Η φωτογραφία που μου έμαθε πως η ομορφιά ξεκινάει από μέσα προς τα έξω

Αυτή η φωτογραφία δεν βρίσκεται απλά στο προφίλ μου στο Instagram. Είναι μία φωτογραφία που έχω τυπώσει και έχω βάλει σε κορνίζα στο μπουντουάρ μου. Κάθε πρωί που ετοιμάζομαι για το γραφείο τη βλέπω και χαμογελώ ασυναίσθητα. Το πρόσωπο πίσω μου, είναι η συνάδελφος, κολλητή και κουμπάρα μου, η Σοφία. Είναι ένα από τα πρόσωπα που αποκαλώ αδέλφια μου, καθώς ως μοναχοπαίδι, δεν έχω κανονικά αδέλφια. Η Σοφία επίσης είναι και η πιο νέα μου φίλη. Δεδομένου ότι τα υπόλοιπα «αδέλφια» μου, είναι πρόσωπα που γνωρίζω πάνω από 20 χρόνια, το ότι η Σοφία έχει μπει στη ζωή μου μόλις τα τελευταία 8, την καθιστά νεότερη από όλους, αλλά εξίσου σημαντική και λατρεμένη. Το θέμα μας όμως, δεν είναι αυτό. Το θέμα μας είναι ότι αυτή η φωτογραφία ήταν εκείνη που μου έμαθε ότι η ομορφιά ξεκινά από μέσα προς τα έξω.

Η αγάπη φαίνεται στο χαμόγελο

Βλέπεις, σε αυτό το σούπερ χαμογελαστό ενσταντανέ, είμασταν και οι δύο single και αποφασισμένες να αδράξουμε την ανοιξιάτικη ημέρα στο Σούνιο. Είναι μία από τις εκατοντάδες φωτογραφίες που έχω με τη Σοφία στο Πήλιο, στην Πάρο και την Αντίπαρο, στη Γλυφάδα Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά στο Χαλάνδρι, στο αεροπλάνο προς το μπάτσελόρ της στη Μαγιόρκα και -πλέον- στην προετοιμασία της ως νύφη. Γιατί όμως ξεχωρίζω αυτή; Γιατί εκείνη την ημέρα μόνο χαμογελούσαμε. Αγναντεύαμε τη θάλασσα από ψηλά, χωρίς να μιλάμε πολύ, και χαμογελούσαμε. Πήγαμε για μύδια αχνιστά και ψάρι όπως κάναμε στις διακοπές και χαμογελούσαμε αδιάκοπα. Χαμογελούσαμε γιατί δεν μας έλειπε τίποτα, είχαμε η μία τη συντροφιά της άλλης και την ομορφιά της φύσης γύρω μας. Χαμογελούσαμε από καρδιάς, πολύ πλατιά, πολύ αληθινά, σαν αδέλφια που έχουν μεγαλώσει μία ζωή μαζί.

Συνειδητοποίησα λοιπόν ότι αυτή η φωτογραφία δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο σαν frame: Η Σοφία πετάχτηκε πίσω μου όσο προσπαθούσα να βγάλω μία selfie, όπως χιλιάδες άλλες φορές. Δεν είναι καν η φωτογραφία στην οποία είμαστε και οι δύο στα καλύτερά μας, τα δόντια μου φαίνονται ιδιαίτερα στραβά σε αυτό το καρέ ενώ δεν είναι. Είναι όμως η φωτογραφία που θα μου θυμίζει για πάντα τις βόλτες μας και την ομορφιά του να γνωρίζεις ανθρώπους που τελικά γίνονται η οικογένειά σου. Είναι η φωτογραφία στην οποία τα χαμόγελά μας κρύβουν όλη μας την αγάπη και μας θυμίζουν ότι το χαμόγελο δεν είναι μόνο αυτό που βλέπουμε, αλλά και όλα αυτά που μας κάνει να αισθανόμαστε.

Αυτό άλλωστε είναι που επικοινωνεί και η AIM με τη νέα της καμπάνια «Πέρα από τα μπροστινά μας δόντια», το γεγονός ότι ένα χαμόγελο κρύβει πίσω του όλη μας τη ζωή, γι’ αυτό πρέπει να το φροντίζουμε. Πρέπει να το φροντίζουμε όπως φροντίζουμε τις φιλίες και τις σχέσεις μας με τους ανθρώπους που αγαπάμε. Δεν έχει σημασία λοιπόν αν σε αυτή τη φωτογραφία τα δόντια μου φαίνονται λίγο στραβά ή αν μοιάζει με χιλιάδες άλλες που έχω βγάλει με την κουμπάρα μου.

Σημασία έχει το ότι χαμογελάμε πλατιά και ότι μου φτιάχνει το κέφι κάθε πρωί που ετοιμάζομαι για το γραφείο. Ομοίως, δεν έχει σημασία πώς είναι το χαμόγελό μας, αν είναι στραβό ή ίσιο, αλλά ο λόγος για τον οποίο χαμογελάμε. Η ομορφιά πηγάζει από μέσα μας και το χαμόγελό μας -όπως και αν είναι αυτό- την ελευθερώνει στον κόσμο. Θα συνεχίσω λοιπόν να κοιτάζω με μεγάλη αγάπη την κορνιζαρισμένη μου φωτογραφία, να φροντίζω το χαμόγελό μου όπως φροντίζω για τη φιλία μου με τη Σοφία και θα συνεχίσω να χαμογελώ πλατιά και από καρδιάς.