Σοπενχάουερ: Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο

Ωπα! Ωπα! Μην ακούσετε δοκίμιο τώρα και Σοπενχάουερ και μου ταραχτείτε τι δύσκολο πράγμα είναι αυτό και που τα βρίσκω και καλό κουμάσι είμαι και εγώ που σας ταράζω στην επίδειξη. Καταρχήν είναι ένα α) χρήσιμο, β) ευανάγνωστο, γ) με υποδόριο χιούμορ, δ) αναρχικό, ε) θυμωμένο, στ) δεξιοτεχνικό ανάγνωσμα.

Ο Αρθούρος Σοπενχάουερ, ένας από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους του 19ο αιώνα, με μια απαισιόδοξη θέση όπου δεν περίμενε και πολλά καλά απ την ανθρωπότητα, τις έξεις και τη φύση της και που σήμερα άδικο δε λες πως είχε. «Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο», αυτοσυστήνεται ως εγχειρίδιο επικράτησης έναντι οποιουδήποτε αντιπάλου σε μια αντιπαράθεση. "Εριστική διαλεκτική" έγραψε ο ίδιος ο Σοπενχάουερ, συγκαλύπτοντας έτσι κάθε ειρωνικό τόνο, "είναι η τέχνη του να λογομαχεί κανείς - και να λογομαχεί με τέτοιο τρόπο ώστε να υπερασπίζεται επαρκώς τις θέσεις του, είτε έχει δίκιο είτε άδικο". Και σαν να ήθελε να διαβεβαιώσει τους αναγνώστες του ότι το εννοούσε ειλικρινά αυτό, πρόσθεσε: "Σε μια αντιπαράθεση, πρέπει να αγνοήσουμε την αντικειμενική αλήθεια, ή μάλλον να την εκλάβουμε ως μια τυχαία συγκυρία, και να επικεντρωθούμε μόνο στην υπεράσπιση της θέσης μας και στην αντίκρουση της θέσης του αντιπάλου". Αυτά σημειώνονται στη συγκριμένη έκδοση.

Πραγματική πρόθεση του Σοπενχάουερ, όμως, ήταν να καταδείξει στους αναγνώστες του «τα τεχνάσματα που χρησιμοποιούν κατά κόρον οι υπόλοιποι, είτε πρόκειται για πολιτικούς είτε για δημοσιογράφους, διαφημιστές ή εμπόρους. Προφασιζόμενος ότι διδάσκει τη "στρεψοδικία" (όπως χαρακτήρισε αργότερα ο ίδιος τη ρητορική), στην πραγματικότητα δίδαξε πώς να την αναγνωρίζει κανείς και, κατ' επέκταση, πώς να την αντιμετωπίζει».

Χα! Όχι μόνο χρήσιμο αλλά πολύτιμο είναι αυτό το μικρούλι και σοφό βιβλιαράκι, που εμένα μου σύστησε τον Σόπενχάουερ, ο όποιος πολύ του γούστου μου είναι!
Ελάτε τώρα καλές μου βασιλοπούλες. Κλείστε τα κινητά ή τη τηλεόραση. Θα δείτε! Θα σας αρέσει ο Αρθούρος...