Ένα αδιάβροχο στην πόλη

Τα αδιάβροχα κουβαλούν τη δική τους σφραγίδα στο πέρασμα του χρόνου.

Εμφανίστηκαν τον 13^ο αιώνα. Οι Ινδιάνοι στον Αμαζόνιο συγκεκριμένα χρησιμοποιούσαν ένα υλικό από τα δέντρα για αυτό τον σκοπό. Τον 18^ο αιώνα οι Ευρωπαίοι άρχισαν να πειραματίζονται με αδιάβροχα υφάσματα. Ο François Fresneau ανακάλυψε μια ιδέα το 1748, ενώ ο Σκοτσέζος John Syme τη βελτίωσε το 1815. Το 1821 το πρώτο κανονικό αδιάβροχο κατασκευάστηκε, από τον G. Fox of London. Το 1836, ο Charles Macintosh ανακάλυψε μια μέθοδο που συνδύαζε καουτσούκ με ύφασμα, το οποίο άρχισε να χρησιμοποιείται ευρέως στα πρώτα αδιάβροχα. Εξαιτίας αυτής της εφεύρεσης, όλα τα αδιάβροχα ονομάζονται Mackintoshes ή Macs στη Μεγάλη Βρετανία και είναι εμπνευσμένα από την ανακάλυψη του Macintosh.

Τη δεκαετία του ’20 ένας συνδυασμός από βαμβάκι και μετάξι μπήκε στο εμπόριο. Τη δεκαετία του ’50 τα αδιάβροχα από vinyl έγιναν διάσημα. Τη δεκαετία του ’60 το νάιλον μπήκε στο προσκήνιο. Τα trenchcoats πήραν το δικό τους ρόλο. Σήμερα κατασκευάζονται σε διάφορα χρώματα και υφάσματα, ενώ μπορούν να φορεθούν όλες τις εποχές του χρόνου. Το σημαντικό πάντα είναι να απορροφάται το νερό και να μη διεισδύει στα ζεστά, καλοραμμένα ρούχα.