Λoύκκα: Η αρχόντισσα της Βόρειας Τοσκάνης

Όταν σταμάτησα να δουλεύω πριν 2 χρόνια και βγήκα στη σύνταξη -μετά από μια έντονη καριέρα 35 χρόνων με πολλά ταξίδια- πολλοί έλεγαν ότι θα βαρεθώ. Αλλά συνέβη το αντίθετο. Ζω τη πιο ενδιαφέρουσα περίοδο της ζωής μου. Διαβάζω σαν μαθητούδι, διδάσκω σαν καθηγήτρια, μαγειρεύω σαν σεφ και ταξιδεύω με τον αγαπημένο μου σαν globetrotter. Έχω γίνει μέλος σε ένα απίθανο site ανταλλαγής σπιτιών (το HomeExchange) και ταξιδεύω ανταλλάσσοντας τα σπίτια μας στα Κύθηρα και το Καρπενήσι

Η ταξιδεύτρια Άρτεμις βρέθηκε επιτέλους στο στοιχείο της…

Και φυσικά δε της λείπει καθόλου το “corporate life”, ούτε τα σχετικά ταξίδια της με τα ακριβά ξενοδοχεία και εστιατόρια και τον ελάχιστο χρόνο στη διάθεση της για να περιηγηθεί στα μέρη που επισκεπτόταν.

Ξεκινήσαμε με το Γιάννη μου αυτή τη νέα περιπέτεια πέρισυ, με ένα road trip ενός μήνα στη Νότια Ιταλία, τη Τοσκάνη και τη Νότια Γαλλία.

Και φέτος -μετά τη συγκλονιστική αυτή πολύ-εμπειρία-συνεχίζουμε απτόητοι και μάλιστα θα φθάσουμε μέχρι την Ισπανία, όπου θα κάνουμε το γύρο της . 40 μέρες συνολικά και διαμονή σε πάνω από 10 υπέροχα σπίτια σε 3 χώρες. Σε ένα μάλιστα κομμάτι της Ισπανίας , στην Ανδαλουσία, θα έλθει να μας βρει αεροπορικώς και ένα ζευγάρι φίλων από την Ελλάδα, γιατί τα σπίτια που βρίσκουμε είναι αρκετά μεγάλα για περισσότερα άτομα.

Θα μοιραστώ λοιπόν μαζί σας τις επόμενες εβδομάδες κάποιες από τις εμπειρίες μας σε αυτή την όμορφη ταξιδιωτική περιπέτεια

Μια εμπειρία που δίνει τη δυνατότητα να εντρυφήσει κανείς πολύ καλλίτερα στα μέρη που επισκέπτεται, μιας και έχει «σύμμαχο» τις συμβουλές από τους ντόπιους ιδιοκτήτες των σπιτιών, που είναι οι καλλίτεροι συμβουλάτορες. Και θα μοιραστώ συμβουλές με τη σειρά μου.

Lucca η πόλη -αποκάλυψη

Ξεκινήσαμε το ταξίδι μας το Σάββατο 10/9 από την Ηγουμενίτσα και φθάσαμε Αncona μετά από 15 ώρες ταξίδι. Πρώτος μας σταθμός η Lucca στη Βόρεια Τοσκάνη. Απόσταση γύρω στις 3 ώρες, κάτι σαν το Αθήνα Καρπενήσι που κάνουμε συνέχεια.

Την Λούκκα την είχαμε επισκεφθεί -για πολύ λίγο όμως- σε ένα ταξίδι στη Τοσκάνη με τα παιδιά μας πριν 15 χρόνια

Και πάντα ήθελα να επιστρέψω και να την εξερευνήσω παραπάνω. Γιατί μου είχε κάνει εντύπωση η νοσταλγική αρχοντιά της. Πράγμα που επιβεβαίωσα αυτή τη φορά.

Λίγο παραμελημένη και αφτιασίδωτη, μα με όλη τη γοητεία που δίνει η πατίνα του χρόνου.

Δεν είναι τόσο κοσμική και καλοδιατηρημένη όσο η Φλωρεντία, η Σιένα ή το Σαν Τσιμινιάνο και δεν την βάζει κανείς εύκολα στο πρόγραμμά του. Και αν δεν ήταν η πατρίδα του Puccini ίσως δεν θα ήταν καν τόσο γνωστή.. Η Λούκκα όμως είναι από τις πιο ιδιαίτερες πόλεις της Τοσκάνης. Χάρη δε στα περίφημα τείχη και στους ιστορικούς της χώρους, που έχουν μείνει σχεδόν άθικτοι στο πέρασμα του χρόνου, είναι ιδανική για όσους αγαπούν την ιστορική μεσαιωνική αρχιτεκτονική .

Έτσι φέτος ξεκινήσαμε το road trip μας από αυτή και δε το μετανιώσαμε.

Περάσαμε 3 υπέροχες μέρες . Περιηγηθήκαμε στα κατάφυτα οχυρωματικά τείχη της με τις 6 εισόδους και τα 11 φυλάκια με διαφορετικό σχήμα το καθένα. Το τείχη μήκους 4 χλμ. περικλείουν τη πόλη, το δε φάρδος τους επιτρέπει εκτός από το ανέμελο περπάτημα και την ποδηλασία κάτω από αιωνόβια πλατάνια και οξυές.

Περπατήσαμε στο πιο διάσημο δρόμο στη Παλιά Πόλη, τη via Fillunga που ξεκινάει από την υπέροχη πλατεία Αμφιθεάτρου και φθάνει στη πλατεία San Michele με τον ιδιαίτερο ναό της.

Περάσαμε ανάμεσα σε παλάτια, βίλες, κήπους και υδραγωγεία

Και φυσικά φάγαμε υπέροχα μέσα και έξω από τη πόλη ακολουθώντας τις οδηγίες του Carmelo του ιδιοκτήτη του ντιζαινάτου σπιτιού μας που ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη.

Η γενέτειρα πόλη του Τζάκομο Πουτσίνι

Η πόλη που σύμφωνα με το μύθο δημιουργήθηκε από τους φυγάδες της Τροίας πριν κατοικηθεί από τους Ετρούσκους είναι κυρίως γνωστή ως ο τόπος που γεννήθηκε ο διάσημος μουσικός. Στη παλιά πόλη υπάρχει και το σπίτι του, που σήμερα είναι μουσείο, αλλά αυτό που αξίζει είναι η βίλα που έφτιαξε έξω απ’ την πόλη, δίπλα στη λίμνη Massaciuccoli, στο Torre del Lago. Την έφτιαξε με τα λεφτά που έβγαλε από την πρώτη μαζική επιτυχία του, την όπερα Manon Lescaut και είναι και αυτή επισκέψιμη.. Ο λόγος που την έφτιαξε δίπλα στη λίμνη ήταν για να μπορεί να ικανοποιήσει ένα από τα μεγάλα του πάθη: το κυνήγι της αγριόπαπιας.

Η ειρηνική πόλη με τα διασημότερα τείχη στην Ιταλία

Με τη θάλασσα στα δυτικά και τα υπέροχα δασωμένα βουνά στα βόρεια, ήταν η αγαπημένη πόλη διακοπών του Ιούλιου Καίσαρα, ενώ την εποχή του Μεσαίωνα έγινε μία από τις πιο πλούσιες πόλεις της Ιταλίας . Μάλιστα την εποχή που οι υπόλοιπες πόλεις – κράτη ασχολούνταν με εχθροπραξίες, η Λούκκα επικεντρώθηκε στο εμπόριο με την Βόρεια Ευρώπη.

Και αξιοποίησε τον πλούτο της με σοφό τρόπο: για 2000 χρυσά νομίσματα αγόρασε 90 χρόνια ειρήνης από τους αξιωματούχους του πάπα. Ενώ τα κέρδη από τις δραστηριότητες των τραπεζών και τις πωλήσεις μεταξιού και μαλλιού χρησιμοποιήθηκαν για έργα στην πόλη. Έτσι φτιάχτηκαν τα έργα τέχνης που τη κοσμούν και το μεγάλο οχυρωματικό τείχος που την περιτριγυρίζει, που όμως – λόγω της εξαγορασμένης ειρήνης- δε χρησιμοποιήθηκε ποτέ και για αυτό είναι άθικτο.

Η πόλη με τις 100 εκκλησίες

Χτισμένη πάνω στη μεσαιωνική διαδρομή των προσκυνητών για τη Ρώμη τη περίφημη Via Francigena η Lucca είναι γνωστή και για τις εκκλησίες της. Στην ιστορική Piazza San Martino, το Duomo είναι μια πραγματικά εντυπωσιακή κατασκευή που είναι γνωστή σε όλη την Ιταλία για την εκπληκτική μαρμάρινη πρόσοψη και το σχεδιασμό της. Αλλά και μια θαυματουργή εικόνα της.

