Οι δικές σας ιστορίες: Παιδί χωρίς όνομα
Όταν δεν δίνεις το όνομα της πεθεράς στο παιδί σου, η πεθερά θα πάρει το παιδί ολόκληρο. Θα μπορούσε να είναι και Coelho -στο πιο ρεαλιστικό.
Με την πεθερά μου δεν είχαμε καλές σχέσεις από την αρχή. Μόνο ο πεθερός μου μου είχε αδυναμία και, λόγω του ότι έχασα τον πατέρα μου στα 4 μου χρόνια, με είχε κάνει να βλέπω στο πρόσωπό του τον πατέρα που έχασα τόσο νωρίς. Δυστυχώς μας άφησε και αυτός πριν λίγα χρόνια, κι έτσι έμεινα με τη μητέρα μου η οποία ζει αρκετά πιο μακριά από εμάς, τον άντρα μου που με αγαπάει αλλά προσπαθεί να έχει έστω και τις τυπικές καλές σχέσεις με τη μάνα του, και με μια πεθερά η οποία, ιδανικά, θα ήθελε να με δει στους τέσσερις δρόμους.
Η κόρη μου πλέον κοντεύει τριών χρονών και μέχρι σήμερα δεν την έχει φωνάξει ούτε μια φορά με το όνομά της. Βλέπετε το όνομα της πεθεράς μου είναι τόσο τραγικό που δεν υπήρχε καμία περίπτωση να ονομάσω το παιδί μου έτσι. Αντιθέτως του έδωσα το όνομα του πατέρα μου, για να τιμήσω τη μνήμη του. Έλα όμως που ο άντρας μου, σε μια προσπάθεια να την ηρεμήσει μετά από απειλές επί απειλών και εκφοβισμούς διαφόρων τύπων που μας είχε κάνει σχετικά με το όνομα, στη μέση της βάφτισης και χωρίς να μου πει τίποτα, έδωσε στη κόρη μας σαν δεύτερο όνομα αυτό της μάνας του.
Προσπαθώ να είμαι ψύχραιμη και να μην πέφτω στο επίπεδό της, ακόμα και όταν επιμένει να φωνάζει την κόρη μου «μπέμπα» και να προτρέπει και τους άλλους συγγενείς να μην τη φωνάζουν με το κανονικό της όνομα. Ακόμα και όταν δεν έχει πατήσει το πόδι της σε καμία γιορτή του παιδιού, ακόμα και όταν δεν με βοηθά ποτέ όταν έχω δουλειά και το παιδί πρέπει να μείνει με κάποιον, προφασιζόμενη τις πιο γελοίες δικαιολογίες.
Πλέον όμως τα πράγματα έχουν φτάσει στο απροχώρητο, καθώς η πεθερά μου έχει αρχίσει να παίρνει τη κόρη μου με το μέρος της, βάζοντάς λόγια στο αθώο μυαλουδάκι της για μένα, ότι μπορεί τέλος πάντων στην ηλικία που βρίσκεται το παιδί, και φέρνοντάς της πανάκριβα δώρα (μία στις τόσες που έρχεται στο σπίτι για επίσκεψη), ενώ ξέρει πως τα οικονομικά μας δεν μας επιτρέπουν να ξοδεύουμε τέτοια ποσά σε παιχνίδια. Όσο για τον άντρα μου, από τη μία καταλαβαίνει τις δολοπλοκίες της μάνας του, από την άλλη όμως δεν μπορεί να κάνει και πολλά, αίμα του είναι.
Τα έβλεπα τόσο καιρό σε σειρές στη τηλεόραση, τα διάβαζα σε blogs, αλλά πάντα πίστευα πως ήταν υπερβολές, πως δεν γίνεται να υπάρχουν τέτοιες γυναίκες στη πραγματική ζωή. Τώρα έχω μία στη ζωή μου και ειλικρινά δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ.