Πήγαινε να διαβάσεις

Μήπως φωνάζετε στο παιδί σας περισσότερες φορές την ημέρα να πάει να διαβάσει απ' ότι το φωνάζετε με το όνομα του; Σίγουρα δεν είστε οι μόνοι. Κάποιοι από εσάς φωνάζετε γιατί ελπίζετε το παιδί σας να αποκτήσει περισσότερα τυπικά προσόντα απ' ότι εσείς για να έχει μία καλύτερη ζωή. Άλλοι έχετε προαποφασίσει ερήμην του, ότι θα γίνει δικηγόρος και θα αναλάβει το γραφείο του μπαμπά του. Άλλοι πάλι ονειρεύεστε να γίνει ο αρχιτέκτονας που δεν γίνατε ποτέ.

Περνάμε το ένα τέταρτο της ζωής μας σε σχολεία, πανεπιστήμια, σχολές, διαβάζοντας, κάνοντας εργασίες, γράφοντας εξετάσεις, ακλουθώντας τις εντολές δεκάδων διαφορετικών δασκάλων και καθηγητών. Όλοι ξέρουμε καλύτερα για τα παιδιά απ'ότι ξέρουν αυτά για τον εαυτό τους. Σε όλες τις ηλικίες.

Θα σας πω και μία μεγάλη αλήθεια που είχα την τύχη να την ακούσω με τα ίδια μου τα αυτιά από το στόμα ενός παιδιού. Μπορούμε να υποχρεώσουμε, ίσως, ένα παιδί να πάει στο δωμάτιο του, να κάτσει στο γραφείο του, να έχει μπροστά του τα βιβλία του ανοιχτά. Να διαβάσει δεν μπορεί κανείς και με κανένα τρόπο να το υποχρεώσει.

Αφήστε το ρόλο του δασκάλου και του μπαμπούλα σε άλλους, που ούτως ή άλλος θα υπάρχουν πολλοί στη ζωή του παιδιού σας. «Αγκαλιάστε» το ρόλο σας ως μαμά και είμαι σίγουρη ότι θα κερδίσετε και περισσότερη προσοχή και περισσότερες αγκαλιές απ'το παιδί σας. Κι ας μην γίνει πυρηνικός φυσικός.