Όμως κατά τη γνώμη μου, ένα από τα πιο όμορφα αξιοθέατα είναι η εκκλησία του San Michele de Foro, η οποία βρίσκεται στην παλιά ρωμαϊκή αγορά, με τα αμέτρητα καφέ και εστιατόρια. Μοναδική και εδώ είναι η κατάλευκη εξωτερική πρόσοψη της από μάρμαρο Carrara διακοσμημένη με παιχνιδιάρικες κολώνες, γείσα και ροζέτες .Όπως και στους ρωμαϊκούς χρόνους, η Piazza San Michele εξακολουθεί να είναι το κέντρο της δημόσιας ζωής σήμερα!

Ο Πύργος του Ρολογιού και ο Πύργος Guinigi.

H πόλη έχει πολλούς πύργους που τους έχτισαν οι μεγάλες οικογένειες σαν δείγμα πλούτου και ισχύος, Και συναγωνίζονται σε ύψος .

Ο ψηλότερος -με 50 μ ύψος -ο Torre delle Ore συνδέεται με το θρύλο της Lucida Mansi που πούλησε τη ψυχή της στο διάβολο για να μείνει νέα και όμορφη. Και όταν ήλθε η ώρα και έπρεπε να πληρώσει πήγε να σταματήσει το δείκτη του ρολογιού για να μη σημάνει την ώρα του θανάτου της. Αλλά δε πρόλαβε και λένε ότι το φάντασμα της πλανιέται στο Πύργο.

Όμως ίσως το πιο σημαντικό αξιοθέατο της Lucca είναι ο Torre Guinigi. Το πιο αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό του δεν είναι το ύψος του. Είναι ο κήπος που κάθεται στην κορυφή του. Αυτός ο κήπος περιέχει μερικά όμορφα δέντρα ( ένα είδος βελανιδιάς) που συμβολίζουν την αναγέννηση και έχουν γίνει μια εικόνα της Lucca.. Τα αιωνόβια δέντρα στην κορυφή του έχουν σημαντικό αντίκτυπο στο αστικό τοπίο. Φυτεύοντας τα δέντρα αυτά, η τότε οικογένεια πατρικίων Guinigi μπόρεσε - πονηρά-να ονομάσει περήφανα τον πύργο της τον υψηλότερο πύργο της πόλης. Όντως ο πύργος κυριαρχεί στον ορίζοντα και μπορεί να δει από πολλά σημεία μέσα στο κέντρο της πόλης.

Σήμερα η αναρρίχηση του( 233 σκαλοπάτια) είναι μια από τις πιο δημοφιλείς δραστηριότητες αφού προσφέρει μια μοναδική θέα στη πόλη

Η αντιπαλότητα με τις γειτονικές πόλεις ( κάτι σας θυμίζει?)

Οι φιλονικίες ανάμεσα στη Λούκα και την Πίζα (που φτάνουν μέχρι το θανάσιμο μίσος) ξεκίνησαν πριν από πολλούς αιώνες και συνεχίζονται ακόμα. Υπάρχουν ακόμα διασκεδαστικές ιστορίες για τις συγκρίσεις των πύργων, των εκκλησιών ή του τρόπου που μαγειρεύονται τα ζυμαρικά.

«Meglio un morto in casa che un Pisano a l’uscio» λέει μια παλιά παροιμία της Λούκα, «καλύτερα ένας νεκρός στο σπίτι, παρά ένας Πιζανέζος στην πόρτα».

Οι κάτοικοι της Λούκα έχουν διαμάχη ακόμα και με τους κατοίκους του Βιαρέτζιο που ανήκαν πάντα στο ίδιο δουκάτο –υποτίθεται ότι οι διαμάχες ξεκίνησαν όταν τα γειτονικά δουκάτα μάχονταν για την εξουσία. Σήμερα που δεν υπάρχει κανένας λόγος, μισιούνται από συνήθεια.

Φαγητό και Ιταλία πάνε μαζί.

Εκτός από ενδιαφέρουσες ιστορίες και όμορφα κτίρια, η Λούκκα έχει και πολύ καλό φαγητό: Έχει μια ξεχωριστή γαστρονομική προσωπικότητα βασισμένη σε μανιτάρια, farro (τον κόκκο της ζέας που τον τρώνε μαγειρεμένο σε πλιγούρι ή σε μορφή σιμιγδαλιού, σε σούπα μαζί με φασόλια), και κουνέλι.

