Αγάπη μου, τη μαμά σου την παντρεύτηκε ο μπαμπάς σου

Και να τσακώνεστε εσείς, μεταξύ σας, για πράγματα που κάνετε ο ένας στον άλλο, πάει κι έρχεται. Για μερικούς όμως, αυτό που πάει κι έρχεται είναι η πεθερά. Και μάλιστα στο σπίτι σας, συνέχεια και με δικά της κλειδιά.

Αγαπητέ σύζυγε, πριν μιλήσεις, να σου πω εγώ δύο πραγματάκια πρώτα. Αν κλειδωθούμε απ΄έξω, θα φέρω κλειδαρά. Δεν χρειάζεται να έχει η μαμά σου κλειδιά του σπιτιού. Επίσης, αν δεν σου άρεσε ο καινούργιος καναπές, φαντάζομαι ότι θα μου το είχες πει την πρώτη μέρα που τον είδες, όχι την ημέρα που τον είδε-και δεν της άρεσε- η μαμά σου.

Ακόμα, ξέχασα να σου πω ότι άμα θέλει η μαμά σου να μας μαγειρεύει που και που, δεν έχω αντίρρηση καμία. Αντίρρηση έχω να κάνουμε την ίδια μέρα, το ίδιο φαγητό και να πρέπει αναγκαστικά να τρώμε το δικό της και να πετάμε το δικό μου.

Και κάτι τελευταίο. Με μαύρα μαλλιά με γνώρισες, με μαύρα μαλλιά με παντρεύτηκες και μαύρα θα παραμείνουν. Αν της μαμάς σου της αρέσουν τα ξανθά, να βάψει τα δικά της. Εσύ άλλωστε, αν ήθελες μία γυναίκα να της μοιάζει, υπήρχαν πολλές, αλλά προφανώς δεν ήθελες.

Και που είσαι, πες της κάτι επιτέλους, για να μην της πω εγώ. Εγώ εσένα παντρεύτηκα κι εσύ εμένα. Για να μην σε μπερδεύει κανείς, στο υπενθυμίζω.