Το Καλοκαίρι "μου", "μαζί"....

Είναι εκείνη η στιγμή που κολλάει το βλέμμα στην οθόνη του κινητού και νομίζεις ότι κάποιος παίζει μαζί σου, τι 31/08/2018; Ποιό καλοκαίρι και ποιός Αύγουστος; Που μέχρι και αυτός του Νίκου Παπάζογλου κάνει τις τελευταίες εμφανίσεις του στο timeline μας. Πρώτη φορά στην ζωή μου Όχι "αριστερά" αλλά δικές μου "ορκωμοσίες" που συντέλεσαν στο να μην νιώσω το καλοκαίρι που είχα στο μυαλό μου. Ναι μικρές αποδράσεις υπήρχαν, δεν είμαι αχάριστη αλλά μάλλον μέχρι και οι καιρικές συνθήκες είχαν τα ψυχολογικά τους και ίσως να βοήθησαν. Ζέστη, ήλιος, καταιγίδες μέχρι και χαλάζι και δε τα φαντάστηκα και ίσως να με εξέφραζαν κιόλας και σίγουρα όχι μόνο εμένα.

Κάπως έτσι η Αθήνα δεν «άδειασε» ποτέ, όπως συνηθίζεται τέτοια εποχή, ίσως λίγο, εκείνες τις ημέρες κοντά στις 15 Αυγούστου.. Και γράφοντας Δεκαπενταύγουστος θέλω να μοιραστώ μαζί σας ότι ο δικός μου θα μου μείνει αξέχαστος, διαφορετικός κι ας δούλευα και ας μη περίμενα ποτέ ότι θα ναι έτσι, μάλλον κάπως τέλειος αλλά όπως ξέρετε κάποιοι what happens in Athens (ή και παραδίπλα) stays there....

Ανακεφαλαίωση-επέκταση.
Διαβάζω ξανά αυτά που σας έχω γράψει και δεν ξέρω βασικά εάν υπάρχει συνοχή ή εάν έχω σκοπό να καταλήξω κάπου. Αυτό που νιώθω όμως αυτήν τη στιγμή, είναι ότι ενώ έχουν μείνει δυο εβδομάδες για την καλοκαιρινή μας εκπομπή, ανυπομονώ για αυτά που θα ακολουθήσουν. Όταν περνάς καλά εκεί που είσαι και σε επαγγελματικό και σε προσωπικό επίπεδο, θέλεις κι άλλο. Χαζός είσαι να μη θες;

Χαμογελάς από μόνος σου, χωρίς να ξέρεις το γιατί αλλά και ποια θα είναι η συνέχεια...

Και τελικά, πόσο ωραίο ήταν το καλοκαίρι αυτό; Ποσό τυχερή είμαι που έμεινα στην Αθήνα και πήγαινα κάθε μέρα στη δουλειά που αγαπώ και συνεργάστηκα με τόσο υπέροχους ανθρώπους. Έχει και αυτό το κακό η δίκη μας η δουλειά. Χτίζεις σχέσεις και μετά απλά τους αποχαιρετάς κάνοντάς το να φαίνεται φυσιολογικό και μετά πας παρακάτω γιατί κι αλλιώς δε γίνεται. Αλλά ή μάλλον ΑΛΛΑ, εάν κάτι σου μένει τελικά στο τέλος, είναι αυτοί και μόνο αυτοί οι άνθρωποι. Δε θα χαιρετήσω από τώρα μέσα από το προσωπικό μου blog αλλά σας υπόσχομαι και σε εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, αλλά και σε εσάς που περάσαμε το «Καλοκαίρι Μαζί», ότι αυτές οι τελευταίες δυο εβδομάδες που έμειναν, θα είναι και οι καλύτερες.. Γιατί σας και μας αξίζει.

Μπορεί κι εσύ αυτό το διάστημα να πιέστηκες, ίσως και να έκανες πράγματα που δεν ήθελες τόσο (Στη δική μου περίπτωση αυτό δεν ισχύει), να έχασες το καλοκαίρι σου αλλά ξέρεις κάτι, όλα γίνονται για καλό και το "καλοκαίρι" σου το φτιάχνεις εσύ σε όποια εποχή θες και όποτε το έχεις ανάγκη…

Το καλοκαίρι μου σε είκονες, μπορείς να το δεις εδώ.