Απολογισμός «Τηλεσχολικής» Σεζόν

Αυτή η τελευταία τηλεοπτική εβδομάδα μοιάζει με τέλος σχολικής σεζόν. Οπού η αρχή σου φαίνεται λες και ήταν δέκα χρόνια πριν. Αυτό το Dancing on Ice δηλαδή φαντάζει ένα σόου από την εποχή των Παγετώνων -χωρίς 3D. Ζήσαμε αρκετά αυτή τη χρονιά και νιώθω κάπως σα να τρέχαμε δίχως τέρμα, σαν τα χαμστεράκια στον τροχό. Στα πάντα δημιουργήθηκαν ωραιότατες τρύπες στο νερό... Ο Σεπτέμβριος ξεκίνησε με μεγαλεπήβολα τηλεοπτικά projects που ξεθύμαναν στην πορεία. Η χώρα ξεκίνησε τη σεζόν σε ένα γενικά φλεγόμενο κλίμα, με ένα Σύνταγμα γεμάτο αγανακτισμένους που αφού τα έκαναν γυαλιά καρφιά κάθε τρεις και λίγο στο κέντρο της Αθήνας, κατέληξαν μετά από άσκοπες διπλές εκλογές τρεμάμενοι και φοβισμένοι μήπως αποχωρήσουμε κλοτσηδόν από την Ευρώπη. Είτε αγανακτισμένοι, είτε σιωπηλά απελπισμένοι γενικά όλοι συμφωνούμε σε ένα πράγμα. Ότι ψαλιδίστηκαν τα φτερά μας. Είτε σε μισθούς, είτε σε σχέδια, είτε σε όνειρα. Μπορεί να είμαστε σε πολύ δύσκολη κατάσταση αλλά στην τελική συμπεριφερόμαστε ψύχραιμα. Και παρά τις φωνές μας έχουμε γαϊδουρινή υπομονή γιατί υπομένουμε απαράδεκτα για άλλους λαούς πράγματα και καταστάσεις. Ένα break στο εξωτερικό σου δίνει αντικειμενική εικόνα για το γενικό μπάχαλο που επικρατεί στον κόσμο. Δεν είμαστε μόνοι λοιπόν... Και με αυτά τα ψαλιδισμένα φτερά, υπερχρεωμένοι και κακοπληρωμένοι πάμε για διακοπές... Καλές οι εμπειρίες της εποχής της κρίσης αλλά όταν φτάνει το μαχαίρι στο κόκαλο πολλές φορές καλύτερα είναι να κάνεις πίσω, να σκέφτεσαι πιο μακριά στο μέλλον, να ζυγίζεις τα πράγματα και να πετάς χαμηλά για να μην ξεπέσεις εντελώς και φας τα μούτρα σου...