Οι γυναίκες δημοσιογράφοι στον πόλεμο της Ουκρανίας «σπάνε» τα ανδροκρατούμενα επαγγέλματα

ΝΑΤΑΣΣΑ ΣΧΟΙΝΑ

Ανανεώθηκε: 10 Μαρτίου 2022

Οι γυναίκες δημοσιογράφοι στον πόλεμο της Ουκρανίας «σπάνε» τα ανδροκρατούμενα επαγγέλματα

Οι πολεμικές ανταποκρίτριες ρίχνονται στον αγώνα για να καλύψουν τις εχθροπραξίες και τις προσπάθειες των κατοίκων για σωτηρία.

Την ώρα που όλες οι γυναίκες γιόρταζαν την Τρίτη 8 Μαρτίου την Ημέρα της Γυναίκας, κάποιες άλλες βρίσκονταν στο εμπόλεμο μέτωπο της Ουκρανίας και έδιναν -και συνεχίζουν να δίνουν- τη δική τους μάχη για να καλύψουν δημοσιογραφικά τις εικόνες φρίκης που φτάνουν καθημερινά σε κάθε οθόνη που βρίσκεται στην κατοχή μας. Γυναίκες που «σπάνε» το στερεότυπο του «αδύναμου» φύλου και δε διστάζουν να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή τους για να επιτελέσουν το έργο τους.

Οι γυναίκες δημοσιογράφοι έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο με τη βία, με τη σκληρότητα, με εικόνες απάνθρωπες που στερούν την ελπίδα και την αισιοδοξία ότι ένα καλύτερο «αύριο» μπορεί να ξημερώσει. Εδώ και δύο εβδομάδες, οι γυναίκες ανταποκρίτριες αποδεικνύουν πως τα «ανδροκρατούμενα επαγγέλματα» δεν έχουν λόγο να υφίστανται, αφού τα φύλα δε χαρακτηρίζονται πλέον «εκ φύσεως» από δυνάμεις και αδυναμίες. Τα βάζουν όλα στην άκρη και ρίχνονται στον αγώνα.

Ανάμεσά τους:

Από την Ελλάδα

Η Βελίκα Καραβάλτσιου ως απεσταλμένη του MEGA καταγράφει τραγικές εικόνες στα σύνορα της Πολωνίας με την Ουκρανία, απ’ όπου προσπαθούν να περάσουν καθημερινά οι πρόσφυγες για να σωθούν από τα όσα συμβαίνουν πίσω τους και από τα σπίτια τους που γίνονται ρημάδια του πολέμου. Η Ευτυχία Πενταράκη, η Αλεξία Καλαϊτζή, η Ελβίρα Κρίθαρη, η Ανδριάνα Μαγγανιά και η Κάτια Αντωνιάδη έφυγαν για το Κίεβο και άλλες περιοχές της Ουκρανίας για να καλύψουν το ρεπορτάζ της ΕΡΤ από το μέτωπο. Η Ηρώ Καριοφύλλη βρίσκεται στο μέτωπο με τον ALPHA.

https://www.instagram.com/p/Ca2ekfKsaJx

Από την Ουκρανία

Μέσα στο Ουκρανικό μέτωπο, η Olga Rudenko, αρχισυντάκτρια της Kyiv Independent, όχι μόνο βρίσκεται μέσα στις επιθέσεις για να μεταδώσει τα γεγονότα, αλλά έφτασε να μιλήσει μέχρι και με τον πρέσβη των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και να τοποθετήσει τη γνώμη της σχετικά με το πώς μπορεί να τελειώσει ο πόλεμος. Από την άλλη, η Kristina Berdynskykh βρίσκεται στην πρωτεύουσα και γράφει στους Financial Times για όλα όσα εκτυλίσσονται μπροστά της.

https://www.instagram.com/p/Cal-7KAtJ_J

Από την Αγγλία

Το BBC έστειλε τη Lyse Doucet, τη ρεπόρτερ που καταγράφει καθημερινές ιστορίες των ανθρώπων στην Ουκρανία. Πρόσφατο παράδειγμα, τα βιώματα μίας οικογένειας που βρίσκεται σε καταφύγιο για να καταφέρει να γλιτώσει από τις εχθροπραξίες.

https://www.instagram.com/p/Caayte-MQ7b

Από την Ιταλία

Η ανταποκρίτρια της Internazionale, Annalisa Camilli, καταγράφει την προσπάθεια των προσφύγων να ξεφύγουν από τον πόλεμο μέσα σε καραβάνια που τους οδηγούν σε χώρες τους εξωτερικού.

https://www.instagram.com/p/CamdcvUKLm1

Από την Αμερική

Το δύσκολο έργο του να αποτυπώσει στη φωτογραφία τον πόνο του πολέμου ανέλαβε η Lynsey Addario, η φωτορεπόρτερ από την Αμερική που απαθανατίζει για τους New York Times τις προσπάθειες των κατοίκων της Ουκρανίας να καταφέρουν να επιβιώσουν. Η, δε, Clarissa Ward από το CNN συγκλονίζει με τις διηγήσεις που μεταφέρει από τα άρρωστα παιδιά που βρίσκονται στο μεγαλύτερο νοσοκομείο της Ουκρανίας και δεν μπορούν να μετακινηθούν.

https://www.instagram.com/p/Camc07TNPVU

Η ιστορία της Marie Colvin σε ταινία

Με αφορμή όλες αυτές τις υπέροχες, δυνατές γυναίκες, θυμήθηκα την ταινία «A Private War» με τη Rosamund Pike στον πρωταγωνιστικό ρόλο, για τον οποίο, μάλιστα, κέρδισε υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα. Η Pike έφερε στη μεγάλη οθόνη την ιστορία της Marie Colvin, της πολεμικής ανταποκρίτριας των Sunday Times που κάλυπτε την πολιορκία της πόλης Homs στη Συρία μέχρι που έχασε τη ζωή της. Το χαρακτηριστικό που έμενε σε όλους ήταν το μαύρο κάλυμμα που είχε πάνω από το αριστερό της μάτι, ένα αποτέλεσμα της χειροβομβίδας που έσκασε κοντά της στο πεδίο της μάχης στη Σρι Λάνκα το 2001. Η Colvin, κατά τη διάρκεια της καριέρας της, απέδειξε ότι η δύναμή της δεν είχε όρια και, όταν αυτά προέκυπταν, τα ξεπερνούσε για να υπηρετήσει ολοκληρωτικά τις ανάγκες της δημοσιογραφίας αλλά και της ανθρωπιάς, αφού, πέρα από την κάλυψη των γεγονότων, έσωσε τις ζωές χιλιάδων προσφύγων.