Παναγιώτης Τιμογιαννάκης: «Όσα μου έμαθαν τα Oscar»

Με τον Παναγιώτη δουλεύαμε μαζί 12 χρόνια. Παρότι όλη του η ζωή κινείται γύρω απ τις ταινίες, δεν κουράζεται να μιλάει για αυτές, ακόμη και τις ώρες που χαλαρώνει. Σας μιλάω εκ πείρας, Έχουμε ξοδέψει ώρες μιλώντας, διαφωνώντας, συμφωνώντας. Ο Παναγιώτης λατρεύει τις ταινίες, τους σταρ, τις κινηματογραφικές αίθουσες και οποιαδήποτε πληροφορία αφορά το σινεμά.

Πότε ήταν η πρώτη φορά που πήγες στα Όσκαρ;
Ήταν το 1989 την χρονιά που κέρδισε "Ο άνθρωπος τη ς βροχής". Ήταν το πρώτο μου ταξίδι στην Αμερική στο Los Angeles και θυμάμαι ήμουν σε ένα πανικό αγωνίας και στρες. Όλο αυτό που μου συνέβαινε δεν το πίστευα.

Πώς αισθάνθηκες μόλις πάτησες το πόδι σου στην αίθουσα;
Εκεί συνήλθα. Με ειδοποίησαν ενάμιση μήνα πριν τα βραβεία και όλο αυτό το διάστημα και όσο πέρναγαν οι μέρες ήμουν σα χαμένος. Μόλις βρέθηκα εκεί συνειδητοποίησα που βρισκόμουν και συνήλθα. Θυμάμαι ότι είδα τον Martin Scorsese, είχε φτάσει και αυτός πρώτος πρώτος.

Και μετά συνέχιζες να πηγαίνεις για πόσα χρόνια;
Συνέχισα για τα επόμενα 21 χρόνια και μετά είπα καλά ήταν, θέλω λίγο να ξεκουραστώ γιατί με κούρασε όλο αυτό. Οι ρυθμοί του είναι εξοντωτικοί. Η μέρα ξεκινάει από τα χαράματα και μετά συνεχίζουν όλο το βραδύ με τα πάρτι. Για μένα ήταν μαρτύριο και απίστευτη κούραση γιατί έπρεπε να γράφω για τις επόμενες 3 μέρες για τα έντυπα που δούλευα. Έπεφτα και εγώ με τα μούτρα από το βράδυ που τελείωνε και πέρναγα ένα 48ώρο άγρυπνος.

Υπάρχουν έλληνες που ψηφίζουν για τα βραβεία;
Καταρχήν ψηφίζουν αυτοί που έχουν κερδίσει Όσκαρ. Η άλλη κατηγορία έχει να κάνει με τα σωματεία και με πόσες ταινίες έχεις κάνει στην Αμερική. Ψηφίζουν 6 χιλιάδες άνθρωποι. Ο Ντασέν ψήφιζε μια εποχή, μέχρι που αρρώστησε η Μελίνα, μετά δεν ξέρω αν συνέχισε, ήταν και καταβεβλημένος. Δικαίωμα ψήφου είχε και ο Χατζιδάκις και ο Φωτόπουλος, αλλά δεν γνωρίζω κατά πόσο ψήφιζαν, αλλά ξέρω ότι η Θεώνη ψήφιζε μέχρι τέλους.

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι σ' ένα κόσμο που όλα είναι διαβλητά γιατί να μην είναι τα Όσκαρ;
Πρόβλημά τους. Ας λένε ότι θέλουν, εγώ το έψαξα πολύ και 21 χρόνια ήμουν εκεί και δε θα μπω σ' αύτη τη συζήτηση.

Ποιος star σου έκανε την καλύτερη εντύπωση;
Όλοι μου έκαναν καλή εντύπωση και καταλαβαίνω την αγωνία των ανθρώπων και τώρα που το βλέπω από το σπίτι βλέπω ότι δεν έχουν σχέση με τα άλλα βραβεία, τις χρυσές σφαίρες τα βραβεία ηθοποιών και δεν ξέρω τι άλλο. Θα σου πω ένα παράδειγμα, η Jennifer lawrence όταν πήρε τη χρυσή σφαίρα πήγε με θράσος και με την τόλμη της ηλικίας και είπε "Απόψε νίκησα την Meryl Streep " σε μια άλλη εκδήλωση που κέρδισε είπε "Οι άλλες θα εισπνεύσουν την σκόνη των παπουτσιών μου" στα Όσκαρ όμως έχασε τα αβγά και τα πασχάλια. Ήταν ταραγμένη, έφαγε τούμπα, ήταν σεμνότατη και συγκρατημένη.

Ποια ιστορία θυμάσαι πιο έντονα;
Προσωπικά θυμάμαι όταν το 1992 η Βάνα Μπάρμπα με σύστησε στον Μπερλουσκόνι. Τότε δεν είχε κατέβει ακόμη στην πολιτική και εγώ ήμουν στο μπαρ όταν έρχεται η Βάνα μαζί με τον Μπερλουσκόνι, συστηθήκαμε και μάλιστα τον κέρασα ένα ποτήρι σαμπάνιας, 8 δολάρια έκανε.

