Όταν είστε στο πλευρό μου, ξέρω ότι όλα θα πάνε καλά!
Τη στιγμή που ο ενοικιαστής του παλιού μου σπιτιού, μου ανακοίνωσε πως μέσα σε έναν μήνα θα έπρεπε να έχω αδειάσει τον χώρο, «έχασα» τη γη κάτω από τα πόδια μου.
Πριν συνειδητοποιήσω πως είχα λιγότερο από τριάντα ημέρες για να ολοκληρώσω μία μετακόμιση, αν δεν ήθελα να γυρίσω πίσω στο πατρικό μου και αφού είχαμε κλείσει το τηλέφωνο με τον ενοικιαστή, κάλεσα πανικόβλητη την κολλητή μου, για να της ανακοινώσω τα δυσάρεστα.
Πραγματικά, ήταν η καλύτερη απόφαση που θα μπορούσα να πάρω τη δεδομένη στιγμή. Βλέπεις, εκείνη ήξερε ακριβώς τι έπρεπε να μου πει για να με καθησυχάσει, ενώ με διαβεβαίωσε πως θα έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να βρω ένα σπίτι ακόμη καλύτερο από το προηγούμενο, στην ίδια περιοχή και με το ίδιο budget. Η αντίδρασή της ήταν κάπως αναμενόμενη έπειτα από 15 χρόνια φιλίας, αφού κανείς δεν με ξέρει όπως εκείνη.
Αυτό που δεν περίμενα, βέβαια, ήταν πως όντως, σχεδόν έναν μήνα μετά θα καθόμασταν παρέα πάνω σε δύο κούτες γεμάτες βιβλία σε ένα άδειο, πανέμορφο διαράκι, λίγα τετράγωνα πιο μακριά από το παλιό μου σπίτι, τσουγκρίζοντας δύο ΑΛΦΑ Χωρίς και σχεδιάζοντας πού θα βάλω κάθε έπιπλο. Η υπόσχεσή της είχε γίνει πραγματικότητα, ενώ εγώ αναρωτιόμουν, τι θα γινόταν αν δεν είχα γνωρίσει ποτέ την κολλητή μου.
Κάθε αρχή είναι δύσκολη, εκτός αν έχουμε καλούς φίλους στο πλευρό μας
Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, πάντα ήμουν εκείνη που ήθελε να φαίνεται δυναμική, ανεξάρτητη και αυτόνομη, αυτή που δεν έχει ανάγκη κανέναν, όμως, είναι πάντα εκεί όποτε τη χρειάζονται οι φίλοι της.
Ήθελα να ήμουν εκείνη που οι άλλοι βασίζονται σε αυτή και σταδιακά όντως, τα κατάφερα να γίνω – στην πραγματικότητα, όμως, δεν ήμουν ποτέ μόνη. Διότι πίσω από εμένα υπήρχε μία… λεγεώνα από τους καλύτερους φίλους του κόσμου, με αρχηγό τη Στεφανία, δηλαδή την κολλητή μου, η οποία συσπείρωνε όλους τους υπόλοιπους σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, όπως η απρόβλεπτη μετακόμισή μου.
Ναι, πάντα πίστευα πως αρκεί να πατάς γερά στα πόδια σου για να προχωρήσεις και να εκπληρώσεις τα όνειρά σου. Ωστόσο, μεγαλώνοντας κατάλαβα πως όσο επένδυα στις φιλίες μου, δηλαδή στην οικογένεια την οποία εγώ είχα επιλέξει, τόσο μεγαλύτερη σιγουριά και αυτοπεποίθηση ένιωθα, να τολμήσω μία νέα αρχή, είτε αυτή η αρχή αφορούσε μία στροφή στην καριέρα μου, είτε μία αλλαγή στα προσωπικά μου.
Γνωρίζοντας πως όσο στραβά και αν πήγαινε κάποιο μεγαλεπήβολο σχέδιό μου, θα είχα τους φίλους μου στο πλευρό μου, να αντιμετωπίσουμε μαζί κάθε εμπόδιο και δυσκολία, πίνοντας κλασικά μπύρα ΑΛΦΑ Χωρίς και σχεδιάζοντας την επόμενη προσπάθειά μου, καμία νέα αρχή δεν ήταν ποτέ αρκετά δύσκολη, ώστε να με αποθαρρύνει και να μην τολμήσω.
Μία πολύτιμη παρακαταθήκη για ένα αισιόδοξο μέλλον που όλα θα πάνε καλά
Διαβάζοντας όσα έχω γράψει πιο πάνω, έρχομαι αντιμέτωπη πάλι με την ίδια σπουδαία συνειδητοποίηση: Χωρίς τους ανθρώπους μας, δεν γίνεται. Όχι, δεν γίνεται αλλιώς, διότι δεν έχει νόημα αλλιώς, δηλαδή χωρίς την παρουσία τους. Βλέπεις, εγώ δεν θα ήμουν αυτή που είμαι και αναμφίβολα δεν θα ήμουν εδώ που είμαι σήμερα, αν δεν είχα αντλήσει δύναμη μέσα από όλες εκείνες τις στιγμές, τις δυσκολίες, τα ξενύχτια, τις αγωνίες που μοιράστηκε με τους φίλους μου στο παρελθόν.
Όλα αυτά τα γενναιόδωρα μοιράσματα, από εμένα προς εκείνους και από εκείνους προς εμένα, όλα αυτά τα βράδια συμπαράστασης, φροντίδας και κατανόησης, τα οποία έμειναν ανεξίτηλα χάρη στην ισορροπημένη, απολαυστική γεύση της μπύρας ΑΛΦΑ Χωρίς Αλκοόλ από 100% φυσικά συστατικά, είναι για εμένα μία πολύτιμη παρακαταθήκη για το μέλλον, ένα μέλλον στο οποίο ξέρω πως όλα τα πάνε καλά, no matter what.
Κλείνοντας, δεν θέλω να προδικάζω καταστάσεις, ούτε να εθελοτυφλώ. Ξέρω πως μελλοντικά θα προκύψουν εμπόδια… βουνά, δυσκολίες που θα με ωριμάσουν, νέα ξεκινήματα τόσο τολμηρά που θα μοιάζουν με ένα ριψοκίνδυνο βήμα στο κενό. Ωστόσο, δεν θα φοβηθώ, διότι θα έχω πάντα το δικό μου προσωπικό αλεξίπτωτο, τους φίλους μου, να με ανεβάζει ψηλά στο ουρανό, όλες εκείνες τις φορές που η πραγματικότητα κάνει τη γη να «χάνεται» κάτω από τα πόδια μου.
Bloggers
