Οι θανάσιμες πεθερές δεν είναι επτά

Είστε πολύ αδύνατη ή πολύ χοντρή;
Πολύ ξανθιά ή πολύ μελαχρινή;
Μήπως πολύ ψηλή ή πολύ κοντή;
Δουλεύετε πολύ και παραμελείτε το σπίτι ή μήπως δεν δουλεύετε καθόλου και δεν συνεισφέρετε οικονομικά σε αυτό;
Μαγειρεύετε πολύ ανάλατα τα φαγητά ή τα κάνετε «λύσσα»;
Κακομαθαίνετε τα παιδιά σας κάνοντας τους όλα τα χατίρια ή είστε μια μέγαιρα που όλο τους λέει όχι;

Μην ανησυχείτε, αυτό που πραγματικά σας συμβαίνει είναι ότι έχετε πεθερά.

Συμβαίνει σε πολλές από εμάς, μην ακούτε την τηλεόραση, δεν είναι μόνο επτά. Μάλλον κάθε μία από αυτές κάνει για επτά.

Η αλήθεια είναι πως δεν φταίνε αυτές.
Εμείς φταίμε που τους πήραμε το μωρό τους (τριάντα χρονών), τον γιόκα τους, μέσα από τα χέρια τους (που δυστυχώς, γι αυτές δεν κλειδώνουν).

Επειδή αρνούμαι να μπω σε αυτήν τη λογική του παραλόγου, ένα πράγμα έχω να τις ρωτήσω όλες αυτές που έχουν κάνει το «πεθερά» να ακούγεται σαν βρισιά. Αφού έχουν δώσει τα πάντα στον κανακάρη τους, αγάπη, αρχές, κρίση, κοινωνική -αν μη τι άλλο- μόρφωση κι έχουν αποτελέσει πρότυπο γυναίκας γι αυτόν, γιατί αυτός διαλέγει εσάς -τη λάθος- γυναίκα;

Μήπως, κυρία πεθερά, δεν είστε τόσο τέλεια μαμά ή μήπως ο γιός σας ήθελε, ποιός ξέρει γιατί, μία τελείως διαφορετική, από εσάς, γυναίκα;