Στο ιστορικό κέντρο αλλά και στα τείχη υπάρχουν πολλές τρατορίες και οστερίες, που διατηρούν με υπερηφάνεια το τοπικό φαγητό σύμφωνα με αιώνιες παραδόσεις. Το παραδοσιακό Osteria da Pasquale είναι all time classic , το Buca di Sant'Antonio σερβίρει την καλύτερη σούπα farro στην πόλη από το 1782, ενώ το Da Felice έχει μια εμπειρία 100 χρόνων στην πίτσα της Τοσκάνης .

Το πιο ωραίο πιάτο που δοκιμάσαμε, πάντως ήταν σε μια τρατορία λίγο έξω από τη πόλη , στην Antica Locanda di Sesto ,πρόταση του ιδιοκτήτη του σπιτιού μας. Ένα ονειρεμένο σπαγκετονι μαγειρεμένο με χοιρινά μάγουλα σε σάλτσα πεκορίνο.

Το παγωτό υπέροχο παντού αλλά Υπάρχουν και μερικά στολίδια που δεν πρέπει να μείνουν απρόσεχτα, όπως το Caffe’ di Simo στην Via Fillungo, το αγαπημένο του Πουτσίνι, που λειτουργεί από τα τέλη του 1880 . Εκεί μπορείτε να απολαύσετε τη νοσταλγική του ατμόσφαιρα που έχει μείνει ανέγγιχτη στο χρόνο

Η σπεσιαλιτέ της πόλης είναι πάντως το Buccellato, ένα είδος γλυκού ψωμιού με σταφίδες και γλυκάνισο σε σχήμα κουλούρας ή φρατζόλας, που έχει τις ρίζες του στην ρωμαϊκή εποχή και στο ψωμί που έτρωγαν οι στρατιώτες (το buccellatum). Οι κάτοικοι της Λούκκας λένε ότι δεν μπορείς να πεις ότι έχεις πάει στη Λούκκα αν δεν έχεις δοκιμάσει τουλάχιστον μια φέτα buccelatto «Chi viene a Lucca e non mangia il buccellato, è come se non ci fosse mai stato».

Όχι όμως οποιοδήποτε buccelatto λέω εγώ. Αυτό που είναι περίφημο είναι του ζαχαροπλαστείου Taddeucci( οικογένεια για 15 γενιές ζαχαροπλάστες) στη πλατεία San Michele. O φούρναρης Jacopo Taddeucci ξεκίνησε να φτιάχνει εξαιρετικά buccelattο πριν 150 χρόνια. Που είναι ίδια ακριβώς ακόμα και σήμερα, με μια μυστική συνταγή που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά Σε αυτό το μαγαζί- που μοιάζει με παλιό φαρμακείο - μας έδειξαν με περηφάνια φωτογραφίες διασήμων μεταξύ των οποίων με τον Πρίγκηπα- ακόμη τότε- Κάρολο να το απολαμβάνει. Όσο για το φραντζολάκι που πήρα, δε πρόλαβε να φθάσει στο σπίτι… Το έφαγα όλο στο δρόμο..

Η εξοχή στα κατάφυτα βουνά γύρω από τη πόλη είναι πανέμορφη

Με ποτάμια, κοιλάδες και πέτρινα γεφύρια -με πιο γνωστό το γεφύρι του Διαβόλου στο κοντινό Βorgo a Mazzano. Όμως τα χωριά είναι παραμελημένα, όπως και τα δικά μας, και δεν αξίζει το κόπο να κάνεις τα χιλιόμετρα για να τα επισκεφθείς. Η Λούκκα όμως είναι μια πόλη που κάποια στιγμή αξίζει να επισκεφθεί κανείς, έστω και για μισή μέρα. Νοικιάστε ποδήλατα και κάνετε το γύρο των τειχών της και κάνετε μια βόλτα στο κέντρο έστω και για να δοκιμάσετε ένα Buccellato..

Εμείς τώρα συνεχίζουμε προς παραλία, τη θρυλική Versilia, με τα εντυπωσιακά χωριά της , Pietra Santa και Forte dei Mari. Θα τα επισκεφθούμε επειδή είναι στο δρόμο μας για τον επόμενο σταθμό μας το Rapallo στη Λιγουρία λίγο πριν μπούμε στη Γαλλία. Η επόμενη ανταπόκριση θα είναι από εκεί .

Arrivederci