Με 10 σειρές εποχής & 17 σύγχρονες στην ελληνική τηλεόραση, τι θέλει τελικά να δει το κοινό σήμερα;

Η ελληνική επαρχία μιας άλλης γενιάς ως ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο, οι βεντέτες, οι κρυφοί αλλά φλογεροί έρωτες, η βία, οι συγκρούσεις εξουσίας, έχουν την τιμητική τους φέτος τόσο στις σειρές εποχής, όσο και σε μερικές σύγχρονες.

Για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια η τηλεοπτική παραγωγή είναι τόσο μεγάλη και το κοινό που βλέπει τηλεόραση αναλογικά τόσο λίγο. Μπορούμε φέτος να μιλάμε για ανανέωση της ελληνικής τηλεόρασης, ή έχουμε μπερδέψει τους τηλεθεατές;

Σταμίρη, εσύ μας οδηγείς

Μετά την επιτυχία των Άγριων Μελισσών, όλοι θέλησαν να «πατήσουν» στο μοτίβο της σειράς εποχής με τα ίδια χαρακτηριστικά, προσδοκώντας και την ίδια επιτυχία. Κάποιοι κόπιαραν με μεγάλη αποτυχία τη σειρά, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.

Η αγάπη για οτιδήποτε έχει ρετρό αισθητική μας έχει ξανασυμβεί στην αρχή της δημόσιας τηλεόρασης τη δεκαετία του '70 με τη τηλεοπτική μεταφορά γνωστών λογοτεχνικών έργων εποχής. Συνέβη δε και στην αρχή της ιδιωτικής τηλεόρασης. Θυμάσαι την επιτυχία των Φρουρών της Αχαΐας για παράδειγμα.

Είναι τόσο δελεαστικές οι σειρές εποχής για τον τηλεθεατή; Σε πολλές περιπτώσεις, είναι, όπως και για τα κανάλια. Καταρχάς είναι πιο απαιτητικές ως παραγωγές και αρκετά πιο πλούσιες οπτικά. Με τα ιδιαίτερα locations, τον ενδυματολογικό πλούτο, ακόμη και με την υποκριτική προσέγγιση. Πιο θεατρική. Με πολυάριθμα καστ. Το τελευταίο είναι παρήγορο για τους ηθοποιούς που βίωσαν μία μεγάλη κρίση την προηγούμενη δεκαετία.

Αντλούν μία θεματολογία κοινωνική, ιστορική και συναισθηματική, γνώριμη στις μεγαλύτερες ηλικίες τηλεθεατών και λειτουργεί και επιμορφωτικά για τους νεότερους. Πάρε παράδειγμα τις Ψυχοκόρες στον ΑΝΤ1. Πόσοι γνώριζαν τι συνέβαινε εκείνη την εποχή με τα κορίτσια αυτά; Πόσοι γνωρίζουμε επίσης τι συνέβη με το ναυάγιο της Φαλκονέρας και το μαθαίνουμε από το «Ναυάγιο»;

Πόσο οικείοι μας είναι οι χίπις (σ.σ Η Παραλία) εκτός από μία ταινία της Ρένας Βλαχοπούλου;

Δεν είναι όμως τόσο δελεαστικές αυτές οι σειρές για το νεανικό κοινό. Οι νέοι που γενικώς δεν βλέπουν τηλεόραση, δεν έλκονται τόσο εύκολα από αυτές και δεν θα επιστρέψουν στους δέκτες τους, αν αυτό τους το προσφέρεις και σε μεγάλη ποσότητα. Είναι λίγες οι εξαιρέσεις.

Αγαπούν τα σύγχρονα format, τα πιο ιδιαίτερα και πολύπλοκα τα οποία βλέπουν στις πλατφόρμες. Δεν θα δουν imitation Game of Thrones. Θα ρίξουν όμως κάποιες ματιές σε πιο σύγχρονα project. Το «Κάνε ότι κοιμάσαι» την περσινή χρονιά είναι η απόδειξη. Όπως και το «Maestro του Χριστόφορου Παπακαλιάτη.

