«Μαμά έρχομαι», είπαν, αλλά δεν έφτασαν ποτέ και όλοι θρηνούν ξανά σα να ήταν χθες 28 Φλεβάρη 2023

28 Φεβρουαρίου 2023. Τέμπη. Εκεί που ο χρόνος σταμάτησε. Τότε που οι καρδιές 57 ανθρώπων σταμάτησαν να χτυπούν και οι ανάσες χιλιάδων ακόμα «κόπηκαν» στο άκουσμα της είδησης. «Δύο τρένα συγκρούστηκαν», αυτό ήταν το πρώτο που ακούσαμε. «Υπάρχουν νεκροί», μας είπαν. «Ήταν ατύχημα», έλεγαν. Ατύχημα; Αλήθεια, πόσο αστείος χαρακτηρισμός ακούγεται αυτή η λέξη μπροστά στην πραγματικότητα ενός εγκλήματος;

«Δεν έχω οξυγόνο»

«Μαμά έρχομαι»

57 άνθρωποι δεν έφτασαν ποτέ. Δεν αγκάλιασαν ποτέ ξανά τους ανθρώπους τους, τις μανάδες τους. «Μαμά, δε θα γυρίσω απόψε», ήταν η σωστή έκφραση, αλλά ποιος να το ήξερε τότε. 57 άνθρωποι χάθηκαν άδικα - ναι, άδικα - και πολλοί ακόμα παλεύουν κάθε μέρα εδώ και δύο χρόνια για να παραμείνουν στη ζωή.

Τέμπη: 2 χρόνια μετά, ο μοναδικός επιζών του πρώτου βαγονιού, Γεράσιμος, επιστρέφει στην Ελλάδα

Δύο χρόνια «χωρίς οξυγόνο»

Αν λέγαμε ότι έχουμε ξεχάσει ό,τι συνέβη στις 28 Φεβρουαρίου 2023 θα ήταν ψέμα. Κανείς μας δεν έχει ξεχάσει. Έχουν περάσει δύο χρόνια και οι ψυχές όλων μας αποζητούν κάθε μέρα και περισσότερο τη δικαίωση. Ακόμα περισσότερο, όμως, παλεύουν γι’ αυτήν οι άνθρωποι που έχασαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα στο δυστύχημα.

Δύο χρόνια μετά και η χώρα πενθεί. Αύριο, στην επέτειο μνήμης της τραγωδίας των Τεμπών, κινητοποιήσεις έχουν προγραμματιστεί σε όλη την Ελλάδα, αλλά και το εξωτερικό, καταστήματα ως ένδειξη φόρου τιμής θα παραμείνουν κλειστά, ενώ απεργία έχει κηρυχθεί από σωματεία και συνδικαλιστικά όργανα.

«Δεν έχω οξυγόνο»: Το μήνυμα για τα Τέμπη «ταξίδεψε» σε όλο τον κόσμο με ένα αίτημα

01

13

Το «Μαμά έρχομαι» ακούγεται ξανά

Τα δύο επεισόδια του συγκλονιστικού ντοκιμαντέρ της Ανθής Βούλγαρη με τίτλο «Μαμά έρχομαι» προβλήθηκαν ξανά στο Mega αργά το βράδυ της Τετάρτης 26 Φεβρουαρίου 2025, λίγο πριν τη συμπλήρωση δύο ετών από την τραγωδία και το Χ γέμισε ξανά με σχόλια.

#ΜΑΜΑΕΡΧΟΜΑΙ #τεμπη_εγκλημα #Τεμπη_συγκαλυψη #Τεμπη_δικαιωση #MamaErxomai #Δεν_Έχω_Οξυγόνο #28_Φλεβάρη

Όλα αυτά τα hashtags έγιναν ξανά viral. Ξανά γιατί δεν είναι η πρώτη φορά που είδαμε τα επεισόδια του ντοκιμαντέρ, αλλά κάθε φορά που παρακολουθούμε έστω και ένα απόσπασμα από αυτά μας κλονίζουν το ίδιο.

01

08

Μαρτυρίες που συγκλονίζουν, προσπάθεια για δικαίωση, απαντήσεις που δε δόθηκαν ποτέ, ανάγκη για απόδοση ευθυνών και μέχρι τότε η πληγή παραμένει ανοιχτή.

«Βλέπω κάτι όνειρα στα οποία δεν έχει αίσιο τέλος η κατάστασή μου»

«Γίνεται η σύγκρουση. Μου φεύγει το κινητό από τα χέρια. Πέφτω μπροστά και σκίζεται το φρύδι μου, το πρώτο πράγμα που θυμάμαι και έσπασα το πόδι μου. Η κάτω πλευρά του ποδιού μου ήρθε πάνω. Είχαν ήδη πέσει οι γύρω μου πάνω μου σχεδόν. Είχε αρχίσει να εκτροχιάζεται το τρένο και να πέφτουν πράγματα πάνω μου, με αποτέλεσμα να αρχίσω να σπάω όλο μου το σώμα. Όλο μου το σώμα το ένιωθα να διαλύεται», περιέγραψε μιλώντας στην Ανθή Βούλγαρη η Ντίνα Μαγδαλιανίδη, η οποία έζησε την κόλαση στα Τέμπη.

Στη συνέχεια η Ντίνα πρόσθεσε:

«Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα όταν έγινε το ατύχημα ήταν πως θα αντιδράσει η μαμά μου σε αυτό. Πώς θα ζήσει με αυτό η μαμά μου, η αδερφή μου, η γιαγιά μου. Και με τρόμαξε, έλεγα “εγώ δεν πρέπει να πεθάνω εδώ πέρα”. Εκείνη την ώρα βαράνε πάρα πολύ τα ένστικτα επιβίωσης. Σε κάποιο σημείο δεν πονούσα καν είχα διαλυθεί. (…) Απλά ήθελα να βγω. (…) Δεν είναι ότι κάποιος είναι καλύτερος από κάποιον άλλον. Απλά εκείνη τη στιγμή σε κάποιους που μας δόθηκε ίσως η ευκαιρία να είμαστε σε λίγο καλύτερη κατάσταση, ή να μην καούμε από χημικά εγκαύματα όπως κάηκαν άλλα παιδιά. Εμένα μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία και έλεγα “Ντίνα, δεν πρέπει να την χάσεις. Είσαι εδώ, είσαι ξύπνια και πρέπει να πολεμήσεις”».

Ενώ λίγο αργότερα ακούγεται να λέει: «Βγαίνω πάρα πολύ σπάνια. Νιώθω φόβο να είμαι δίπλα σε κόσμο. Νιώθω φόβο και μόνο να είμαι μέσα στο αμάξι. Μου έρχονται συνέχεια στιγμές (στο νου), δεν κοιμάμαι. Παίρνω φάρμακα και για τον ύπνο. Δεν κοιμόμουν για καιρό. Και τώρα παίρνω φάρμακο και για τους εφιάλτες, που ακόμα υπάρχουνε. Βλέπω συνέχεια κάποια πρόσωπα που είχα δει πριν το ατύχημα. (…) Βλέπω, επίσης, την πτώση μου, την πτώση απ’ το τρένο. Μου έχει μείνει η πτώση, το πως έπεσα, το πως σύρθηκα, συνέχεια αυτό βλέπω και ότι καίγομαι. Βλέπω κάτι όνειρα στα οποία δεν έχει αίσιο τέλος η κατάστασή μου».

Η μητέρα του Γιώργου Παπάζογλου, Δέσποινα Γκανίδου, ανέφερε για τις στιγμές λίγο πριν μάθει ότι ο γιος της έχασε τη ζωή του εκείνη τη νύχτα: «Χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν η κοπέλα του, η οποία μας είπε ότι το τρένο εκτροχιάστηκε, ότι ο Γιώργος είχε σηκωθεί 3-4 λεπτά πριν από τη θέση του και πήγε στο μπαρ να πάρει ένα μπουκάλι νερό, ότι δεν μπορούσε να τον βρει πουθενά και ότι δεν απαντούσε στο τηλέφωνο».

Το πόρισμα για τα Τέμπη

Την πιθανότητα ύπαρξης άγνωστου καυσίμου, τις αστοχίες στη διαχείριση του σημείου του δυστυχήματος και το ότι η μη εφαρμογή της σύμβασης 717 οδήγησε στο δυστύχημα και στον θάνατο 57 ανθρώπων διαπιστώνει το πόρισμα του Εθνικού Οργανισμού Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων και Ασφάλειας Μεταφορών (ΕΟΔΑΣΑΑΜ) για το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, όπως αυτό παρουσιάστηκε σήμερα το πρωί.

Ο πρόεδρος του ΕΔΟΣΑΑΜ, Χρήστος Παπαδημητρίου, τόνισε μεταξύ άλλων: «Τα Τέμπη που αποτελούν εθνική τραγωδία, που θέλει κάθαρση, δεν αποτελεί αντικείμενο της έρευνας. Ο ΕΟΔΑΣΑΑΜ είναι μία αρχή που πρέπει να αναδείξει τα εγκληματικά λάθη που οδήγησε στο να συμβεί αυτό το φρικτό δυστύχημα. Το έργο της τιμωρίας των ενόχων ανήκει στην δικαιοσύνη».

Ο Κωνσταντίνος Καπετανίδης, μηχανικός προϊστάμενος μονάδας διερεύνησης ατυχημάτων του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, δήλωσε: «Εκείνη την ημέρα υπήρχαν βλάβες και συνεχόμενες καθυστερήσεις δρομολογίων. Ο σταθμάρχης είχε να αντιμετωπίσει έναν τεράστιο αριθμό επικοινωνιών».

«Η συλλογή των στοιχείων δεν έγινε με τον κατάλληλο τρόπο για να προσδιορίσουμε τον τύπο του καυσίμου. Έγιναν προσομοιώσεις. Βρήκαμε ότι κάποιο καύσιμο υπήρχε. Αυτό που μεταφερόταν επίσημα δεν δικαιολογεί την πυρόσφαιρα», δήλωσε ο Bart Accou, επικεφαλής ασφάλειας των επιχειρήσεων των σιδηροδρόμων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.