Ίσως το σκυλάκι που τριγυρνά στη γειτονιά σου να γίνει ο καλύτερός σου φίλος!
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων κάνω ένα #tb που πονά!
Κορίτσια, σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων ζώων, τι λέτε να γράψουμε;
Αυτή ήταν η ερώτηση που έσκασε στο γραφείο μας πριν από ακριβώς ένα χρόνο και αμέσως σήκωσα το χέρι μου. «Θα γράψω εγώ κάτι για τον Όσκαρ και για το πόσο πολύ έχει αλλάξει τη ζωή μας». Αμέσως ξεκίνησα να πληκτρολογώ τα πάντα για τη γνωριμία μας, για το πόσο έχει αλλάξει η καθημερινότητά μας και για το πόσο φοβερή σχέση έχει με την ανιψιά μου.
Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων: Πώς το σκυλάκι μου μου άλλαξε τη ζωή
Σήμερα 365 μέρες αργότερα, δεν μπορώ να πληκτρολογήσω τίποτα από τα παραπάνω. Ο Όσκαρ εδώ και 7 μήνες έχει αλλάξει πραγματικά την καθημερινότητά μας αλλά με τον πιο επώδυνο τρόπο. Δεν το ήθελε, δεν το προκάλεσε. Ο Όσκαρ βρέθηκε βαριά χτυπημένος στη γωνία του δρόμου, πεταμένος σε ένα χαντάκι. Δεν ανέπνεε την ώρα που τον βρήκαμε, την ώρα που η 5χρονη «κολλητή» του κοίταζε έξω από το παράθυρο μήπως και επιστρέψει. Τον έψαχνε από το πρωί, ακόμα τον ψάχνει. Ακόμα αναρωτιέται γιατί «πήγε στη μαμά του» χωρίς να τον πάρει πρώτα μία αγκαλιά;
Μα για εμάς θα είσαι πάντα ο πιο πιστός μας φίλος
Ο Όσκαρ ήταν ένα από εκείνα τα σκυλάκια που τριγυρνούσαν στο δρόμο χωρίς τροφή. Αρχικά τον συμπαθήσαμε, μετά τον αγαπήσαμε, τώρα μας λείπει πολύ, πάρα πολύ. Αν έχεις κάποιο κατοικίδιο, με καταλαβαίνεις. Δεν τον ξεχάσαμε, ακόμα θέλω να πιστεύω πως όλο αυτό είναι μία φάρσα. Και τι δε θα έδινα να τον έβλεπα στον κήπο να παίζει με την Ηλέκτρα, να κυνηγιούνται, να του πετάμε την μπάλα και εκείνη να περνά άπειρες ώρας στα σκαλοπάτια μαζί του.
Ξέρεις όμως ποιο είναι το πιο συγκινητικό από όλα; Πως ο κολλητός του, το σκυλάκι αυτό που τριγυρνά εδώ και χρόνια στη γειτονιά, μένει πιστός ακόμα έξω από το σπίτι. Εδώ και 7 μήνες είναι θλιμμένος, ίσα που σηκώνεται την ώρα που τον ταΐζουμε ή του προσφέρουμε δροσερό νερό. Δε φεύγει πια, δεν τριγυρνά σε άλλες γειτονιές, δε χάνεται για μέρες. Μένει φύλακας σα να θεωρεί τον εαυτό του πια υπεύθυνο για εμάς.
Εδώ και μερικούς μήνες έχουμε την «Ήρα» στο σπίτι. Και αυτή αδέσποτο που έψαχνε σπίτι. Στην αρχή φαινόταν τόσο φοβισμένη και όσο ο χρόνος περνούσε προσπαθούσε να μας δείξει την αγάπη της. Τώρα πια χοροπηδά, σκαρφαλώνει πάνω μας για να μας αγκαλιάσει. Είναι το δικό της ευχαριστώ και είναι πιο γλυκό από κάθε άλλο.
Αν ψάχνεις και εσύ, λοιπόν, κατοικίδιο κοίταξε τριγύρω σου. Δώσε μία ευκαιρία και θα πάρεις πολλές αγκαλιές!