Η Έλενα Πιερίδου έχει ως πρότυπο την μαχήτρια μητέρα της και πιστεύει σε happy end στον έρωτα
Ανανεώθηκε:
Η τηλεοπτική Ραζάν - Έλενα Πιερίδου, μιλά στο Queen.gr για τις δύο γυναίκες της οικογένειας που είναι τα πρότυπά της, για την διαδρομή από την Κύπρο στην Αθήνα, για τα όνειρα να δουλέψει στον κινηματογράφο και να βρει το λιμάνι της σε έναν έρωτα αλλά και σε ένα σπίτι δίπλα στη θάλασσα. Όσο ρομαντική και ευαίσθητη και αν δείχνει, έχει το πείσμα να καταφέρει ό,τι βάζει ως στόχο με το μυαλό της.
Η ζωή της Έλενας Πιερίδου ήταν πάντα ανάμεσα σε δύο κόσμους. Γεννήθηκε στην Λεμεσό, σπούδασε στο Λονδίνο και ζει πια στην Αθήνα. Της αρέσει να κάνει ταξιδιάρικες σκέψεις και να αισθάνεται ότι οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να φύγει για κάπου αλλού για να κυνηγήσει τα όνειρά της.
Στον «Γλυκάνισο» του ΣΚΑΙ ως η πρόσφυγας από τη Συρία Ραζάν, φέτος βρίσκεται επίσης ανάμεσα σε δύο κόσμους. Διαφορετικούς θρησκευτικά και πολιτισμικά και ο έρωτας της με τον Στρατή προσπαθεί να βρει διέξοδο ανάμεσα στις προκαταλήψεις και το μίσος που αυτοί οι δύο κόσμοι πρεσβεύουν.
Η τηλεοπτική της Ραζάν όμως έχει έναν δυναμισμό που και η ίδια διαθέτει στην προσωπική της ζωή. Παρόλο που φαίνεται εύθραυστη, δεν είναι. Ίσως κάποια στιγμή να υπήρξε στον έρωτα όπως ομολογεί. Σπουδαίο ρόλο στη ζωή της παίζουν δύο γυναίκες. Η μητέρα της αλλά και η αδελφή της Ιφιγένεια, η τηλεοπτική μας Ευτυχία από τη Γη της ελιάς. Ποια είναι τα όνειρα της Έλενας και τι αποκαλύπτει για
Ποιες γυναίκες από το οικογενειακό σου περιβάλλον ήταν πρότυπο για εσένα και σε επηρέασαν στον τρόπο σκέψης σου;
Η μητέρα μου, ήταν πάντα το πρότυπό μου. Έμεινε ορφανή σε πολύ μικρή ηλικία και έζησε παράλληλα έναν πόλεμο. Αναγκάστηκε να ζήσει στην Αγγλία και να περάσει κάποια δύσκολα χρόνια. Επέστρεψε στην Κύπρο και κατάφερε με τις δικές της μόνο δυνάμεις να στήσει μία επιχείρηση. Ήταν πάντα μαχήτρια η μαμά μου. Μέσω της δουλειάς γνώρισε και τον πατέρα μου, ερωτεύτηκαν και στην συνέχεια παντρεύτηκαν. Εκείνη με έμαθε να ακολουθώ πάντα τα όνειρά μου και να πιστεύω στον εαυτό μου. Να αντιμετωπίζω τα εμπόδια και τις δυσκολίες ως μαθήματα και να συνεχίζω να προχωράω μπροστά.
Είσαι λοιπόν θαρραλέα σε όποια απόφαση πάρεις για τη ζωή σου;
Διεκδικητική θα έλεγα. Όταν βάζω κάτι στο μυαλό μου πεισμώνω. Όσο για την αποτυχία, δεν τη φοβάμαι ίσα ίσα που τη βιώνω σαν μάθημα πια.
Είναι προσόν να κρύβεις τις αδυναμίες σου; Όταν κάποιος σε γνωρίζει, έχει την εικόνα της εύθραυστης προσωπικότητάς σου, ενδεχομένως και λόγω των εξωτερικών χαρακτηριστικών σου.
Σαν παιδί μπορώ να σου πω ότι ήμουν υπερευαίσθητη. Στην πορεία όμως μέσα από κάποιες εμπειρίες απέκτησα μία εσωτερική δύναμη και αυτό με βοήθησε πολύ. Θεωρώ ότι είναι μια μορφή άμυνας το να κρύβουμε τις αδυναμίες μας. Όπως και το να φοβόμαστε να τσαλακωθούμε η να δείξουμε την ευαίσθητη πλευρά μας. Αν απαλλαγούμε από αυτό και επιλέξουμε να είμαστε ο εαυτός μας, χωρίς φίλτρα τότε παρακινούμε και τους γύρω μας να κάνουν το ίδιο. Μόνο έτσι αναπτύσσονται υγιείς και ουσιαστικές σχέσεις.
