Του Αγίου Βαλεντίνου, ανήμερα, άσε τα μπουκέτα

The King

Πλησιάζει η Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου. Για την ακρίβεια, τρεις και μία έμειναν. Και εσένα σε εμπιστεύομαι. Ή μήπως όχι; Δεν μασάς με την τσιχλόφουσκα του ξενόφερτου Αγίου που στυλώνεται στις σχέσεις σαν τερματοφύλακας διατηρώντας το 100% του έρωτά τους, έτσι δεν είναι; Αγαπησιάρικες ιστορίες, αμοιβαίες διακηρύξεις παντοτινού έρωτα και σιρόπια για κοριτσίστικα λευκώματα. Η μόνη μέρα του χρόνου που οι ανθοπώληδες ανά την ελληνική επικράτεια τρίβουν τα χέρια τους, καθώς τη συγκεκριμένη «γιορτή» το πάσης φύσεως λουλουδικό χτυπάει τιμές ανάλογες με αυτές των καρπουζιών στην Ιαπωνία. Κοινώς πανάκριβο. Για να μην μιλήσω για εκείνα τα χνουδάτα λούτρινα, τις mini size αρκουδο-φλοκάτες που η διάθεσή τους θα έπρεπε να απαγορευτεί σε οποιοδήποτε ενήλικο δίποδο.

Αν και σήμερα το πρωί, όπως και χτες, πάλι ξεστόμισες το χαριτωμένο «χιονισμένη βουνοκορφή» για το καλαθάκι του wc μας επειδή ήταν τιγκαρισμένο με σκουπίδια. Κάτι που προσωπικά δεν αντιμετωπίζω ως ευφυολόγημα, αλλά ως έμμεση μπηχτή για εκείνο το κουλαριστό τριήμερο στην Αράχωβα που κατά βάθος θέλεις να έρθει. Ειδικά τώρα με τον Άγιο της καρδιάς μας. Και επειδή γνωρίζω πόσο σου αρέσει να «μου τη λες» με τέτοια «αθωούτσικα» τσιτάτα, συνειδητοποίησε πώς αν συνεχίσεις έτσι, η επερχόμενη χιονοστιβάδα χαρτιού υγείας στα πλακάκια του μπάνιου θα είναι και η μόνη εικόνα χιονιού, λασπωμένου ή μη, που θα δεις φέτος. Δηλαδή δεν θα χρειαστείς τις après ski μποτούλες σου που τόσο πολύ θέλεις να λανσάρεις στα Κελλάρια και τη Φτερόλακκα.
Χαίρομαι λοιπόν που δεν περιμένεις να σκάσω μύτη με ένα μάτσο κόκκινα τριαντάφυλλα στο σπίτι.

Και είμαι χαρούμενος που όλο αυτό το ψιλικοκό σκηνικό, το αντιμετωπίζεις και εσύ με σκεπτικισμό. Εγώ βέβαια ζήτησα άδεια για τη Δευτέρα από τη δουλειά, ενώ εσύ θα αρρωστήσεις ξαφνικά και δεν θα πας στο γραφείο σου. Έχει τρομερό χιόνι στον Παρνασσό και σκέφτομαι να πεταχτούμε. Όχι βέβαια για του Αγίου... Βαλεντίνου, το ξεκαθαρίσαμε αυτό. Ή μήπως όχι;

The Queen

Ποιος είστε κύριε Βαλεντίνε που τέτοια μέρα, ανήμερα, κάθε χρόνο με κάνετε να θέλω να αλλαξοπιστήσω και να γίνω φανατική Ορθόδοξη Χριστιανή αντί για σκεπτικίστρια μπας και σας ξεφορτωθώ μια και καλή αφού η δικιά μας η εκκλησία δεν την υπολογίζει αυτή την αναθεματισμένη τη γιορτή σας; Λιγώνομαι, σου λέω, με όλα αυτά τα κουτάκια σε σχήμα καρδιάς, γεμάτα με σοκολατάκια σε σχήμα καρδιάς, τυλιγμένα με κόκκινες και ροζ κορδέλες με στάμπες σε σχήμα καρδιάς. Και δε λιγώνομαι διότι οι γευστικοί μου κάλυκες ποθούν το σοκολατένιο περιεχόμενό τους αλλά επειδή η τόση γλύκα με κάνει να θέλω να την πνίξω σε τόνους όξινου λεμονιού για να την αφανίσω. Φτερνίζομαι με το που βλέπω τα λούτρινα χνουδωτά ζωάκια που γεμίζουν κάθε πιθανή και απίθανη βιτρίνα -φέτος τα είδα και στο χασάπικο της γειτονιάς και αμέσως τα φαντάστηκα ξεκοιλιασμένα.

Δεν απαξιώνω τον έρωτα, το κάθε άλλο. Ούτε και τους πάσχοντες, συμπεριλαμβανομένης και εμού. Αλλά απαρνιέμαι με πάθος την υστερική επιβολή της καταναγκαστικής ευτυχίας ρομαντικού περιεχομένου. Μου θυμίζει το Καρναβάλι της Πάτρας, πώς να σας το πω. Και λόγω της μεταμφίεσης των πάντων σε τάχα μου δήθεν χαμογελαστούς Βαλεντίνους αλλά και εξ αιτίας του ψυχαναγκασμού με τον οποίο πρέπει όλοι να διακηρύξουν τον έρωτά τους με τον ίδιο τρόπο που άπαντες οφείλουν να υποδυθούν πως διασκεδάζουν (σαν να μην υπάρχει αύριο) στους δρόμους της Πάτρας ενώ οι πατούσες τους έχουν πονέσει από την πεζοπορία και το αύριο τους φαίνεται ονειρικό. Βέβαια, τώρα που το ξανασκέφτομαι, μια χαρά Καρνάβαλος είναι ο κυρ Βαλεντίνος και η καλύτερη υποδοχή για το Τριώδιο που ανοίγει αμέσως μετά τη γιορτούλα του.

Καλά κάνεις και με εμπιστεύεσαι και λάθος κάνεις παρερμηνεύοντας τα λόγια μου για τις χιονισμένες βουνοκορφές. Το μόνο δώρο που θα σου κάνω εκείνη την ημέρα είναι που θα αδειάσω το καλαθάκι του μπάνιου χωρίς μουρμούρα, έτσι για το καλό. Μην μου τα φέρεις τα λελουδικά και τα λοιπά γλυκούλικα ανήμερα αγαπημένε μου. Κρίμα να έχω να αδειάσω και άλλο σκουπιδοτενεκέ εκτός από της τουαλέτας, εκείνον που θα γεμίσει με τα κλωνάρια τους δηλαδή. Την Κυριακή λέω να σου μαγειρέψω, πάντως. Ε και αν πάθω και καμιά τροφική δηλητηρίαση από το φαΐ και δε μπορέσω να πάω στο γραφείο, κάνουμε και μια απρογραμμάτιστη εκδρομή.

*Στους φανταστικούς «τσακωμούς» της Μυρόεσσας Μεταξά και του Αλέξανδρου Ρουκουτάκη, οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικούς ανθρώπους και αληθινές καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική.