Ακούς συχνά τελευταία τον όρο Σύνδρομο Μινχάουζεν: Οι δύο τύποι και η εμπλοκή της μητέρας

Η επικαιρότητα έφερε στο προσκήνιο ένα επικίνδυνο και όχι δημοφιλές στην Ελλάδα σύνδρομο, εκείνο του Μινχάουζεν.

Κι επειδή πολλά ακούγονται και άλλα τόσα γράφονται για το εν λόγω σύνδρομο, είτε Μινχάουζεν είτε Μινχάουζεν δια αντιπροσώπου, καλό είναι να γνωρίζουμε την προέλευση, τα σημάδια και την επικινδυνότητα που μπορεί να έχει το εν λόγω σύνδρομο. Αυτό που αξίζει να σημειωθεί είναι η εμπλοκή της μητέρας στις υποθέσεις που κυριαρχούσε το σύνδρομο με βάση τη βιβλιογραφία.

Η ειδικός Μαρίνα Μόσχα μας εξήγησε πότε εμφανίστηκε για πρώτη φορά ο όρος Μινχάουζεν

O Άγγλος ψυχίατρος Richard Asher (1951) ήταν ο πρώτος που εισήγαγε τον όρο σύνδρομο Μινχάουζεν (Munchausen Syndrome).

Το όνομά του έμπνευση από τον βαρόνο Μινχάουζεν, γόνο γερμανικής αριστοκρατικής οικογένειας (18ο αι.), ο οποίος είχε την τάση να διηγείται φανταστικές ιστορίες για τα στρατιωτικά του κατορθώματα. Σύμφωνα με το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών (DSM-5) αλλά και στο ICD-10, ονομάζεται Πλασματική Διαταραχή με σκόπιμη παραγωγή ή υπόκριση συμπτωμάτων ή ανικανοτήτων, σωματικών ή ψυχικών.

Υπάρχουν δύο τύποι:

1. Το άτομο υποκρίνεται πως πάσχει από μία ασθένεια ή μπορεί να προξενήσει κακό στον εαυτό του ώστε να παρουσιάσει συμπτώματα και να τραβήξει την προσοχή από το περιβάλλον μέσω του οίκτου.
2. Το άτομο/φροντιστής υποστηρίζει πως το άτομο που επιμελείται, παρουσιάζει ασθένεια ενώ μπορεί να φτάσει σε σημείο να του προκαλέσει τραυματισμό (Munchausen Syndrome by Proxy - δια αντιπροσώπου).

Πώς μπορούμε να καταλάβουμε αν υπάρχει το συγκεκριμένο σύνδρομο;

• Ο φροντιστής επιμένει πως το άτομο που φροντίζει παρουσιάζει συμπτώματα συνήθως συγκεκριμένης ασθένειας-αν και μπορεί πράγματι να έχει συμπτώματα σε περίπτωση που του έχει προκαλέσει κακό.
• Ο φροντιστής γνωρίζει πάρα πολλά γύρω από ασθένειες ή γύρω από την συγκεκριμένη ασθένεια που αναφέρει ότι πάσχει το άτομο που φροντίζει.
• Ο φροντιστής αναζητά διαρκώς ιατρική φροντίδα για το άτομο που είναι υπεύθυνος ενώ παράλληλα μπορεί να κάνει συχνή χρήση φαρμάκων και συχνές επισκέψεις σε νοσοκομεία.
• Ο φροντιστής αρνείται φυσικά πως μπορεί να ευθύνεται ο ίδιος για τα συμπτώματα του ατόμου.
• Ο φροντιστής προσποιείται πως δεν ξέρει τη συμπτωματολογία της πάθησης ενώ τον προηγούμενο καιρό γνώριζε πάρα πολλά γι αυτήν.
• Κύριο χαρακτηριστικό είναι πως τα συμπτώματα υποχωρούν όταν το άτομο απομακρύνεται από τον φροντιστή του, πχ. διαμονή με άλλα συγγενικά άτομα, εισαγωγή στο νοσοκομείο ενώ ο φροντίστής δεν μπορεί να το επισκεφτεί).

Το όφελος και η εμπλοκή της μητέρας

Ας έχουμε στο μυαλό μας ότι στο συγκεκριμένο σύνδρομο δεν υπάρχει υλικό όφελος, πχ να κερδίσει χρήματα αλλά εσωτερικό, δηλαδή το άτομο προσπαθεί να ικανοποιήσει μια βαθιά εσωτερική ανάγκη του τραβώντας την προσοχή των ανθρώπων γύρω του μέσω του οίκτου με έναν αρρωστημένο τρόπο.

Δυστυχώς τα άτομα με το συγκεκριμένο σύνδρομο δεν αναζητούν βοήθεια ειδικού, καθώς αυτό σημαίνει πως αποδέχονται ότι έχουν πρόβλημα από τη μία αλλά και πως θα στερηθούν την προσοχή από το περιβάλλον από την άλλη.

Στατιστικά, φαίνεται πως ο φροντιστής είναι κυρίως η μητέρα σε μεγάλο ποσοστό που αγγίζει βιβλιογραφικά το 75% ενώ σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να εμπλέκονται και άλλα μέλη της οικογένειας.

Ευχαριστούμε τη Μαρίνα Μόσχα, ψυχολόγο, MA Κλινικής Ψυχολογίας, ψυχοθεραπεύτρια και μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Αγωγής Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας
https://marinamoscha.wordpress.com
https://www.facebook.com/marinamoscha

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

10 + 1 κίνδυνοι που προκαλούν τα social media σύμφωνα με την ειδικό

Μήπως ζητάς πολλά από τη σχέση σου; 5 λάθη που κάνεις

01

05