Η πεθερά «διαμάντι»

Διαβάζω πολύ συχνά τη στήλη των πεθερικών στο site και απολαμβάνω τα θέματα σας και τις ιστορίες που στέλνουν και άλλες αναγνώστριες. Πολύ συχνά όμως, βλέπω μία αρνητική διάθεση στο θέμα των πεθερών. Καταλαβαίνω ότι πολλές γυναίκες περνάνε δύσκολες στιγμές με τις πεθερές τους, όμως αποφάσισα να σας στείλω το email απλά για να πω ότι υπάρχει και άλλη πλευρά.

Η πεθερά μου είναι χήρα εδώ και 16 χρόνια. Ήταν μοδίστρα και ο σύζυγος της πέθανε από ζάχαρο (για την ακρίβεια από ένα πνευμονολογικό γεγονός που προκλήθηκε εξαιτίας του ζαχάρου). Από τη στιγμή που έμεινα χήρα αποφάσισε αντί να μαυροφορεθεί και να μιζεριάζει για μια ζωή να πάρει τη ζωή στα χέρια της. Πηγαίνει εκδρομές με κάθε ευκαιρία. Μαγειρεύει για όλη την οικογένεια και μοιράζει χαρά με τις λιχουδιές της. Επισκέπτεται τα εγγόνια της με κάθε ευκαιρία χωρίς να γίνεται φορτική και πάντα έχει ένα καλό λόγο να τους πει. Δεν τους δίνει λεφτά γιατί δεν έχει η γυναίκα, αλλά μοιράζει αγάπη σε βαθμό υπερβολικό που φτάνει και περισσεύει. Κοντεύει 80 χρονών και είναι τόσο ζωντανός και πρόσχαρος άνθρωπος που συχνά σκέφτομαι ότι θα ήθελα να είμαι έτσι στην ηλικία της. Μακάρι να μπορούσε να ράψει κιόλας γιατί ήταν εξαίρετη μοδίστρα, αλλά η όραση της έχει ασθενήσει. Ξέρω πως η ιστορία μου δεν είναι πολύ ενδιαφέρουσα, αλλά καλό θα ήταν να ακουστεί πως υπάρχουν και καλές πεθερές εκτός από αυτές που δημιουργούν συνέχεια πρόβλημα.

Φιλικά, Άννα