνοδεύονται από κάτι ατσούμπαλους εμφανισιακά κυρίους. Όσες βέβαια έχουν παντρευτεί μιντιακά είναι στο απυρόβλητο. Ο έρωτας είναι «τυφλός» να μην το ξεχνάμε. Μόνο οι ατσούμπαλοι φραγκάτοι κύριοι έχουν καλή όραση. Τα κορίτσια δεν ξέρουμε «πόσο τυφλά είναι» που λέει και η Ευγενία, αλλά καλό θα ήταν να δουν σύντομα το φως γιατί ουδεμία που επέλεξε αυτό το δρόμο και το ξεπούλημα της ψυχής στο διάβολο δεν ευτύχησε... Παραδείγματα πολλά... Από κατηγορίες Ωνάση και Νιάρχου μέχρι τη σύζυγο κάθε γκροτέσκου νεόπλουτου ή πολιτικού που παντρεύτηκε από συμφέρον και μετά τα 45 της η κατάθλιψη και η υστερία είναι εμφανέστατη είτε στο πρόσωπό της είτε στη συμπεριφορά της... Το οποιοδήποτε ξεπούλημα της ψυχής οδηγεί πάντα στο «τρελοκομείο»...