Οι δικές σας ιστορίες: Τα τρελοπεθερικά

Ο σύζυγός μου είναι γενικά ένας ήρεμος άνθρωπος και η σχέση μας είναι γενικά πολύ καλή. Το πρόβλημα είναι οι γονείς του, οι οποίοι είναι ψυχοπαθείς και κοντεύουν να μας τρελάνουν κι εμάς. Συγκεκριμένα, ενώ μπροστά σε λοιπούς συγγενείς δίνουν την εντύπωση των φυσιολογικών, όταν βρίσκονται μόνοι μαζί μας –και με το παιδί μας- ξεφεύγουν.

Μονίμως καταλήγουν να τσακώνονται για κάτι, το οποίο μπορεί να είναι οτιδήποτε, από τα απομεινάρια φαγητών στο ψυγείο, μέχρι τα οικονομικά τους. Όταν τσακώνονται όμως, ξεφεύγουν τελείως, με αποτέλεσμα να μιλούν υπερβολικά άσχημα ο ένας στον άλλο, με βρισιές και πραγματικές υστερίες που μας φέρνουν πάντα σε πολύ δύσκολη θέση.

Αρκετά συχνά μάλιστα, μας βάζουν κι εμάς στο παιχνίδι, μιλώντας με τον χειρότερο τρόπο σ' εμένα και τον σύζυγό μου, ο οποίος ναι μεν συμφωνεί πως η όλη κατάσταση είναι εντελώς παρανοϊκή, όταν όμως είμαστε μαζί τους ή όταν του μιλάω για το πώς νιώθω όσον αφορά την κατάσταση, παθαίνει κι αυτός κρίση και μου μιλάει κι αυτός άσχημα. Υποθέτω λοιπόν πως το πρόβλημα είναι κληρονομικό και πως η μόνη λύση είναι η μηδενική επαφή μαζί τους.