Χωρίς τους ανθρώπους μας δεν γίνεται!

Με τη μικρή μου αδερφή είμαστε η μέρα με τη νύχτα, δεν μοιάζουμε σε τίποτα απολύτως, ούτε καν εμφανισιακά, ακόμη και αν προσπάθησα στο παρελθόν να της μεταδώσω την αγάπη μου για την post-punk μουσική, τις ταινίες του Ταραντίνο, τα video games και το μπάσκετ. Εκτός από κάποια χρόνια, μας χωρίζουν πολλά πράγματα, όμως μοιραζόμαστε ένα σημαντικό κοινό: Είμαστε πάντα ο ένας δίπλα στον άλλο, κάθε στιγμή, χωρίς περιορισμούς ή προϋποθέσεις.

Ναι, όσο ήμασταν μαθητές δεν κάναμε παρέα, αφού η ηλικιακή διαφορά την έκανε να βαριέται αφόρητα τους φίλους μου και εμένα να… σνομπάρω τους δικούς της. Ωστόσο, αργότερα, στον «μαραθώνιο» της ενήλικης ζωής, αποκτήσαμε μεταξύ μας μία ανείπωτη συμφωνία, πως ό,τι και αν συμβεί θα έχουμε πάντα ο ένας τον άλλο. Και όντως, σε κάθε απρόβλεπτη αναποδιά, δυσκολία ή μίνι πανωλεθρία μου, η Μαρία δηλώνει «παρούσα», χωρίς καν να της το ζητήσω.

Είναι δίπλα μου, άλλοτε μιλώντας ακατάπαυστα, κάνοντας στρατηγικά σχέδια, υποθέσεις και ψάχνοντας να βρει λύση στο πρόβλημά μου, χαμογελώντας μου με συμπόνια και τσουγκρίζοντας μαζί μου μία ΑΛΦΑ Χωρίς, υπονοώντας πως όταν έχουμε ο ένας τον άλλο, κάθε στιγμή είναι καλύτερη. Και ειλικρινά, κάθε φορά που είναι εκεί, δηλαδή σχεδόν πάντα, όσο δύσκολα και αν είναι τα πράγματα, κατά βάθος ξέρω πως έχοντας τη «σύμμαχό» μου, πως αν είμαστε μαζί και σε αυτό, θα περάσει πιο γρήγορα, πιο εύκολα.

Μία αγκαλιά και μία συζήτηση εκ βαθέων με την καλύτερη αδερφή του κόσμου

Δεν θέλω να φανώ υπερβολικός, ούτε να θεωρήσεις πως την εκθειάζω τόσο επειδή είναι «αίμα» μου, αλλά οφείλω να παραδεχθώ πως η Μαρία είναι η μικρή αδερφή που θα ήθελε να έχει κάθε μεγάλος αδερφός, για να μοιράζεται μαζί της τις χαρές και τις λύπες του. Τι και αν είχε από μικρή το κακό συνήθειο να τρυπώνει στο δωμάτιό μου κρυφά και να κλέβει τις αγαπημένες μου μπλούζες; Τι και αν αποκάλυπτε σε εκάστοτε συντρόφους μου τα πιο cringe στιγμιότυπα της παιδικής μου ηλικίας και έπειτα, οι δυο τους αποκτούσαν inside jokes με εμένα ως στόχο; Χαλάλι της!

Υπήρχαν φορές που χρειαζόμουν μόνο τη Μαρία, μία δυνατή, σφιχτή αγκαλιά της, μία συζήτηση μαζί της, συντροφιά με μία παγωμένη μπύρα. Και τις περισσότερες φορές, είχα και τα τρία, οπότε στεκόμουν στα πόδια μου και να συνέχιζα. Πράγματι, αναρωτιέμαι πόσο βασανιστικά θα είχε κυλήσει η περίοδος αποκατάστασης μετά το χειρουργείο στο πόδι μου ή ο επικός χωρισμός από την πρώτη μου σοβαρή σχέση, αν δεν υπήρχε η Μαρία να «σκάει» από το πουθενά ως από μηχανής θεός. Εκείνη, κουβαλώντας μερικές ΑΛΦΑ Χωρίς Αλκοόλ, ήταν πάντα εκεί την κατάλληλη στιγμή, για να «σβήσει» με την πλούσια, γεμάτη αρώματα γεύση της μπύρας από 100% φυσικά συστατικά, κάθε πίκρα ή στεναχώρια.

Πώς η μικρή μου αδερφή έγινε ο μέντοράς μου λίγο πριν τα πρώτα… άντα

Μερικές φορές, όταν γίνομαι λίγο πιο αυστηρός με τον εαυτό μου από όσο θα έπρεπε, σκέφτομαι πως ενώ εγώ είμαι ο μεγάλος αδερφός, ο οποίος θα έπρεπε να εμπνέει τη μικρή αδερφή του, στην πραγματικότητα η Μαρία έχει υπάρξει ο δικός μου… μέντοράς. Μοιάζει απίθανό, όμως, το Μαράκι, δίνοντας νόημα σε όλες εκείνες τις στιγμές που δίχως την παρουσία της δεν θα είχαν κανέναν απολύτως, μου έχει μάθει πως χωρίς τους ανθρώπους μας, δεν γίνεται, καλώς ή κακώς.

Ναι, η μικρή μου αδερφή που κάποτε πάλευα να τη μάθω να αμύνεται, να κολυμπάει και να ισορροπεί σε δύο ρόδες ποδηλάτου, χωρίς βοηθητικές, με δίδαξε λίγο πριν τα πρώτα μου… -άντα, πως υπάρχουν στιγμές που τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την παρουσία των δικών σου ανθρώπων. Πως δεν είναι κακό να εκθέτεις σε εκείνους το πόσο ευάλωτος είσαι, να ζητάς τη βοήθειά, τη συμπαράσταση και την κατανόησή τους, ακόμη και αν την προβάλεις, χρησιμοποιώντας ως αφορμή μία απογευματινή σπιτική συνάντηση στο μπαλκόνι, η οποία θα έχει την ισορροπημένη, απολαυστική γεύση μίας δροσιστικής ΑΛΦΑ Χωρίς.

Το σίγουρο είναι πως οι δικοί σου άνθρωποι, όπως η μικρή αδερφή σου, θα «πιάσουν» αμέσως το μήνυμα, χωρίς να σε πιέσουν να πεις περισσότερα και λίγα λεπτά αργότερα, θα χτυπήσουν το κουδούνι του σπιτιού σου. Θα είναι εκεί, χωρίς περιορισμούς, χωρίς να περιμένουν κάτι. Θα είναι εκεί, όπως και η Μαρία είναι πάντα εδώ, όποτε τη χρειάζομαι. Διότι οι άνθρωποί σου ξέρουν ήδη, πριν από εσένα. Ξέρουν πως χωρίς αυτούς δεν γίνεται! Πώς θα μπορούσε να γίνεται, άλλωστε, όταν εκείνοι είναι που δίνουν νόημα σε όλα εκείνα που χωρίς αυτούς δεν θα είχαν κανένα απολύτως;

#AlfaChoris #SeOlesTisStigmesMas