Ο «Γιατρός» με τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη επίσης. Κατηγορία από μόνη της θα είναι όμως από τις αρχές Νοεμβρίου και το «Milky way», πιο κοντά σε αυτά που θέλει ένας νέος ή νέα του σήμερα. Και το σημαντικό: Με τη γλώσσα του σήμερα.

Ποια εποχή προτιμούν αυτές οι σειρές μιας άλλης εποχής; Εδώ έχουμε ποικιλία και ισοπαλία.

Για παράδειγμα, «Η Παραλία» και η «Ηλέκτρα» στην ΕΡΤ, αναφέρονται στην δεκαετία του '70 όπως και ο «Παράδεισος των Κυριών» στον Alpha. Σε αυτή την εποχή θα δούμε και από τον Ιανούαριο και το «Famagusta» στο Mega σε ένα μέρος του.

Το «Προξενιό της Ιουλίας» στον Alpha και οι Ψυχοκόρες του ΑΝΤ1 στην δεκαετία του '50 και εν μέρει στα δρώμενα του Θεσσαλικού κάμπου. Όπως και ο «Έρωτας φυγάς» στο Open, αλλά σε περιβάλλον κωμόπολης της Πελοπονήσσου.

Μία δεκαετία πιο μετά το «Ναυάγιο» στο Μega. Στην ίδια εποχή και μεταγενέστερα θα δεις και το δεύτερο κύκλο του «Άγιου Παίσιου» επίσης στο ίδιο κανάλι. Οι «Πανθέοι» του ΣΚΑΙ αφορούν στην προπολεμική Αθήνα.

Αρχές του αιώνα θα γίνει η δράση και στη σειρά του Σωτήρη Τσαφούλια «17 κλωστές» στην Cosmote. Στην προεπαναστατική Μάνη του 1817 αναφέρεται η «Μάγισσα».

Στη σύγχρονη version των σειρών, έχουμε αρκετό δράμα και έλλειψη σε κωμικές σειρές. Μην αναρωτιέσαι για τα υψηλά νούμερα τηλεθέασης που συνεχίζει να κάνει το «Σόι σου» σε επανάληψη. Εκτός από το «Μην αρχίζεις τη μουρμούρα» στον Alpha, το αναμενόμενο τον Νοέμβριο «Φόνοι στο καμπαναριό», τα «Σύρματα» στην ΕΡΤ, όπως και το 15λεπτο «Τρίτος όροφος», το «IQ 160» στο Star και στο ίδιο κανάλι τα «Σύνορα», δεν υπάρχουν άλλες εναλλακτικές.

Υπάρχει και μία ξεχωριστή κατηγορία σε αυτές που αναφέρονται στο «σήμερα». Αυτές που ποντάρουν στο συνεχές σασπένς. Δολοφονίες, απαγωγές, έρωτες, βεντέτες, ψυχολογική και σωματική βία στις γυναίκες. Βλέπε «Σασμός», «Η Γη της ελιάς», «Παγιδευμένοι», «Μετά τη φωτιά» (σ.σ κάνει πρεμιέρα σήμερα), ο «Όρκος».

Μπορούμε τελικά να μιλάμε για ανανέωση της ελληνικής τηλεόρασης με όλο αυτό το δαιδαλώδες τηλεοπτικό τοπίο; Το κοινό είναι διχασμένο. Άλλοι προτιμούν τη μία κατηγορία άλλοι αγαπούν την πιο σύγχρονη οπτική. Το μόνο που ίσως κάνει κακό σε αυτή την έκρηξη της μυθοπλασίας είναι η ποσότητα.

Πολλά project θα αδικηθούν σε επίπεδο τηλεθέασης ενώ είναι αξιόλογα, γιατί απλούστατα κανείς δεν έχει τόσο χρόνο στη διάθεσή του για να κάνει συνεχές ζάπινγκ για να τις ανακαλύψει. Και με το συνεχές ζάπινγκ δεν μπορείς να ταυτιστείς με μία σειρά. Μετά βίας θυμάσαι τι είχε συμβεί σεναριακά το προηγούμενο πεντάλεπτο. Είναι κάτι σαν το scroll στο κινητό σου.

Και αυτό απομακρύνει ακόμη περισσότερο τον νέο σε ηλικία τηλεθεατή.