Δουλεύει τόσο που τον βλέπω ελάχιστα και δεν κάνει κάτι για να διορθώσει την κατάσταση. Πολλές φορές καταλήγουμε να του παραπονιέμαι κλαίγοντας. Τι να κάνω;

Καλησπέρα σας!

Λέγομαι Ελεάνα είμαι 18 χρονών και εκείνος 20 είμαστε εδώ και ενάμιση χρόνο μαζί, πλέον συζούμε μερικές μέρες την εβδομάδα για να μην κουραστούμε με αυτήν την κατάσταση! Υπάρχει αγάπη αναμεσα μας πολύ δυνατη παρόλο που έχουμε περάσει δυσκολίες και παρόλο που συχνά δεν ανοίγεται όσο θα έπρεπε! Μόλις φέτος μπήκα στο τμήμα που σπουδάζει, εκείνος όμως έχει παρατήσει την σχολή γιατί δουλεύει! Δουλεύει τόσο που τον βλέπω ελάχιστα και όσο βρισκόμαστε δεν το ευχαριστιέμαι, μόλις φεύγει η διάθεση μου "πέφτει"! Στεναχωριέμαι που είναι συνεχως κουρασμένος και δεν έχει χρόνο ούτε για τον εαυτό του, ακόμη και αν του μιλάω δεν κάνει κάτι για να διορθώσει τις καταστάσεις και πολλές φορές καταλήγουμε να του παραπονιέμαι κλαίγοντας πως δεν αντέχω άλλο και εκείνος ακούγοντας με με προσοχή να μένει αμίλητος! Τί να κάνω?

Δουλεύει τόσο που τον βλέπω ελάχιστα και δεν κάνει κάτι για να διορθώσει την κατάσταση. Πολλές φορές καταλήγουμε να του παραπονιέμαι κλαίγοντας. Τι να κάνω;


Αγαπητή φίλη,

Όταν μια συζήτηση φτάνει στο κρίσιμο θέμα "γυναικεία παράπονα", το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι "αρχίσαμε πάλι".
Αλλά ας το δούμε λίγο πιο αναλυτικά το όλο θέμα, για να μην πεις ότι είμαι προκατειλημμένος.

Είσαι 18 χρονών, το αίμα σου βράζει, είσαι ενθουσιασμένη και τα βλέπεις όλα ροζ. Προφανώς και τον αγαπάς και λογικό είναι να θέλεις να περνάς πολύ χρόνο μαζί του. Να κάνετε «πράγματα» μαζί, όπως έχω ακούσει να λέτε οι γυναίκες (άσχετο που δεν ξέρετε ποια είναι αυτά τα «πράγματα»!). Αλλά το ξέρεις ότι η πραγματικότητα δεν είναι τόσο ροζ, ούτε και λογική.

Για να δουλεύει τόσο πολύ θα έχει τους λόγους του, είτε αυτό είναι ότι γουστάρει αυτό που κάνει, είτε ότι έχει ανάγκη τα χρήματα. Άρα και εσύ με τη σειρά σου θα πρέπει να τον στηρίξεις. Το να παραπονιέσαι δε βοηθάει κανέναν, ούτε εσένα, ούτε εκείνον, ούτε φυσικά τη σχέση σας. Οπότε αν θέλεις να κρατήσεις αυτή τη σχέση, είναι προτιμότερο να περνάτε όσο καλύτερα γίνεται στον χρόνο που έχετε και όχι να σκέφτεσαι τον χρόνο που δεν έχετε.

Και δεν σου λέω να μείνεις απαθής στην όλη κατάσταση. Σίγουρα θα πρέπει να κάνει και εκείνος υποχωρήσεις. Αλλά με τη γκρίνια σου δεν θα καταφέρεις τίποτα. Καλύτερα να ακολουθήσεις τη γυναικεία οδό (ήμαρτον, εγώ πρέπει να στα λέω αυτά;). Δηλαδή άφησέ τον να πιστεύει ότι ελέγχει τη κατάσταση, ενώ στη πραγματικότητα την ελέγχεις εσύ. Ύπουλα και γυναικεία (πετυχημένη συνταγή που κυριαρχεί δεκαετίες τώρα, εμείς θα την αμφισβητήσουμε;).


Στείλτε τα δικά σας γράμματα στον Dr.Love ΕΔΩ.