Ανάθεμα η ανατροφή μου

Νίκη Κάρτσωνα, η σχολαστική
H αλήθεια είναι, πως δεν είμαι και ο πιο φυσιολογικός άνθρωπος του κόσμου. Αν σκεφτείς πως από τα 11 ήμουν εσώκλειστη στους ξενώνες του Oλυμπιακού Σταδίου, γιατί ήμουν αθλήτρια εθνικής ομάδας με αυστηρό πρόγραμμα χωρίς χαλάρωση και παιχνίδι, θα μπορούσα να χαρακτηριστώ και ως στρατιωτάκι. Από εκείνη την ηλικία έτσι και αλλιώς, η ευθύνη ήταν μεγάλη, η αποτυχία στη ζωή δεν χώραγε και αν θυμάμαι καλά και τα πρώτα σημάδια άγχους κάπου εκεί εμφανίστηκαν στη ζωή μου.

Έτσι μεγάλωσα και αν από τη μία δεν έπαιξα όσο θα έπρεπε για την ηλικία μου, από την άλλη αποκόμισα μοναδικές εμπειρίες ζωής, που λίγα παιδιά έχουν τη δυνατότητα να ζήσουν. Σαφώς και οι στερήσεις ήταν πολλές αλλά έμαθα να έχω πείσμα, να μου αρέσει η τελειότητα και η ανεξαρτησία μου.

Ο ρυθμός, βέβαια, συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Μετά τον πρωταθλητισμό, ήρθε η δουλειά και αν κάτι με έκανε να ξεχωρίσω, δε ήταν η ομορφιά μου, αλλά η συνέπειά μου. Δέκα θα λέγαμε πως είχαμε φωτογράφιση; Δέκα παρά ήμουν εκεί πριν από όλους. Συνέπεια σε όλα. Στις σχέσεις μου, στους ανθρώπους γύρω μου, στη δουλειά μου.

Δεν μου άρεσε να στήνω και να αγχώνω τους άλλους, όπως δεν μου άρεσε να με στήνουν και να χαζεύουμε στη δουλειά, γιατί με καθυστερούσαν από τις άλλες υποχρεώσεις μου στη ζωή.

Για μένα, ο προγραμματισμός, είναι το Α και το Ω. Χωρίς προγραμματισμό, χάνομαι και δεν μπορώ να κάνω τα πράγματα όπως θα ήθελα. Γι' αυτό και πάντα ήμουνα και είμαι με ένα organizer. Για να μην ξεχάσω όλα εκείνα που πρέπει να κάνω σήμερα και δεν πρέπει να αναβάλω για αύριο.

Το ίδιο γίνεται και σήμερα στη δουλειά. Εδώ στο Queen.gr επειδή ο όγκος εργασίας είναι μεγάλος για όλους, επιθυμώ, όταν λέμε κάτι μία φορά, να γίνεται. Διαφορετικά, αν δεν γίνει την ώρα που το λέμε, θα ξεχαστεί και θα πρέπει να το ξανά τσεκάρω. Δεν επιθυμώ να αισθάνομαι κάποιες φορές πως δεν ομιλώ καλά ελληνικά και πως άλλα κατάλαβε κάποιος από αυτά που είπα ότι πρέπει να γίνουν.

Μπορεί να ακούγομαι και να είμαι απαιτητική, αλλά πάνω απ'όλα και όλους είμαι από τον ίδιο μου τον εαυτό απαιτητική και επειδή σέβομαι τους ανθρώπους που μου εμπιστεύτηκαν αυτή τη θέση αλλά κυρίως εσάς τις αναγνώστριες, θέλω να είμαστε κάθε μέρα μέσα στις προσδοκίες σας και κάθε μέρα να γινόμαστε περισσότερες οι queens.
Σας άγχωσα;;;;

Cartoon Dandy, ο ζεν μάστερ
Η ζωή είναι πολύ σύντομη για να αγχωνόμαστε. Τόση σύντομη που κάθε δευτερόλεπτο επιπρόσθετου άγχους σημαίνει ρυτίδες που κανείς δε θέλει και θα πληρώσει ακριβά στον πλαστικό για να τις αφαιρέσει αργότερα στη ζωή του. Είμαστε και σε δεκαετία κρίσης και τα περιττά έξοδα πρέπει να αποφεύγονται.

