Η μεγάλη του μπάτσου «ψυχή»

Δεν είναι και λίγο πράμα να σου σηκώνουν το σπίτι κλέφτες, μέρα μεσημέρι. Η αίσθηση και μόνο της παραβίασης του προσωπικού σου χώρου από κάποιους αγνώστους μπορούν να ξυπνήσουν μέσα σου τις πιο βαθιές φοβίες.

Όταν την προηγούμενη εβδομάδα με ενημέρωναν οι γείτονες πως κάποιοι λήστεψαν το σπίτι μου και άδειασαν κάθε ράφι του διαμερίσματός μου, δεν περίμενα πως η συνέχεια θα είχε τόσο απολαυστική εξέλιξη.

Την υστερία και το κλάμα του πρώτου σοκ, διαδέχτηκε το τηλεφώνημά μου στο Αστυνομικό Τμήμα Εξαρχείων προκειμένου να καταγγείλω τον ψυχολογικό μου βιασμό από τους επιτήδειους ληστές. Όσο περίμενα την άφιξη της αστυνομίας, η θλίψη γινόταν παράπονο και οι τρεις κολλητοί μου μόλις είχαν καταφθάσει προκειμένου να με ηρεμήσουν και να καταμετρήσουν μαζί μου τις απώλειες.

Μετά την επίσκεψη των συμπαθέστατων αστυνομικών, όχι μόνο δε θα μπορούσα να κάτσω να κλάψω με την ησυχία μου, αλλά θα έπρεπε να επισκεφτώ το τμήμα αυτοπροσώπως προκειμένου να απαριθμήσω λεπτομερώς τις απώλειες και να συνεννοηθώ με τη σήμανση για τις λοιπές λεπτομέρειες. Δεν ήθελα να πάω, το ομολογώ. Ακόμα και το ένα βήμα πέρα από το γκρεμισμένο σπίτι μου φάνταζε βουνό μπροστά στη θλίψη μου. «Πάμε και θα τελειώνουμε γρήγορα», με παρότρυναν οι φίλοι και μέχρι να το καταλάβω είχαμε βρεθεί στο γραφείο του αξιωματικού υπηρεσίας να απαριθμούμε τα κλοπιμαία.

«Συνεννοηθείτε παρακαλώ με το συνάδελφο για το αυριανό ραντεβού, πρέπει να έρθει κάποιος για τα αποτυπώματα» μου δήλωνε ο γλυκύτατος κύριος. Γυρίζω το βλέμμα μου στην πόρτα, γουρλώνω τα μάτια και χαμογελάω με ανακούφιση. Όχι ο Robocop δε θα μπορούσε ποτέ του να είναι τόσο όμορφος, αλλά ο πλήρως ενημερωμένος εξοπλισμός του μου θύμιζε ταινία του Hollywood. Θεληματικό πηγούνι, έντονο καστανό βλέμμα και ένα κορμί σμιλεμένο σαν από γλύπτη, φτιαγμένο μόνο για αμαρτίες.

«Εάν κάνατε μία παραπάνω περιπολία στη γειτονιά μας θα αισθανόμουν μεγαλύτερη ασφάλεια» του είπα και σίγουρα κοκκίνισα από ντροπή που δε μπορούσα να με συγκρατήσω. Έλυσα τα μαλλιά μου που ήταν μαζεμένα σε σφικτό κότσο και σχεδόν χωρίς να το καταλάβω ξεκίνησα ένα φλερτ χρησιμοποιώντας κάθε κύτταρο του σώματός μου. Η κατάθεση ήταν πια παρελθόν, δε με ενδιέφερε ούτε το κλεμμένο laptop, ούτε τα τιμαλφή. Αυτό το αλαβάστρινο κορμί ήταν φτιαγμένο από τα ακριβότερα υλικά και το ήθελα μόνο για μένα. «Να σας συνοδέψω τουλάχιστον μέχρι το σπίτι;», αναρωτήθηκε το όργανο και μέχρι να το συνειδητοποιήσει βρισκόμασταν στην πιλωτή μου, εκείνος όρθιος κι εγώ αγκαλιά με το λαχταριστό του όργανο.

Δεν ξέρω αν φταίει η εξάμηνη αποχή μου από το γυμναστήριο, αλλά να ξέρεις αγαπημένο μου Queen.gr, τα έδωσα όλα. Όρμηξα πάνω του σα λυσσασμένη γάτα και ξέσπασα όπως θα έκανα αν είχα πετύχει μπροστά μου τους ληστές. Εκείνος, όπως θα έκανε κάθε σωστός αστυνομικός, εξερεύνησε το κορμί μου πόντο πόντο και αφού με έκρινε ένοχη, με έδεσε με τις μεταλλικές του χειροπέδες θέλοντας να με τιμωρήσει για όλα αυτά τα λόγια που του φώναζα εδώ και μία ώρα.

Περιττό να σας πω, πόσες φορές έχω επισκεφτεί το συγκεκριμένο αστυνομικό τμήμα για να δώσω κάποια συμπληρωματική κατάθεση σχετικά με τη ληστεία του διαμερίσματός μου. Άλλωστε, οι αστυνομικοί της εν λόγω περιοχής έχουν μεγάλη «ψυχή».

Χριστίνα, 28