Αυτή είναι η ιστορία της Κανέλλας που φοβόταν τα αυτοκίνητα

Η ατμόσφαιρα συνεχίζει να είναι αποπνικτική στην οδό Δροσίνη 24 της Ραφήνας. Το διοξείδιο του άνθρακα αιωρείται ανάμεσα στα σπίτια, στους κατοίκους, στα δέντρα που έχουν απομείνει δίνοντας στη πυρκαγιά υπόσταση στο σήμερα. Το παζλ που συντίθεται είναι σχεδόν απόκοσμο: ένα σπίτι καμένο, ένα άθικτο, ένας κήπος κατεστραμμένος, ένα παρτέρι ανέπαφο, ένα αμάξι-σκελετός, ένα παρκαρισμένο με λίγη σκόνη στο παρμπρίζ λες και περιμένει τον ιδιοκτήτη του να γυρίσει το κλειδί και να το απομακρύνει από εκεί. Εκεί τα αυτοκίνητα είναι νεκρά. «Άψυχα αντικείμενα». Ποιος θα ασχοληθεί με αυτά όταν έχουν χαθεί τόσες ψυχές;

Η οδός Δροσίνη είναι από τις «τυχερές». Σε αυτό το μακάβριο παιχνίδι κέρδισε την πύρινη λαίλαπα. Δεν θρηνεί νεκρούς. Δεν ψάχνει αγνοούμενους. Δεν κάνει λόγο για παιδιά που «έφυγαν» αγκαλιασμένα με τους δικούς τους. Έχει μόνο απώλειες «άψυχες» επουσιώδεις μέσα σε αυτήν την καταστροφή.

Και την Κανέλλα. Η Κανέλλα δεν ήθελε να τρώει μαζί με του άλλους, προτιμούσε να το κάνει μόνη της λίγο πριν ή λίγο μετά. Η Κανέλλα σιχαινόταν τη ζέστη. Μέρες σαν και αυτή καθόταν κάτω από πλατύφυλλα δέντρα. Η Κανέλλα δεν άντεχε τον θόρυβο των αμαξιών. Δεν καταλάβαινε τι σόι παιχνίδια είναι αυτά που δεν μπορείς να τα πιάσεις και να τα πετάξεις στον αέρα.
Η Ερμιόνη γύρισε στο σπίτι της την επόμενη μέρα της πυρκαγιάς. Βρήκε την κεραμοσκεπή κατεστραμμένη, το αμάξι του πατέρα της κάρβουνο, τον κήπο μαύρο όπως είναι «το δάσος του κακού» σε όλα τα παιδικά παραμύθια. Βρήκε και έξω από την πόρτα της τον Πυροσβέστη που πάλευε με τις φλόγες. «Ευτυχώς είστε όλοι καλά, το σπίτι σας είναι καλά, αλλά του γείτονα έχει καταστραφεί ολοσχερώς». «Το βλέπω» του απάντησε. Τι άλλο μπορείς να πεις σε αυτές τις περιπτώσεις όταν το αυτονόητο είναι τόσο δυσβάσταχτο; «Ο ίδιος είναι καλά;», ρώτησε ο Πυροσβέστης; «Ναι» είπε η Ερμιόνη συνεχίζοντας αυτόν τον μουδιασμένο διάλογο. «Πρέπει να τον προετοιμάσετε όμως. Ο σκύλος δεν τα κατάφερε... βρέθηκε στο γκαράζ. Απανθρακωμένος. Ήταν η Κανέλλα;».

Ο πυροσβέστης άκουγε την ώρα του πανικού να φωνάζει η γειτονιά το όνομά της. Να την προσπερνάνε αμάξια και να προσπαθούν να την βάλουν μέσα με την βία. Η κανέλλα δεν μπήκε ποτέ. Τα είπαμε αυτά... δεν της άρεσαν τα αμάξια. Στην 8χρονη αδέσποτη ζωή της δεν είχε μπει ποτέ. Γιατί να το έκανε τώρα; Έτρεξε προς το δάσος. Εγκλωβίστηκε, πνίγηκε από τους καπνούς. Γύρισε στο πιο οικείο περιβάλλον της, σε ένα από τα σπίτια που είχε τους κήπους που της άρεσε να κάθεται κάτι τέτοιες «καυτές» καλοκαιρινές μέρες. Και έφυγε εκεί.

Ο Πυροσβέστης έμαθε την ιστορία της. ΟΙ θάνατοι δεκάδων ζώων έρχονται να προστεθούν και αυτοί σε αυτό το «απόκοσμο παζλ» θλίψης και καταστροφής. Αν θες και εσύ να βοηθήσεις τα αδέσποτα μπορείς να απευθυνθείς:
Φιλοζωική
Dog it
vets 4 life