Μοιάζετε και εξωτερικά με την αδελφή σου. Όταν ήσασταν πιο μικρές για ποια πράγματα μπορεί να τσακωνόσασταν; Σου έπαιρνε τα ρούχα σου και τα καλλυντικά σου;
Με την Ιφιγένεια έχουμε μόνο δύο χρόνια διαφορά οπότε είχαμε μάθει να μεγαλώνουμε σχεδόν ως συνομήλικες. Ως μεγαλύτερη αναλάμβανα και λίγο τον ρόλο της μαμάς απέναντι της. Σε σύγκρουση για ασήμαντα πράγματα ερχόμασταν συχνά, αλλά πάντα μετά από δύο λεπτά το ξεπερνούσαμε. Είμαστε διαφορετικοί ως χαρακτήρες, αλλά ταυτόχρονα δένουμε πολύ μεταξύ μας, είναι σαν να συμπληρώνει η μία την άλλη με ένα τρόπο.
Αισθάνεσαι τώρα πια, δική σου πόλη την Αθήνα από την Λεμεσό για παράδειγμα που είναι και ο τόπος καταγωγής σου;
Είχα ζήσει στο Λονδίνο για τρία χρόνια λόγω σπουδών οπότε είχα συνηθίσει να ζω σε μία μεγαλούπολη. Δεν μου φάνηκε δύσκολο να συνηθίσω, αυτό το χαοτικό που έχει η Αθήνα και οι μεγάλες πόλεις. Δεν δυσκολεύτηκα πολύ να προσαρμοστώ. Σίγουρα βοήθησε το γεγονός ότι είχα έρθει στην Αθήνα με αφορμή μιας σχέσης που είχα αναπτύξει τότε. Ήταν σημαντικό το ότι είχα έναν δικό μου άνθρωπο εδώ. Τα υπόλοιπα ήρθαν σταδιακά. Τώρα πια μπορώ να σου πω ότι αισθάνομαι την Αθήνα σπίτι μου.
Ο Γ.Παπαγεωργίου δεν φοβάται πως μεγαλώνοντας θα γίνει ο θείος που κάθεται στο τραπέζι με τη νεολαία
Το ότι έζησες στο εξωτερικό σε έβαλε από νωρίς ως κορίτσι σε ένα πιο προοδευτικό περιβάλλον, μακριά από ταμπού, ήθη και έθιμα μίας άλλης εποχής και μίας άλλης γενιάς;
Ποτέ δεν παγιδεύτηκα σε ταμπού και από μικρή ονειρευόμουν να φύγω από την Κύπρο και να ταξιδέψω, ειδικά όταν η τέχνη έγινε η διέξοδός μου και ήθελα να την ακολουθήσω ως επάγγελμα. Αλλά όχι όμως για να ξεφύγω από κάτι και να βρεθώ σε ένα πιο προοδευτικό περιβάλλον. Με εξιτάρει η ιδέα ότι ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να μου έρθει μια πρόταση και να βρεθώ σε κάποιο άλλο μέρος του κόσμου.
Εκτός αν υπάρχει κάποιος έρωτας που θα σε κάνει να μείνεις για λίγο παραπάνω εδώ…
Όταν έρθει αυτός ο έρωτας, με χαρά να το ξανασκεφτώ (γελάει)
Μελέτησες για πολλές ώρες τον ρόλο σου ως Ραζάν για να μπεις στα «νερά» της, να καταλάβεις ποια είναι αυτή η μουσουλμάνα γυναίκα που μεγάλωσε με έναν τρόπο που σε εμάς φαίνεται αδιανόητος, αφού είχε πολλά «πρέπει» και καταπίεση, λόγω πολιτισμού και θρησκείας;
Η πρόταση για τον ρόλο, ήταν για μένα μια πρόκληση αλλά και ένα στοίχημα ταυτόχρονα. Ο χαρακτήρας που μου ζητήθηκε να υποδυθώ ήταν τόσο μακριά από εμένα. Η κουλτούρα, η κοινωνία, η θρησκεία και άλλοι σύνθετοι παράγοντες, επηρεάζουν δραματικά τη ζωή αυτών των ανθρώπων.
Χρειάστηκε να διαβάσω πολύ, να δω ντοκιμαντέρ να μιλήσω με ανθρώπους στην Μυτιλήνη. Ξεκίνησα να παρατηρώ τα κορίτσια που έβλεπα καλυμμένα με μαντήλα στους δρόμους της Αθήνας. Όλο αυτό σε βάζει σε μια διαδικασία να αντιληφθείς πόσο κοντά σου είναι τελικά αυτοί οι άνθρωποι.
Για μένα το πιο σημαντικό σε μια δουλειά είναι η ομάδα. Η ομάδα αυτή λοιπόν από την αρχή του ταξιδιού με προστάτεψε, με εμπιστεύτηκε και όλοι μαζί προσπαθήσαμε να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα αυτό με το σεβασμό που του αναλογεί.
Οι υπερβολές σε ένα τέτοιο ζήτημα και λόγω του προσφυγικού ζητήματος είναι πολύ επίφοβες τις εποχές που ζούμε ανεξάρτητα του ρομαντισμού σε μία σειρά μυθοπλασίας...
Μελετήσαμε πολύ ακόμη και τις πιο μικρές λεπτομέρειες που αφορούν την μουσουλμανική θρησκεία. Η διαδικασία της προσευχής, ο τρόπος του διαβάσματος, η στάση των χεριών αποτελούν μια ιεροτελεστία και απαιτούν τεράστια ευθύνη. Προσπαθήσαμε να ανταποκριθούμε σε αυτό ως ομάδα με απόλυτη ευλάβεια.
Τέτοιος απαγορευμένος έρωτας σας είχαν πει αν υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα; Μία μουσουλμάνα προσφυγοπούλα να αγαπήσει έναν Έλληνα;
Δεν έχουμε μάθει για κάποια αντίστοιχη ιστορία αγάπης. Πιστεύω ότι μια πραγματικά αληθινή αγάπη όπως του Στρατή και της Ραζάν μπορεί να μετακινήσει όλο το σύμπαν. Τα εμπόδια ξεπερνιούνται και δεν απομακρύνουν τους ανθρώπους, αντιθέτως τους ενώνουν πιο πολύ.
Δεν είναι πάρα πολύ δύσκολο αυτό, σε τοπικές κοινωνίες όπως της Ελλάδας;
Το μεγαλύτερο πρόβλημα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ο οικογενειακός και κοινωνικός περίγυρος του ζευγαριού. Δεν μπορώ να φανταστώ πως μπορεί μια μάνα για παράδειγμα να νοιάζεται για κάτι άλλο περισσότερο από την ευτυχία του παιδιού της. Η αγάπη και η ελευθερία πάνε χέρι χέρι και οι άνθρωποι σήμερα πρέπει να είναι ελεύθεροι να ακολουθούν την καρδιά και τα όνειρα τους.
Η Ραζάν πόσο…μακριά θα φτάσει για την αγάπη του Στρατή; Την είδαμε να τα «τινάζει» όλα στον αέρα. Θα αντέξει μέχρι τέλους για να έχουμε και happy end στην ιστορία μας. Απαλλαγμένοι θκαι οι δύο από όλα τα δεινά που τους έχουν βρει; Μήπως αλλάξει και θρησκεία;
Ο Στρατής ήταν εκείνος που έδωσε την περισσότερη δύναμη στην Ραζάν για να πιστέψει στην αγάπη. Ουσιαστικά είναι η πρώτη φορά που η Ραζάν βιώνει τον πραγματικό έρωτα. Με τον Καρίμ υπήρχε αδελφική αγάπη που κρατούσε από την παιδική τους ηλικία. Η θρησκεία είναι κάτι ιερό για αυτήν οπότε δεν ξέρω αν θα έφτανε ποτέ σε αυτό το σημείο. Αλλά όπως της έχει πει ο Στρατής: «Ό,τι και να γίνει εμείς θα την βρούμε την λύση». Αυτό την καθησυχάζει, γιατί ξέρει πως δεν θα την αναγκάσει να κάνει κάτι που δεν θέλει. Νομίζω ότι στο τέλος της ιστορίας μας, τους αξίζει ένα ευτυχισμένο τέλος. Εγώ, είμαι και φύση αισιόδοξη στον έρωτα.
Στα «πατώματα» έχεις πέσει για έναν έρωτα, γιατί ενώ νόμιζες ότι βρήκες το ιδανικό ξαφνικά όλα άλλαξαν;
Έχει τύχει στο παρελθόν να αποχωριστώ έναν άνθρωπο με πολύ οδυνηρά τρόπο. Μέσα από αυτό έμαθα όμως.
Μπορώ να σου πω ότι είμαι σε θέση πια να «διαβάσω» τα σημάδια. Συνήθως η φθορά έρχεται σταδιακά οπότε κάπως το ενδεχόμενο του χωρισμού θα υπάρχει στο μυαλό μου σε μια ανάλογη περίπτωση.
Έχεις μπει στον πειρασμό να χαζέψεις σε περιοδικά για νύφες ή να ψάξεις στο Internet θέματα για γάμους;
Δεν ήμουν πότε από τα κορίτσια που ονειρεύονταν τον γάμο τους. Η επιθυμία μου ήταν πάντα μια οικογένεια με έναν άνθρωπο που να με γεμίζει όπως κι εγώ αντίστοιχα, χωρίς κάποιο τίτλο απαραίτητα. Σίγουρα θα ήθελα, όταν έρθει η στιγμή να αποκτήσω ένα παιδί. Όπως ονειρεύομαι κάποια στιγμή ένα σπίτι δίπλα στη θάλασσα, το καταφύγιο μου. Προς το παρόν εκτός από τα προσωπικά, έχω πολλά επαγγελματικά όνειρα που θέλω να υλοποιήσω. Θα ήθελα πολύ να κάνω μια ταινία. Αυτό είναι μεγάλο μου όνειρο.
Photo credits: Instagram @ellen_pierre
Bloggers
