Εγώ, ο άλλος και η σχέση

Τους γονείς, τους φίλους, τους συγγενείς. Εμείς όμως τι ρόλο παίζουμε; Του θύματος; Και γιατί μας είναι εύκολος αυτός ο ρόλος απ' το να κάνουμε μία βαθιά ενδοσκόπηση και να αναλάβουμε τις ευθύνες μας;

Έχουμε προσέξει ποτέ ότι μέσα στην σχέση συμπεριφερόμαστε σχεδόν πάντα μ' ένα συγκεκριμένο τρόπο ενώ πολλές φορές δεν καταλαβαίνουμε το γιατί; Όταν για παράδειγμα ο σύντροφος μας πει ότι θα αργήσει για λίγο στο ραντεβού μας, τι είναι το πρώτο πράγμα που σκεφτόμαστε; Σίγουρα όχι κάτι καλό. Καταστροφολογούμε και υποθέτουμε ότι δεν μας θέλει πια, δεν βρίσκει ενδιαφέρον σ' εμάς και ότι δεν μας προσέξει. Και πάντα, μα πάντα αντιδρούμε με τον ίδιο τρόπο. Του κάνουμε μούτρα, δεν του μιλάμε, απέχουμε από το σεξ... τιμωρητικά!

Ας αλλάξουμε λοιπόν τις πάγιες συμπεριφορές μας και ας συμπεριφερθούμε σαν ώριμοι ενήλικες κάνοντας διάλογο, δίνοντας έτσι μία ευκαιρία στον εαυτό μας και στην σχέση μας. Αυτό δεν θέλουμε άλλωστε;