«Η Παραλία» από την κουλτούρα των χίπις σε μία δολοφονία: Μιχαλάκη, Λιβανού & Νινιός θα σε μαγέψουν

Μετά την επιτυχία των Άγριων Μελισσών, πλήθος σειρών εποχής, κατέκλυσαν και θα κατακλείσουν την οθόνη μας, αλλά «Η Παραλία» δεν είναι απλά μία ακόμη από αυτές. Είναι ένα περίπλοκο σκοτεινό μυστήριο με αρκετές φωτεινές νότες, με απροσδόκητους έρωτες και την ανεμελιά των χίπις στα Μάταλα του 1969. Είδαμε το πρώτο επεισόδιο και σου μεταφέρουμε πλάνα και εντυπώσεις.

Ο έρωτας και τα σκοτεινά μυστικά πίσω από τις σπηλιές

«Η Παραλία» έχει πολλά γνώριμα και αγαπημένα σου πρόσωπα ως πρωταγωνιστές. Δεν θα τους δεις όμως να επαναλαμβάνονται σε παλαιότερα μοτίβα, αν και το ζεύγος Αρχοντάκη, η Γιούλικα Σκαφιδά και ο Αλέξανδρος Λογοθέτης , έχουν σε μία πρώτη ανάγνωση, τα δραματικά (ακόμη και τα οπτικά) στοιχεία που είχαν στο «Νησί» και στο «Μία νύχτα του Αυγούστου». Έχουν όμως αυτή τη μοναδική χημεία μεταξύ τους και δεν μπορείς να τους φανταστείς χώρια.

Λίγο από «Άγριες Μέλισσες» θα σου θυμίσει αρχικά ως εικόνα το ζευγάρι με τον Γιάννη Κουκουράκη και τη Δανάη Μιχαλάκη, οι οποίοι στη δική τους περίπτωση, έχουν κάνει μία πολύ καλή προσπάθεια για να αποτινάξουν από πάνω τους τον Κωνσταντή και τη Δρόσω.

Ειδικά η Δανάη φαίνεται πιο ώριμη υποκριτικά στον ρόλο της εκπαιδευόμενης στο Λονδίνο γιατρού Υπατίας Αρχοντάκη, η οποία επιστρέφει για λίγες ημέρες την Κρήτη για διακοπές και για να ανακοινώσει στην οικογένειά της ότι παντρεύεται.

Η ιστορία εξελίσσεται στα Μάταλα το 1969. Στα χρόνια της δικτατορίας και της αντικουλτούρας των χίπις. Οι δύο κολλητές φίλες της Υπατίας την καλωσορίζουν πάλι στο νησί και την ξεναγούν στην μικρή κοινωνία των παιδιών των λουλουδιών με τους οποίους έχουν σχέση.

Το πρώτο βράδυ όμως, στοιχειώνει από τη δολοφονία της μίας τους φίλης, με την οποία ήταν αχώριστες από μικρές.

Ξέρουμε ότι υπάρχει ο κακός της ιστορίας που έχει κίνητρο για να την σκοτώσει. Ο Γράντος και άνθρωπος του πατέρα της, με ένα πηγαίο θυμό και έναν κρυφό ανεκπλήρωτο έρωτα προς την Υπατία, εμφανίζεται λίγο πριν τη δολοφονία να την απειλεί αν δεν πουλήσει τα κτήματά της στον πατέρα της Υπατίας για να επεκτείνει το ξενοδοχείο του.

Η νεαρή γιατρός αγνοεί ακόμη πως ο πατέρας της είναι ένα βήμα πριν την χρεοκοπία και πως απειλείται.

Στο πρώτο επεισόδιο, έχουμε στην ουσία τη σύσταση των χαρακτήρων. Και μας εντυπωσίασε ήδη η Μπέτυ Λιβανού (στον ρόλο της Νικολίνας και γιαγιάς της Υπατίας).

Με την απλότητα στην εμφάνιση, ένα ίχνος αγριάδας και παράλληλα την καλοσύνη στην έκφραση, μας κέρδισε ήδη την εμπιστοσύνη πως εκείνη θα ξεδιαλύνει πολλά οικογενειακά μυστήρια.

Η δεύτερη αποκάλυψη είναι ο Γιώργος Νινιός, γιος της Νικολίνας και θείος της Υπατίας. Λόγω μίας νευρικής διαταραχής, παίζει τον ρόλο του αφελούς άκακου τρελού και με την Μπέτυ Λιβανού κάνουν έναν υπέροχο υποκριτικά συνδυασμό ως γιος και μαμά, δείχνοντάς μας εξαρχής, τον άρρηκτο δεσμό προστασίας που τους δένει.

Στην κοινότητα των χίπις ξεχωρίζουν ο Δημήτρης Μοθωναίος ως ο γιατρός Χάρι Πιρς, ένας φωτεινός και καλοσυνάτος νεαρός που θα βρεθεί στη δίνη του έρωτα με την Υπατία και της κατακραυγής της τοπικής κοινωνίας, καθώς τα παιδιά των λουλουδιών, μπαίνουν στο στόχαστρο μετά τη δολοφονία.

Ο Κώστας Νικούλι, ο άλλοτε Πέτρος του Σασμού, είναι ο Πιτ Φέργκιουσον, ο αρχηγός του κοινόβιου στις σπηλιές. Μας συστήθηκε ως ρομαντικός καλλιτέχνης αλλά σε μία σκηνή έδειξε και την πυγμή του.

Νικούλι και Μοθωναίος μιλούν στα αγγλικά και αυτή η αληθοφάνεια στην γλωσσική λεπτομέρεια του χαρακτήρα ίσως να ήταν και περιττή. Δεν μας ξένισε όμως, που δεν χρησιμοποιείται η κρητική προφορά, όπως συμβαίνει σε άλλες σειρές.

Στα αξιοσημείωτα του πρώτου επεισοδίου, ο πάντα αξιοπρόσεκτος Δημοσθένης Παπαδόπουλος (κοινοτάρχης και εκ θέσεως πολέμιος των χίπις γιατί θέλει τα Μάταλα να γίνει τουριστικό θέρετρο αξιώσεων).

Αναμένουμε στα επόμενα επεισόδια να συμπληρωθεί το καστ και με τον Μάκη Παπαδημητρίου στον ρόλο του αστυνομικού διευθυντή, ο οποίος θα προσπαθήσει να διαλευκάνει το έγκλημα. Mε όπλο του τη λογική και όχι τη βία.

Η σκηνοθεσία από τον Στέφανο Μπλάτσο είναι ρεαλιστική δίχως υπερβολές και χωρίς ιδιαίτερα (και περιττά πολλές φορές) τεχνάσματα. Τα ειδυλλιακά τοπία προέκυψαν στο πλάνο και δεν μας «επιβλήθηκαν» για να κερδίσουν εντυπώσεις. Ενδυματολογικά επίσης έχει γίνει μία πολύ ωραία προσαρμογή.

Το μεγάλο ατού όπως καταλαβαίνεις εκτός από το σενάριο, το οποίο βασίζεται στο βιβλίο της Πηνελόπης Κουρτζή «Το κορίτσι με το σαλιγκάρι» είναι το καστ.

Φαίνεται πως έχει γίνει μία πολύ προσεκτική μελέτη για το πως οι ήρωες του βιβλίου θα αναπτυχθούν μέσα από τη δυναμική των ηθοποιών.

Είναι στις σειρές που θα σου λέγαμε να μην τις χάσεις. Για το σύνολο της και όχι μόνο για τις μονάδες της.