Είναι αλήθεια αυτό που ακούσαμε, ότι τα studio είδαν τότε την Βάνα σαν την επομένη ευρωπαία star, σαν την Monica Bellucci σήμερα;
Εγώ το έζησα όλο αυτό γιατί η Βάνα με σύστησε στην εταιρία, η οποία κατόπιν με καλούσε σε όλες τις εκδηλώσεις και μετακινούμασταν με λίμο και τέτοια. Ήταν πολύ κυριλέ φάση. Της Βάνας της έγινε πολύ μεγάλο promotion, αλλά η ίδια δεν το αξιοποίησε λόγω δικής της επιλογής. Είχε την τύχη να είναι στην αφίσα της ταινίας σε μια sexy πόζα και είχε δώσει και μια πολύ ωραία συνέντευξη που έκανε καλή εντύπωση στην press conference. Την πέρασαν για ιταλίδα τη Βάνα και τη ρώτησαν πώς αισθάνεται που προέρχεται από μια χώρα που έβγαλε τη Sofia Loren και τη Gina Lollobrigida και η Βάνα απάντησε πώς «έρχομαι απο μια άλλη χώρα που έβγαλε τη Μέλινα Μερκούρη και την Ειρήνη Παπά». Η Βάνα μετά έμεινε στο Los Angles για να συζητήσει κάποια πράγματα. Είχα ακούσει για μια ταινία με τον Michael Douglas και μια ταινία στο Μεξικό, αλλά αυτή προτίμησε να έρθει εδώ και να κάνει ένα σίριαλ με τον Κούρκουλο.

Το σε εντυπωσίασε στα φετινά Όσκαρ.
Είδα όλες τις παλιές που έχουν κάτι που δεν έχουν οι καινούργιες. Έβλεπα την Jane Fonda, την Shirley Bassey, την Streisand που τραγούδησε και έχουν αυτή την πατίνα του χρόνου που έρχεται, από ένα DNA που κάνει τη διαφορά. Έβλεπα την κοπελίτσα που πήρε το Οσκαρ και είναι πολύ λίγη, δεν την υποτιμώ, αλλά ακόμη είναι λίγη. Από τις καινούργιες η μόνη που έχει τη στόφα της Χολιγουντιανής σταρ και ταλέντο και ξέρει και να παίζει είναι η Charlize Theron.

Σύμφωνα με τη γνώμη σου ποια ήταν η πιο άδικη βράβευση;
Δεν νομίζω ότι υπάρχει δίκαιη και άδικη βράβευση. Εμείς κρίνουμε σύμφωνα με το γούστο μας και τον εγωισμό μας. Αν δεν βγει αυτή η αυτός που μας αρέσει και αν επίσης είχαμε προβλέψει κάτι άλλο, λέμε ότι είναι άδικο. Δεν υπάρχει εκτίμηση, υπάρχει αποτίμηση.

Το ότι τα τελευταία χρόνια τα βραβεία έγινα σαν τεράστια πασαρέλα και πανηγύρι της μόδας πώς το σχολιάζεις;
Το show λειτουργεί με τους κανόνες του γυρίσματος, σαν πλατό. Όλη η ιστορία της απονομής είναι του ABC που έχει συμβόλαιο και τα δικαιώματα της εικόνας. Αυτά λοιπόν τα κάνει η τηλεόραση, εδώ θέλουν να καταργήσουν την πάλη από τους Ολυμπιακούς Αγώνες γιατί δεν έχει τηλεθέαση. Γύρω από την τηλεόρασης στήνεται μια ολόκληρη βιομηχανία που αφορά τη μόδα και τους μόδιστρους. Η τηλεόραση τα κανονίζει όλα, η απονομή γίνεται με βάση τους κανόνες της τηλεθέασης, τόσο θα διαρκέσει αυτό, εδώ θα κλιμακωθεί η αγωνία, εκεί θα εμφανιστεί ο τάδε, για να έχει ενδιαφέρον και για να μην αλλάξει κάποιος το κανάλι. Εγώ που έχω βάλει δορυφόρο για να πιάνω κάτι ιταλικά κανάλια, σε πληροφορώ ότι ακόμη και αυτά τα κανάλια είχαν στήσει τη δική τους εξέδρα και 3 ώρες πριν αρχίσει το show σχολίαζαν φορέματα από κάτι κυρίες άγνωστες.

Ποια είναι η γνώμη σου για το ελληνικό σινεμά;
Έλα μωρέ μεμονωμένες περιπτώσεις, που και που πάει, αλλά δεν έχει ταυτότητα. Σε μεμονωμένες περιπτώσεις στηρίζεται, αλλά και αυτές είναι λίγες και δεν μπορούν να φτιάξουν κίνημα, δεν υπάρχει υποδομή. Με τον Λάνθιμο ξαναπήγαμε στα Όσκαρ, μετά από 33 χρόνια και δεν ξέρω πότε θα ξαναδούμε κάτι τέτοιο. Τους βλέπω με συμπάθεια ξέρω με τι συνθήκες κάνουν τις ταινίες και είναι ακαθοδήγητοι.