Το Υπουργικό συμβούλιο και το νυχτέρι στα κανάλια

Που να βλέπω τον Alpha, το Alter, το ΣΚΑΪ με εκπομπές μετά τα μεσάνυχτα και τον ΑΝΤ1, 1 το πρωί με δελτίο να ροκανίζουν χρόνο μπας και τελειώσει το υπουργικό συμβούλιο και μας πουν τι ειπώθηκε εκεί μέσα, να βλέπω το ξενύχτι δημοσιογράφων και τεχνικών να μη τελειώνει και να ματώνει η καρδιά μου! Και καλά ο Κώστας Χαρδαβέλλας που θα 'χε έτσι και αλλιώς μέχρι τα ξημερώματα εκπομπή, οι άλλοι όμως, σε έκτακτη εμφάνιση όλοι, να το 'χουν ρίξει στο νυχτέρι και αμφιβάλω αν κανένας τηλεοπτικός σταθμός πληρώνει, πια, υπερωρίες!

Να βλέπω Σρόιτερ, Σία Κοσιώνη και Παπαχελά, αλλά και τον Χρήστο Κώνστα που πρέπει να μη βγαίνει απ το Alter αυτή την εποχή αλλά να κοιμάται σε ράντζο στο αίθριο του σταθμού και να θυμάμαι το άσμα του Μαζωνάκη (μεγάλεεε!), «4 πήγε, πήγε πάλι πήγε και μου παν φύγε, φύγε από το μαγαζί» και να θέλω να τους το αφιερώσω!

Αλλά και εμείς από το σπίτι με φραπέδες μες στη μαύρη νύχτα, μπας και δούμε τι θα μας συμβεί ατομικά, επαγγελματικά και ως έθνος!

Και να το έχουμε πιάσει από νωρίς το στασίδι της ενημέρωσης μη και χάσουμε τίποτα! Τι είπε η Στάθη και ποιον συνταγματολόγο είχε αυτή καλεσμένο;

Ο Χαρδαβέλλας ποιον συνταγματολόγο έχει τώρα; (σ.σ: οι συνταγματολόγοι ανάρπαστοι στις μέρες μας!). Η Καϊλή πρόλαβε και Χατζηνικολάου στο Alter και Σροιτερ στον Alpha σε έκτακτη εμφάνιση! Πήρε τα αφτί μου και μια Τρέμη να λέει με Χασαπόπουλο πως ο Βενιζέλος δεν γνώριζε για το δημοψήφισμα και ξαφνιάστηκε όπως εμείς ως λαός, που και ποιος μας χ... αιρετάει τέλος πάντων, εμάς! Πρόλαβα και λίγο Παπαχελα στον ΣΚΑΪ, που γενικώς άμα τον βλέπω αυτόν και τον Σταύρο Λυγερό (σ.σ: στον Alpha ήτανε), χαίρομαι διότι οι αναλύσεις τους εμένα πάντα με πείθουν, αλλά OK δεν είμαι και καμιά απόφοιτος του Πολιτικού της Νομικής να 'χει και βάρος η εκτίμηση μου, εμένα.

Φυσικά έσπασα το βράδυ με έναν πολύ πολιτικό και ρονταρισμένο στους ρυθμούς του πια, Λαζόπουλο, πολύ ευαίσθητο, συγκινησιακό και συνάμα αστείο Λαζόπουλο, ενώ δεν ξέχασα και τον έρωτα μου για τους Ράδιο Αρβύλα. Οι τελευταίοι είπαν κάτι και μου πήραν το ίδιο σιχτίρ μέσα απ' το στόμα. «Καίγεται η Ελλάδα, διαλυόμαστε και τα κανάλια κάνουν θέμα τι θα πουν στο εξωτερικό για μας». Έλα μου ντε! Ας μας γυρίσουν τα προξενιά, βρε αδελφέ, σε τελευταία ανάλυση!

Ο Λαζόπουλος σε δυο σημεία του, μου πιάσε την ψυχή σε τανάλια. Τη μια φορά με τον ωραίο νέο απ τα ΤΕΛ Κοζάνης, που στο αναπηρικό τροχήλατο του, κάτω απ' την σκιά της ελληνικής σημαίας, με τις εννιά συλλαβές της ουσίας μας, της ελληνικότητας και της ποιότητας μας, του «Ελευθερία ή θάνατος» σε γαλανόλευκα κύματα – σειρές, γύρισε το κεφάλι του περνώντας απ τους «επισήμους». Την άλλη φορά διαβάζοντας την επιστολή του αδελφού εκείνου του άλλου ωραίου νέου απ' τη Λάρισα που παρελαύνοντας μούντζωσε τους «επισήμους».

Και απ' όλη αυτή την αλλοπρόσαλλη βραδιά, που η κυβέρνηση κλεισμένη σε ένα δωμάτιο, από ενδιαφέρον και καλά για τη μοίρα μας, αλλά κυρίως από ενδιαφέρον για διαπραγματεύσεις και παζάρεμα θέσεων, θώκων και οφιτσίων, κρατώ μια φράση του Λάκη Λαζόπουλου: «ότι κι αν γίνει οι λαοί δεν πεθαίνουν, δεν γίνεται να πεθάνουν». Μου φέρνει στο νου μια φασουλά – διαμάντι του Ερνεστ Χεμινγουέι απ το αριστούργημα «Ο γέρος και η θάλασσα». «Ο άνθρωπος δε νικιέται. Καταστρέφεται, αλλά όχι, δεν νικιέται».

Ξανά λοιπόν, το χιούμορ, οι δυο εκπομπές σάτιρας της βραδιάς λένε τις αλήθειες, που εμένα μ' αγγίζουν και είναι βαθύτατα πολιτικές. Κι αν κι απ άλλες αφετηρίες, νοοτροπίες, ιδεολογίες, γενιές, συναντιούνται στους ίδιους τόπους συμφωνίας, στα ίδια συμπεράσματα.

Αποφασισμένη να κοιμηθώ ήσυχα, λέω πως ναι, οι άνθρωποι δεν νικιούνται, οι λαοί δεν πεθαίνουν και τι με νοιάζει εμένα τι θα πουν οι συμπεθέρες στο εξωτερικό για μας. Αυτό μου αρέσει! Εσάς;