Η σημασία του να είσαι μαμά

Αυτή την εβδομάδα έχω ενθουσιαστεί με το ολοκαίνουργιο mothersblog.gr! Eπιτέλους ένα πραγματικά χρήσιμο διαδικτυακό εργαλείο για όλες τις μαμάδες και ειδικά τις νέες που διαβάζουν και ψάχνουν ό, τι πέσει στα χέρια τους. Θυμάμαι περιμένοντας τον πρώτο μου γιο 20 χρόνια πριν είχα διαβάσει όλους τους τόμους του "Περιμένοντας..", "Μεγαλώνοντας..".. Κλπ κλπ.

Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου είμαι μαμά. Φυσικά θυμάμαι παρά πολύ καλά και προηγούμενα χρόνια τα ανέμελα που κοιμόμουν σα να μην υπήρχε αύριο, ξενυχτούσα δίχως ίχνος τύψεων και πήγαινα όπου ήθελα, ό, τι ώρα ήθελα. Αυτός ο πολλαπλασιασμός της έννοιας, αυτή η ανάγκη να έχεις τηλέφωνο παντού -την πρώτη κουμούτσα κινητό την πήρα για να ξέρω ανά πάσα στιγμή τι κάνει ο Νίκος. Τώρα με τον Άλεξ που είμαι και έμπειρη μαμά στα συναισθήματα και απομονώνω και φωτογραφίζω στο μυαλό μου την κάθε του στιγμή ως ότι πιο πολύτιμο υπάρχει στον πλανήτη, το τηλέφωνο έχει γίνει προέκταση του χεριού μου -το ότι έχω και μπλογκ βέβαια το κάνει ακόμα χειρότερο.

Δεν υπάρχει καλή μαμά, κακή μαμά, οργανωμένη και ανοργάνωτη. Η κάθε μαμά μεγαλώνει τα παιδιά της όπως εκείνη μεγάλωσε ή δε μεγάλωσε και δεν είναι και τίποτα το αξιοπερίεργο μία γυναίκα να έχει παιδιά. Βαριέμαι φριχτά τις συζητήσεις μαμάδων, δεν είχα μπει ποτέ σε αυτό το τριπάκι και δε θεωρώ και έγκλημα να καμαρώνεις τα παιδιά, απλά μου τη σπάνε αυτές που μιλάνε για τις επιδόσεις τους, κάνουν πολλά σαν κολεξιόν, τα ντύνουν πριγκιπόπουλα και τα σπρώχνουν κοινωνικά για να καλύψουν τα δικά τους προσωπικά θέματα και κενά.

Στα μίντια βέβαια μία ωραία φάτσα μπόμπιρα καλή ώρα σα των Μπέκαμς με κάνει να συμπαθήσω ακόμα και τη Βικτόρια. Προσωπικά θεωρώ μεγάλη απώλεια στη ζωή μιας γυναίκας το να μην κάνει ή τουλάχιστον να μη μεγαλώσει παιδιά. Κάτι δεν κλείνει στο παζλ της προσωπικότητάς της. Προχθές ήμουν με μία φίλη μου που δεν το αποφάσισε ποτέ αλλά το θέλει πάρα πολύ και είχε φτάσει σε σημείο με το σύντροφό της να το συζητάνε αλλά να μην κάνουν και τίποτα. Φοβόταν μην είναι μεγάλη και την πίεσα τόσο πολύ που πήραμε μαζί το γιατρό για να κλείσει ραντεβού.

Το αβαντάζ των μεγαλύτερων γυναικών είναι η υπομονή. Πολλές φορές οι νεότερες γυναίκες κάνουμε παιδιά για να τα κάνουμε και μετά είτε τρελαινόμαστε στα νεύρα, είτε κοιτάμε σε ποια γιαγιά θα τα πρωτοπασάρουμε για να κάνουμε τη ζωή που νομίζουμε πως έχουμε χάσει. Μεγάλο λάθος που το καταλαβαίνουμε αργότερα γι᾽ αυτό καλό είναι πριν κάνουμε παιδιά να είμαστε ολοκληρωμένες σε βασικά επίπεδα. Προσωπικά είμαι πανευτυχής που ζω με τον μικρό μου batman, που μου έχει διαλύσει το σπίτι, που, ναι, κοιμόμαστε μαζί και δε με αφήνει να κάνω ρούπι, που βιώνω τα πάντα άλλη μία φορά μέσα από τα κεφάτα και αθώα του μάτια και που τον χαζεύω ώρες όταν κοιμάται -αυτή πιστεύω είναι η ωραιότερη στιγμή για κάθε μαμά...