Καλοκαιρινές διακοπές και ο «περίεργος» της παρέας

«Δεν τρώω ψαρικά, δεν πάω σε παραλίες με πολύ κόσμο, δεν θέλω να βγούμε μέχρι αργά, δεν θέλω να πάμε και σε άλλο νησί, δεν μ’ αρέσει καθόλου το δωμάτιο μου, δεν θέλω να ξοδέψω πολλά λεφτά, δεν μ’ αρέσει καθόλου εδώ, πάμε να φύγουμε τ ώ ρ α».

Ο φίλος «δεν» (έτσι θα τον πούμε) είναι και πάλι σε έξαρση! Σαν τις αλλεργίες ένα πράγμα. Είναι χρόνια στην παρέα, τον αγαπάμε, αλλά θα τον κάνω θέμα γιατί μπορώ (χα!).

Όλοι έχουμε έναν τέτοιο στην παρέα. Θες να τον πούμε περίεργο, θες να τον πούμε παράξενο, θες να τον πούμε ιδιαίτερο; Όπως θες. Εκείνος ούτως ή άλλως, δεν το καταλαβαίνει και δεν αποδέχεται κανένα από τα παραπάνω επίθετα. Λογικό. Ποια καμήλα άλλωστε, βλέπει την καμπούρα της;

Ο φίλος «δεν» χτυπάει οπουδήποτε και για οποιοδήποτε λόγο! Δεν έχει εποχές και ώρες. Είναι πάντα alert και συνήθως major party pooper. Βαριέται εύκολα, γκρινιάζει ακόμα πιο εύκολα και γενικά δεν είναι ευχαριστημένος με τίποτα και πουθενά. Θες που είναι μοναχοπαίδι, θες που είναι ευαίσθητο παιδί και το τσιμπάνε εύκολα τα κουνούπια; Δεν ξέρω, πάντως βγάζει το... λάδι της παρέας και οδηγεί την πίεσή της στα κόκκινα, καθημερινά.

Το περίεργο είναι ότι όσο παράξενος είναι, τόσο χιούμορ διαθέτει. Μπορεί να ανεβάσει την παρέα με μία μόνο ατάκα του και να τη ρίξει στα τάρταρα, με την ίδια ευκολία. Μην είναι... μάγος;

Τρέμει το φιλοκάρδι μας μη πάμε κάπου και δεν είναι ο «δεν» σε καλό mood. Είναι αυτός που θα βάλει όλη την παρέα να αλλάξει τρία σημεία στην παραλία, μέχρι να ικανοποιηθεί από την ποσότητα σκιάς και την ποιότητα άμμου. Είναι αυτός που δεν θα φάει τίποτα, αν δεν του αρέσει η ταβέρνα που διαλέξαμε. Είναι αυτός που θα κάτσει στο δωμάτιο σαν κακομαθημένο 5χρονο, ενώ η παρέα θα βγει, μόνο και μόνο επειδή δεν του αρέσουν τα σκαμπό στο συγκεκριμένο μπαρ.

Και κάπου εκεί εσύ το παίζεις... Κινέζος. Τον αφήνεις να κάνει ό,τι νομίζει και εσύ συνεχίζεις το πρόγραμμά σου σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Εάν πέσεις στη λούπα να τον καταλάβεις ή να τον παρηγορήσεις θα χαλάσεις τις διακοπές σου, τη διάθεσή σου και κυρίως το χρόνο σου. Γιατί τις περισσότερες φορές το κάνει απλά, γιατί μπορεί.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι καταβάθος, μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε γιατί ο φίλος «δεν» δεν είναι κακός -αν ήταν δεν θα ήταν φίλος μας. Είναι ώρες που θες να τον... πνίξεις στον ύπνο του με πουπουλένιο μαξιλάρι και άλλες που είναι ο πιο έμπιστος και καλός ακροατής της παρέας. Γενικώς, είναι να τρελαίνεσαι!

Ο «δεν» μοιάζει να μην απολαμβάνει τις στιγμές. Δείχνει μόνιμα θυμωμένος και ενοχλημένος με κάτι. Όταν όμως κάτι του αρέσει θα το αναδείξει με την πιο θετική πλευρά της προσωπικότητάς του και με χαμόγελο που νομίζεις θα σκιστεί. Δεν υπάρχει τρόπος να προβλέψεις τι θα τον ικανοποιήσει ή ενοχλήσει. Οπότε μην το δοκιμάσεις. Ναι, υπάρχουν κάποια πράγματα που ξέρεις ότι τον ενοχλούν και που σίγουρα θα προκύψει θέμα, αλλά μέχρι εκεί.

Οπότε, με λίγα λόγια: Κάνουμε focus στα θετικά του και προχωράμε. Κάνουμε πλάκα με την περιέργειά του και τη βγάζουμε «καθαρή» στις διακοπές. Κάνουμε τα... στραβά μάτια όταν «ξεφεύγει» και κερδίζουμε το βραβείο υπομονής και του καλύτερου φίλου για άλλη μία σεζόν (χειροκρότημα)!
Φίλε –«δεν»- σ’ αγαπάμε!