Κατασκήνωση: Λύτρωση ή εφιάλτης; Οδηγός επιβίωσης για μαμάδες

Έφτασε η ώρα της κατασκήνωσης: Μαμάδες μην κλαίτε στις γωνίες! Σίγουρα οι νέες μαμάδες δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν με ευκολία τον αποχωρισμό του παιδιού τους, που δεν θα πάει απλά μια εκδρομή ή στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς αλλά σε ένα χώρο που ίσως να μην ξέρει κανένα και την ευθύνη του θα έχουν άλλοι.

Από ποιά ηλικία πρέπει να στέλνουμε τα παιδιά μας στην κατασκήνωση, πώς πρέπει να αντιδράσουμε όταν μετά από δυο μέρες θέλει να επιστρέψει σπίτι και πόσο υπερβολικές είμαστε εμείς οι ίδιες οι μαμάδες με το θέμα της κατασκήνωσης;

Η ψυχοπαιδαγωγική σύμβουλος Χρυσούλα Μαυράκη μιλά στην καρδιά κάθε μανούλας και συμβουλεύει. "Κάθε αποχωρισμός είναι δύσκολος. Ακόμα και όταν πάει στον παιδικό και ξέρουμε ότι το μεσημέρι θα επιστρέψει στην αγκαλιά μας. Όταν το παιδί θα λείψει για αρκετές μέρες και κυρίως νύχτες - δεν θα είναι στην μαμά ή στην πεθερά- και θα βρίσκεται σε ένα χώρο μόνο του με άλλα παιδιά και ανθρώπους άγνωστους που θα τους επιβλέπουν τότε οι μαμάδες είναι εξαιρετικά ανήσυχες. Αυτό, όμως, πιστέψτε με θα γίνει την πρώτη φορά. Γιατί από εκεί και ύστερα αν βλέπετε ότι το παιδί είναι ενθουσιασμένο με τα καινούργια πράγματα που έχει καταφέρει και μάθει, τότε θα είναι πολύ ενθουσιώδης όταν θα έρχεται η ώρα της κατασκήνωσης".

Δεν είναι λυτρωτικό να πάει κάπου το παιδί σε ασφαλή χέρια και να έχει το ζευγάρι χρόνο για το ίδιο;

"Μακάρι να το σκέφτονταν έτσι οι μαμάδες. Οι μαμάδες είναι ενοχικές πιστεύουν ότι πρέπει να είναι διαρκώς μαζί με το παιδί όπως ήτα με τον ομφάλιο λώρο. Έτσι πιστεύουν ότι πρέπει να είναι διαρκώς, σαν μια ανοιχτή ομπρέλα πάνω από το παιδί τους. Ενώ θα έπρεπε να χαρούν, όχι γιατί θα μείνουν χωρίς την ευθύνη της καθημερινότητάς τους αλλά γιατί το παιδί μεγάλωσε και μπορεί να κάνει πράγματα από μόνο του, νιώθουν ότι το εγκαταλείπουν και το προδίδουν. Πολλές φορές οι μαμάδες στενοχωριούνται και όταν ανακαλύπτουν ότι τα παιδιά περνούν καλά και δεν κλαίνε που τις αποχωρίζονται".

Ποια είναι η κατάλληλη ηλικία για να πάει το παιδί κατασκήνωση;

Προσωπικά πιστεύω από τα 8 έτη. Παρότι οι κατασκηνώσεις φιλοξενούν παιδιά ηλικιών από 5 ή 6 ετών θεωρώ ότι η πιο ασφαλής ηλικία είναι τα 8χρόνια γατί έχει ζήσει και δυο χρόνια στο δημοτικό και έχεις μάθει να συνεργάζεται με άλλα παιδιά και θα τα καταφέρει στο χώρο της κατασκήνωσης.
Αυτό που πρέπει να καταλάβουν οι μαμάδες είναι ότι όσο πιο σωστά μεγαλώνεις το παιδί σου και σωστή αγάπη του έχεις δώσει, τόσο πιο εύκολα θα αυτονομηθεί και θα πάει στην κατασκήνωση. Ένα παιδί που διστάζει να φύγει από το σπίτι για την κατασκήνωση και δεν τα καταφέρνει με αποτέλεσμα να ζητάει να γυρίσει πίσω πρέπει να μας απασχολήσει περισσότερο από το πώς θα το αποχωριστούμε και πώς θα το στείλουμε στην κατασκήνωση. Μήπως το παιδί έχει ψαλιδισμένα από εμάς φτερά; Μήπως εγώ η μαμά δεν θέλω για τους δικούς μου λόγους, τις ενοχές να το αφήσω, να ανοίξει τα φτερά του ενώ η δουλειά μου είναι να του γυμνάσω τα φτερά για να μπορεί να πετάξει μακριά;

Πώς επιλέγουμε την σωστή κατασκήνωση;

Όταν έχουμε κάνει μια σωστή έρευνα αγοράς και έχουμε επιλέξει τον κατασκηνωτικό χώρο με γνώμονα τα πιστεύω μας σε σχέση με την ασφάλεια, την υγιεινή και την ανατροφή του παιδιού, που εμπεριέχει και την ψυχαγωγία, αυτό θα μειώσει το άγχος της μαμάς καθώς θα ξέρει ότι το παιδί καλύπτεται για κάθε κίνδυνο ή πρόβλημα που θα ανακύψει.

Αν έχουμε δομήσει μια σωστή επικοινωνία με το παιδί και μας εμπιστεύεται και επικοινωνεί όλα του τα θέματα και τις δυσκολίες χωρίς φόβο ότι θα το επικρίνουμε ή θα το μαλώσουμε τότε είμαστε και βέβαιες ότι αν κάτι θα δυσκολεύει το παιδί, θα μας το εμπιστευθεί και θα το βοηθήσουμε να το λύσει ή να το απομακρύνουμε από μιια στρεσογόνα κατάσταση.