Η Camila Cabello «αγκαλιάζει» τις καμπύλες της και στέλνει ένα μήνυμα για το body positivity
Ανανεώθηκε:
Η Camila Cabello σε μια εξομολόγηση ψυχής για όλα όσα νιώθει πριν βγει στην παραλία… Που λογικά κι εσύ τα έχεις βιώσει.
Πολύς λόγος έχει γίνει τα τελευταία 3 χρόνια για την εμφάνιση της Camila Cabello. Η τραγουδίστρια έχει πάρει κάποια περιττά κιλά με τα διεθνή media, αλλά και followers να το παρατηρούν και να το σχολιάζουν.
Όπως η ίδια είχε δηλώσει το 2019, είχε πέσει θύμα bullying για το σώμα της όταν ενώ απολάμβανε το μπάνιο της στη θάλασσα, κάποιοι λουόμενοι την απαθανάτισαν με το μαγιό και έσπευσαν να σχολιάσουν τα παραπάνω κιλά της και την κυτταρίτιδά της. Η Camila, όμως, τότε δεν πτοήθηκε, ούτε στενοχωρήθηκε και τους απάντησε όπως τους άξιζε.
Συγκεκριμένα, η Camila Cabello είχε δηλώσει τότε ότι είναι πολύ άσχημο να σχολιάζουν το σώμα μιας κοπέλας, επειδή βλέπουν πολλά άλλα επεξεργασμένα στο Photoshop και τα έχουν σαν πρότυπο. Είχε πει πως λυπάται για τα πιο μικρά κορίτσια που ντρέπονται για το σώμα τους, γιατί από αυτά που βλέπουν στα social media πιστεύουν ότι όλες οι υπόλοιπες κοπέλες έχουν αψεγάδιαστα κορμιά, ενώ δεν παρέλειψε να τονίσει ότι σχεδόν όλες οι γυναίκες έχουν κυτταρίτιδα και αυτό δεν είναι κακό, δεν υπάρχουν πρότυπα σώματος και να μην πιστεύουν όσα βλέπουν στο Internet.
Η τεράστια τοιχογραφία που τιμά μια γυναίκα ηγέτη τοπικής κοινότητας στη Βραζιλία
Αυτήν τη φορά, ωστόσο, η Camila Cabello «ξαναχτύπησε» με ένα μακροσκελές κείμενο, το οποίο δημοσίευσε στο Instagram της και στο οποίο παρουσιάζει όλα όσα νιώθει σχετικά με τη συζήτηση που γίνεται για το σώμα της. Και όλα αυτά είναι σκέψεις που κάνει κάθε γυναίκα λίγο πριν βγει στην παραλία και λίγο πριν φορέσει το μαγιό της. Η τραγουδίστρια μιλά για όλα εκείνα που πολλά κορίτσια – που δεν είναι skinny- έχουν βιώσει στην παραλία και που δεν θα έπρεπε να έχει συμβεί αυτό. Γιατί η κάθε μία είναι ξεχωριστή και γιατί τα σώματα που θεωρούνται «ιδανικά» δεν σημαίνει ότι είναι και υγιή.
Το μήνυμα της Camila Cabello για το σώμα της
«Κάθε φορά που πήγαινα σε αυτό το beach club στο Μαϊάμι ένιωθα να με παρακολουθούν οι παπαράτσι και κάθε φορά αισθανόμουν πολύ ευάλωτη και απροετοίμαστη- έχω φορέσει μπικίνι που είναι πολύ μικροσκοπικά και δεν με ένοιαζε καθόλου πώς έδειχνα μέσα σε αυτά, μετά είδα φωτογραφίες μου στο διαδίκτυο και σχόλια που με αναστάτωσαν. Κάθε φορά που συνέβαινε αυτό και ένιωθα σαν να μην έχω καθόλου αυτοεκτίμηση, θύμιζα στον εαυτό μου ότι εκείνη την ώρα σκεφτόμουν όσα έλεγε μια ολόκληρη κουλτούρα, όχι όσα εγώ πρέσβευα. Μια κουλτούρα που έχει συνηθίσει τόσο πολύ σε μια εικόνα για το τι σημαίνει ένα «υγιές» γυναικείο σώμα, που στην πραγματικότητα δεν είναι αληθινό για πολλές γυναίκες.
