Το πρωί που κατάλαβα ότι ένα τηλεφώνημα μπορεί να σε κάνει να αισθανθείς ασφάλεια

Θυμάσαι που σου μίλησα για εκείνο το πρωί Δευτέρας που η μπαταρία αποφάσισε να με αφήσει, γιατί μάλλον έπαθε και αυτή Δευτέρα; Εντάξει, εσύ μπορεί να μην τη θυμάσαι αλλά προσωπικά δυσκολεύομαι να την ξεχάσω. Όχι τόσο για το γεγονός αυτό καθαυτό όσο για το πώς κύλισαν όλα ομαλά.

Αφού η μπαταρία δεν θα επανερχόταν ούτε αν της έδινα 2 λίτρα καφέ, προσπάθησα να σκεφτώ λογικά τι θα κάνω ενώ στο μυαλό μου «έπαιζε» μια ερώτηση: «Τι κάνω τώρα; Τι κάνω τώρα; Τι κάνω τώρα;».

Φαντάζομαι πως ξέρεις καλά και εσύ πως είναι δύσκολο να μείνεις ψύχραιμη όταν στα «σκάει» το απρόβλεπτο, αλλά δεν είναι ακατόρθωτο. Στη δική μου περίπτωση, δεν ήταν ακατόρθωτο να πάρω το κινητό στα χέρια μου, να το ξεκλειδώσω και να πάρω τηλέφωνο την εξυπηρέτηση πελατών της ασφαλιστικής μου (σε περίπτωση που δεν θυμάσαι, είναι η Interamerican).

Δύο, τρία «τουτ» μετά (αν και δεν είναι κάποια επίσημη μονάδα μέτρησης τηλεφωνικού χρόνου, ξέρεις ότι αυτό σημαίνει πολύ γρήγορα), ακούω μια φωνή να ρωτάει «Καλημέρα σας, πώς μπορώ να βοηθήσω;». Ελπίζω να είπα και εγώ καλημέρα και, όχι και τόσο ψύχραιμα, άρχισα να λέω στην υπάλληλο το πρόβλημά μου. Σε αντίθεση με μένα, η φωνή της ήταν ήρεμη και σταθερή - σίγουρα είχε καταλάβει αμέσως την ψυχολογική μου κατάσταση εκείνη τη στιγμή. Οι ερωτήσεις της λίγες και στοχευμένες: «Τι ακριβώς βλέπετε;», «Πόση ώρα έχει που συνέβη;», «Πού ακριβώς βρίσκεστε; Ή αν δεν μπορείτε να μας πείτε ακριβώς, υπάρχει κάτι που μπορεί να βοηθήσει την οδική βοήθεια που θα στείλουμε;».

Αφού της έδωσα τις πληροφορίες, την ευχαρίστησα και περίμενα την οδική βοήθεια της Interamerican. Κλείνοντας το τηλέφωνο, συνειδητοποίησα ότι ήμουν πιο ήρεμη σε σχέση με περίπου δέκα λεπτά πριν που τηλεφώνησα στην εξυπηρέτηση πελατών. Θες η ψυχραιμία της υπαλλήλου; Θες που η χροιά της φωνής της είχε έναν ζεστό τόνο; Θες οι συμβουλές που μου έδωσε μέχρι να έρθει το αυτοκίνητο οδικής ασφάλειας της εταιρείας; Θες όλα αυτά μαζί;

Ό,τι και να θες, η αλήθεια είναι ότι χάρη στην υποστήριξη της υπαλλήλου δεν αισθανόμουν μόνο πιο ήρεμη - αισθανόμουν και πιο ασφαλής. Ήξερα ότι η Interamerican θα φρόντιζε ώστε να έρθει η οδική βοήθεια για να δώσει λύση στο πρόβλημά μου. Και όντως, δεν κατάλαβα πότε έφτασε η υπάλληλος της Οδικής Βοήθειας (ναι, άλλη μια γυναίκα!).

Τέλος καλό, όλα καλά με την μπαταρία και ξέρεις τι συνειδητοποίησα και με αυτήν την ιστορία; Πως όσο υπάρχουν ισχυρές γυναίκες, που είναι δίπλα μας -ακόμα και από το τηλέφωνο- όταν τις έχουμε ανάγκη, οι δρόμοι είναι πιο ασφαλείς!