Tι με ξενερώνει (περισσότερο απ΄όλα) σε μια γυναίκα…

Λένε ότι ο άντρας, το αγόρι, κάνει την πρώτη «επανάσταση» του απέναντι στη μάνα του. Στην πρώτη εξουσία που γνωρίζει. Ίσως γι’αυτό, τουλάχιστον προσωπικά, δεν υπάρχει τίποτα που να με ξενερώνει περισσότερο σε μια γυναίκα από το να μου κουνάει το δάχτυλο… Με τη μάνα μου, το… ξεπεράσαμε όταν φέρθηκε έξυπνα και μου έλεγε το αντίθετο από αυτό που πραγματικά ήθελε να κάνω!

Με τις υπόλοιπες γυναίκες της ζωής μου που το επιχείρησαν δεν καταφέραμε να βρούμε μια ισορροπία… Και μοιραία τραβήξαμε χωριστούς δρόμους.

Βλέπεις, αυτό που ίσως στην αρχή να σου φαίνεται κάπως τρυφερό και… δασκαλίστικο, από ένα σημείο και μετά αρχίζει όχι απλά να σε κουράζει αλλά να προκαλεί αλλεπάλληλα BIG BANG μέσα στο κεφάλι σου!

Τόσο μεγάλα και τόσα πολλά που νιώθεις σαν να ξανακάνεις τη θητεία σου για δεύτερη φορά: Παντελώς άχρηστος, δηλαδή.

Όλα αυτά τα «μην» μαζεμένα και σε καταιγιστικούς ρυθμούς σου προκαλούν πανικό και σύγχυση τέτοια που πλέον αισθάνεσαι πως δεν μπορείς να κάνει τίποτα σωστά και για κανέναν λόγο.

Κι όσο το αφήνεις, όσο το επιτρέπεις να συμβαίνει, τόσο περισσότερο γίνεται… «Πως οδηγείς, τρως, πίνεις, μιλάς, πλένεσαι, λούζεσαι, ντύνεσαι, περπατάς, αναπνέεις, σκέφτεσαι ετσι;»… Βάλτε όποιο ρήμα θέλετε… Ταιριάζει.

Και οι μέρες, οι εβδομάδες, οι μήνες, τα χρόνια, η ζωή περνάει κι εσύ χάνεις κάθε μέρα ολοένα και περισσότερο τον εαυτό σου. Μέχρι να ξενερώσεις. Με τον άλλον. Κι εκεί, τότε, γίνονται όλα πιο ξεκάθαρα. Και πιο εύκολα. Είτε είναι η σχέση της μιας βραδιάς, είτε της μιας ζωής…

Λες «ώπα ρε, δεν μπορεί να τα κάνω όλα λάθος…». Ξυπνάς, κοιτάς τα μούτρα σου στον καθρέφτη και πας παρακάτω…

Τραβάς μια γραμμή και περνάς από την περίοδο της ανυποληψίας, σε αυτή της αυτοεκτίμησης. Ξανά!

Θα σου πάρει (λίγο ή πολύ) καιρό για να ξαναβρείς τον εαυτό σου αλλά πίστεψε με όταν αυτό συμβεί δεν θα επιτρέψεις ποτέ και σε κανέναν να σου κουνήσει το δάχτυλο… Ποτέ και σε κανένα!

Και επειδή οι γυναίκες το έχετε το μητρικό το ένστικτο από… κατασκευής, όσο μπορείτε αφήστε τα μαθήματα. Δεν θέλουμε δασκάλα… Γυναίκα θέλουμε. Άσε που όσο περισσότερο προσπαθείς να επιβληθείς στον άλλον, τόσο λιγότερο (αποδεικνύεις) ότι τον θαυμάζεις. Κι αυτός, ο θαυμασμός, είναι το νούμερο ένα στοιχείο του έρωτα. Το πρώτο και το κυριότερο. Μην σου πω και το καλύτερο.

Αν δεν σου αρέσει ο τρόπος που οδηγώ, τρώω, πίνω, μιλάω, πλένομαι, λούζομαι, ντύνομαι, περπατάω, αναπνέω, σκέφτομαι, μάλλον δεν έμεινε και κάτι για να ερωτευτείς… Άρα το θέμα το έχεις εσύ και απλά πας να το φορτώσεις σε μένα… ! Γιατί μάλλον θέλεις κάποιον άλλον. Όχι εμένα…

Οπότε ας μην χάνουμε τον χρόνο μας. Η ζωή είναι μικρή. Πάμε παρακάτω.