Εκτός από τη ρομποτική λογική στη δουλειά και στη ζωή, αν προτιμάτε, υπάρχει και η ανθρώπινη προσέγγιση που χωρά σφάλματα και ξέρει πολλούς δρόμους για να πάει από το Α στο Β μέσα από τους οποίους επιδεικνύεται και η εξυπνάδα και η ευρηματικότητα του εργαζόμενου. Γιατί όσο τηρείται η ρουτίνα, όχι απλά δεν αυξάνεται η παραγωγικότητα, αλλά η συνήθεια γίνεται ραστώνη και καταληκτικά οι εργαζόμενοι δεν είναι εξίσου δημιουργικοί.

Το θέμα της τελειότητας που προβάλουν ως επιχείρημα όλοι οι ακραία οργανωμένοι άνθρωποι είναι μία έννοια τόσο σχετική όσο και η ομορφιά. Αυτό που θεωρεί κάποιος τέλειο (Kate Moss και Beth Ditto είναι το ίδιο τέλειες για μένα για παράδειγμα) είναι πιθανότατα εκ διαμέτρου διαφορετικό από το συνεργάτη σου οπότε και αυτό το επιχείρημα καταρρέει τόσο εύκολα όσο ένα κάστρο στην άμμο. Και όσο «τελειομανής» και να είναι κάποιος τα λάθη είναι ανθρώπινα και αναπόφευκτα στον εργασιακό χώρο, έτσι αφού θα γίνουν γιατί να προσπαθούμε να τα αποφύγουμε ενώ απλά χρειαζόμαστε καλή διάθεση και ετοιμότητα για να τα διορθώσουμε;

Και όσον αφορά στην ετοιμότητα και την ταχύτητα που διορθώνονται τα λάθη και γίνονται τα task, τα πάντα είναι θέμα προτεραιοτήτων. Αν όμως όλα θεωρούνται απόλυτη προτεραιότητα και η πίεση είναι ακατάπαυστα μεγάλη, το νόημα του επείγοντος χάνεται και στο τέλος το μόνο που μένει είναι το άγχος, άρα δυσαρέσκεια και κακό κλίμα στην ομάδα χωρίς λόγο. Δεν είναι δύσκολο για έναν εργαζόμενο να πέσει στην παγίδα να γίνει ο πρωταγωνιστής στην ιστορία του βοσκού και του κακού λύκου και κανείς δεν θα το ήθελε αυτό.

Στο άλλο καυτό θέμα της συνέπειας του χρόνου, η αλήθεια είναι ότι οι ζεν άνθρωποι καταπατάμε το ακαδημαϊκό τέταρτο σε κάθε περίσταση της ζωής είτε πρόκειται ραντεβού στο σαλόν ντε μποτέ είτε για ωράριο εργασίας, αλλά αυτό δημιουργεί μια γλυκιά προσδοκία και ένα σασπένς για αυτούς που περιμένουν που είναι το αλατοπίπερο στη ζωή τους.

Αλλά ας μιλήσουμε ειλικρινά και ας μπούμε στην πραγματικό θέμα του debate που είναι οι αντιμαχόμενες φιλοσοφίες του ζεν ενάντια σε αυτή το ατέρμονου άγχους. Οι πιο δημιουργικοί άνθρωποι είναι κατά κανόνα multi taskers που μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα ταυτόχρονα, έτσι δεν είναι ανάγκη να είναι με το Moleskine στο χέρι και να καταγράφουν κάθε task που έχουν να κάνουν. Και μες στην αναρχία τους πάντα καταφέρνουν να ξεχωρίσουν και να κάνουν εξαιρετικά τη δουλειά τους. Και αν ξεχάσουν και κάτι, δεν έγινε και τίποτα γιατί όλα διορθώνονται. Καλή διάθεση να υπάρχει και λίγο από τη χαλαρή κουλτούρα των νησιών της Καραϊβικής και η ζωή είναι πιο ωραία και εύκολη και βοηθά τους εργαζόμενους να δίνουν περισσότερα στη δουλειά τους.

Και προς όλους τους εργοδότες ένα έχω να πω. Εδώ ο Γιώργος αποποινικοποίησε τη χρήση κάνναβης, εσείς δε μπορείτε να γίνετε πιο χαλαροί;