Αϋπνίες;...

Να συγκεντρωθώ να διαβάσω δε μπορώ! Να μετρήσω προβατάκια, δε μου πέτυχε ποτέ. Το ζεστό γάλα δεν το μπορώ από τότε που με απογαλάκτισε η μάνα μου, περίπου. Όμως, το μαξιλάρι; Μεγάλος εχθρός! Μόλις το βλέπω, όση κούραση κι αν έχω, αρχίζω να απαριθμώ προβλήματα. Λες και έχει κρυμμένο μαγνητοφωνάκι και μου τα λέει μες στα αφτί. Ανοίγω τηλεόραση, λοιπόν, μπας και με αποκοιμίσει. Καφέ της Χαράς, που έχω μάθει απ' έξω τους διαλόγους.

Κάτι σίριαλ από τις πρώτες μέρες της ιδιωτικής τηλεόρασης, στο MEGA, τα έχουμε ξαναπεί και επαναλαμβανόμαστε! Το STAR μετά τις σειρές του -ευτυχώς που υπάρχουν και αυτές!- αρχίζει να παίζει, νωρίς το πρωί, ταινίες, που συμπίπτει να είναι ίδιες, τουλάχιστον τρεις φορές εβδομάδα. Να τώρα, εγώ, τυχαία, έχω δει τρείς φορές, μια ταινία με τον Μπρους Γουίλις, βετεράνο του Βιετνάμ που ζει με την ανίψια του, που έχει περισσότερα προβλήματα απ όσους πολέμησαν στον πόλεμο. Ο APLHA όταν μου παίζει Δούση χαίρομαι, αλλά με πιάνει και μια ζήλεια που αυτός έχει κάνει τόσα ονειρεμένα ταξίδια και εγώ όχι!

Εχθές, έμαθα τα πάντα για τα μοναστήρια των Σαολίν και ότι το κουνγκ φου είναι στη μάχη, στο μυαλό, στο γράψιμο και στην τέχνη! Ταυτίστηκα με το «γράψιμο και τέχνη» και είπα να σηκωθώ μες στο σαλόνι να κάνω τις ασκήσεις των μονάχων που τις έκαναν σε κάτι νεκροταφεία, αλλά είπα, άσε, μη ξεγοφιαστώ στην ηλικία μου και δεν δένει εύκολα το ισχίο μετά, ή μη σηκωθεί ο άνδρας μου και με δει ξαφνικά να κάνω τον Ντέιβιντ Καραντάιν και φωνάξει ή το 166 ή εξορκιστή.

Έτσι έβλεπα τηλεμάρκετινγκ. Καλά, «ο Γιώργος, ο Σάκης και τα άλλα παιδιά σε περιμένουν», είναι το αγαπημένο μου. Αλλά και μια που είναι σε κάτι μποστάνια και σου λέει «άμα θες να ακούσεις την μικρή αγρότισσα τηλεφώνησε, τώρα», επιτακτικά. Προσωπικά το μόνο που θέλω να ακούσω τώρα -επιτακτικά- από την αγρότισσα είναι αν δίνει πιο φτηνά απ τις λαϊκές την ντομάτα και πόσο πάει το κιλό οι πατάτες.

Και έρχεται η κρατική τηλεόραση, που με καταδιασκέδασε. Έδειχνε έναν καπνιστή στο γραφείο και έλεγε αγανακτισμένη γυναίκεια φωνή: «Δεν βαρέθηκες να σε προσβάλουν επειδή καπνίζεις; Άνθρωπος είσαι και εσύ ο καπνιστής και έχεις δικαιώματα» για να καταλήξει στο μαγικό τασάκι, που το κρύβεις στο συρτάρι, φυσάς το καπνό, μέσα σε κάτι σαν σχισμή και αυτό τον εξαφανίζει! Και τον κοροϊδεύεις τον γελοίο τον διευθυντή και την αντιπαθούκλα την υστερική αντικαπνίστρια συνάδελφο. Με το που ολοκληρώνεται η διαφήμιση και εγώ είμαι έτοιμη να καλέσω για παραγγελία, ταυτιζόμενη με τον καπνιστή καταπιεσμένο υπάλληλο, βάζει, αμέσως την ίδια διαφήμιση απ άλλη σκοπιά, με την ίδια ακριβώς γυναικεία φωνή. «Δεν το βαρέθηκες να καπνίζει και να λερώνει παντού και να σε δηλητηριάζει εσένα και τα παιδιά; Και αυτός έχει επιλέξει να καπνίζει, αλλά τα παιδιά τι φταίνε;»... παρ' του εσύ το τασάκι! Διαλυμένη απ το πόσο αφερέγγυοι είναι και δεν έχεις πια που να πιστέψεις, μιας και χάθηκε το σύστημα αξιών μας, παρακολουθώ άλλη γιγαντία διαφήμιση τηλεμάρκετινγκ. Τα ρολόγια χειρός εφευρέθηκαν το 1832, στην Ελβετία. Μέχρι τότε οι άνδρες αλλά και οι γυναίκες είχαν φορητά με καπάκι, τώρα όμως, έχουμε αυτό το υπόδειγμα κομψότητας, που κυκλοφορεί σε τρεις τύπους και φεγγίζει και το βράδυ!

Αμε! Μόλις τελείωσε μέτρησα άλλες έξι φόρες που παίχτηκε η ίδια διαφήμιση. Τόσο αϋπνία είχα μου μετρούσα πόσο θα κοιμάται η ροή του καναλιού, που προφανώς δεν πάσχει από αϋπνίες σαν και μένα και θα παίζει το ίδιο συνεχώς. Θα φτάσει στην έναρξη του Αρβανίτη; Η θα τον ξυπνήσουν πριν; Μετά ξεκίνησαν οι πρωινές ενημερωτικές εκπομπές. Νέα μέτρα, μειώσεις συντάξεων, ηλικίας και αναπηρικών, μειώσεις μισθών, αναδρομικά χρήματα αυξήσεις για τους βουλευτές (χα! Αμ πως!). Την έκλεισα! Αύριο θα γράψω όλο το τηλεμάρκετινγκ να το βλέπω όλη τη μέρα. Στο κάτω-κάτω, καλύτερα περνάω «με τον Γιώργο, το Σάκη και τα άλλα παιδιά», που αν μη τι άλλο, με περιμένουν κιόλας...