Photoshop, αυστηρή διατροφή, υπερβολική άσκηση και επιλογή γωνιών που κάνουν τα σώματά μας να δείχνουν διαφορετικά από ό,τι στην πραγματικότητα είναι εκείνη τη στιγμή και εκ φύσεως, όταν παίρνουμε βαθιά ανάσα, όταν τρώμε ένα γεύμα, όταν κάνουμε μια βουτιά στη θάλασσα. Θυμίζω στον εαυτό μου αυτό, ακούω podcasts για εύκολες διατροφές, ακολουθώ γυναίκες που έχουν αποδεχθεί την κυτταρίτιδά τους, τις ραγάδες, τις κοιλιές τους, το φούσκωμα και τις αυξομειώσεις βάρους… κι ακόμα. Είμαι μια single γυναίκα που διανύει τη δεκαετία των 20 στη μέση ενός σκασμού promo και θέλω να νιώθω ότι δείχνω «καλά».
Σήμερα πήρα ένα καινούριο μπικίνι, ένα cute σύνολο, φόρεσα lip gloss και δεν έφαγα τίποτα βαρύ πριν πάω στη θάλασσα, γιατί ήξερα ότι θα υπάρξουν φωτογραφίες. Κρατούσα σφιχτό τον κορμό μου, οι κοιλιακοί μου πόνεσαν, δεν ανέπνεα, σχεδόν χαμογελούσα και ήμουν τόσο αμήχανη για το πού ήταν όλοι αυτοί που με κοιτούσαν όλη την ώρα που ήμουν εκεί και δεν μπορούσα να φύγω, να χαλαρώσω και να κάνω ό,τι κάνει όλος ο κόσμος όταν πάει στη φύση.
Προσπάθησα να προσποιηθώ ότι δεν ήταν εκεί αλλά δεν μπορούσα και κράτησα την αναπνοή μου από τη στιγμή που σηκώθηκα από την ξαπλώστρα μέχρι να μπω στον ωκεανό. Παρατήρησα μια παρέα από νήπια να χαχανίζουν και να διώχνουν τα κύματα – χωρίς γυαλιά ηλίου, χωρίς κοσμήματα, χωρίς ανασφάλεια, μόνο με την αθωότητα της παιδικής τους ηλικίας – τα οποία έχω πάντα όταν έρχομαι σε επαφή με τη φύση.
Ήξερα ότι δείχνω «καλή» στις φωτογραφίες και νόμιζα ότι θα νιώθω ότι τα κατάφερα, αλλά δεν έχω αισθανθεί χειρότερα στην παραλία. Ένιωσα άδεια και λυπημένη για τις πεποιθήσεις της κουλτούρας μας που έγιναν και δικές μου. Ήθελα να μιλήσω για αυτό, γιατί βλέπουμε φωτογραφίες γυναικών και τις επαινούμε γιατί δείχνουν ωραίες, fit και «υγιείς», αλλά τι είναι υγεία όταν έχεις τόση εμμονή με το πώς δείχνεις σε σημείο που να αρρωσταίνεις ψυχικά και να μην μπορείς να απολαύσεις τη ζωή;
Για ποιον να προσπαθήσω να είμαι ελκυστική αν δεν μπορώ να είμαι χαλαρή και να διασκεδάζω μια όμορφη μέρα στην παραλία; Δεν έχω φτάσει ακόμα στο σημείο να μη δίνω σε τίποτα σημασία. Πραγματικά, ξέρω ότι αυτό που είμαι δεν αντικατοπτρίζει το πόσο υγιής, χαρούμενη ή sexy είμαι. Συναισθηματικά, το μήνυμα που παίρνω από τον κόσμο είναι «δυνατό» στο κεφάλι μου. Το παν είναι να κάνεις εσωτερική δουλειά και να προσπαθήσεις να είσαι και να αισθάνεσαι όπως όταν ήσουν 7 ετών στην παραλία. Πενθώ σήμερα. Μακάρι να μπορούσα να είμαι χαρούμενη, να μπορώ να αναπνεύσω, να προσποιούμαι ότι είμαι γοργόνα, ΕΛΕΥΘΕΡΗ.
Ps: Έτρεξα στην πισίνα όπου και δεν μπορούν να με δουν, αλλά καμιά φορά κρύβονται στους θάμνους και καμιά φορά εξαντλούμαι με όλο αυτό».
Bloggers
