Γυναίκες, πιάστε τις βελόνες...

Όλο και από περισσότερες φίλες μου ακούω την ανάγκη τους για πρακτικά καλλιτεχνήματα και χρηστική δημιουργικότητα. Μια γενιά που έτρεχε σε γραφεία, κυνηγώντας καριέρες, που δεν μάθαμε από τις μανάδες μας, οι ανεπρόκοπες πως ανοίγεται το φύλλο για την πίτα και πως κονταίνουμε ένα παντελόνι και τις κουρτίνες κάνοντας στρίφωμα.

Που το «γαζί» νομίζουμε πως είναι μπαράκι στο Γκάζι. Που το κέντημα, το βελονάκι, το πλεκτό ήταν ντεμοντέ και σύμβολα γυναικείας οπισθοδρόμησης. Ε! Όλες εμείς άλλα τραγούδια λέμε τώρα. Η φίλη μου η Ράνια με τη μεγάλη τηλεοπτική καριέρα, η φίλη μου η Τζωρτζίνα με τα βόρεια προάστια της και την αγάπη της στο ωραίο και πολυτελές, κόλλησαν με το πλέξιμο.

Βελόνες, νήματα, πλέξεις, σχέδια! Παρακολουθούν σεμινάρια και μαθήματα από το διαδίκτυο. Φτιάχνουν από κασκόλ μέχρι λουλούδια με τα χεράκια τους. Έχουν πάθει δε τόσο κόλλημα που αρνούνται ακόμη και να βγουν μη και χάσουν τη χαρά του πλεξίματος. Η άλλη φίλη μου και συνάδελφος, η Δήμητρα, αναπαλαιώνει παλιά αντικείμενα και έπιπλα. Αφήνει ανοιχτή την τηλεόραση, για να ακούγεται μια φωνή στο σπίτι και με τις ώρες, ξύνει, λουστράρει και γυαλίζει και βάφει. Η Ελένη κατέβασε την παλιά "Σίγκερ" της μαμάς της, από τη σοφίτα που την είχε διακοσμητική, την λάδωσε και άρχισε σιγά σιγά να ράβει, σχέδια δικά της!

Το τι θαυμασμό κερδίζω που φοραώ πλεκτές με βελονάκι εσάρπες από την μάνα μου, δεν έχω να σας πω! Μόνιμος έχω χεριά επάνω μου, που ψάχνουν την ανάποδη για να αποκωδικοποιήσουν την πλέξη για να αναφωνήσουν μετά, α, πολύ δύσκολο! Μια μου ζήτησε να της κάνει η μάνα μου ιδιαίτερα!

Προσωπικά το βρίσκω πολύ τρυφερό, πολύ πρακτικό, ψυχοθεραπευτικό και πολύ γυναικείο. Μόνες μας, με την αισθητική μας, με την αφοσίωση μας, με τα χρώματα μας, με τα χεριά μας απασχολημένα, δημιουργούμε πράγματα που θα φορεθούν, θα ζεστάνουν, θα ομορφύνουν, θα υπάρχουν. Πολύ μου αρέσει!