Ήμουν με ένα παιδί 7 χρόνια. Χωρίσαμε λόγω των γονιών μου, αλλά πλέον ξέρω ότι αυτός είναι «ο ένας». Το πρόβλημα είναι πως παντρεύτηκα κάποιον που δεν θέλω. Τι να κάνω;

Καλησπέρα!

Έχω ένα μεγάλο πρόβλημα και θέλω επειγόντως τη συμβουλή σου.Λοιπόν.. ας τα πάρουμε από την αρχή.Είχα 7 χρόνια σχέση με ένα παιδί, τα 3 ήμασταν μια χαρά, τα 4 στο πήγαινε έλα.Η διάλυση (ας πούμε), της σχέσης μας δεν ήρθε από επιλογή μας αλλά επειδή οι δικοί μου, συντηρητικοί μέχρι κόκκαλο, έμαθαν ότι πίνει μαύρο. Εξου και τα 4 χρόνια πήγαινε έλα.. Το πάλευα αλλά δεν ήμουν τόσο δυνατή όσο έπρεπε ώστε να τα γράψω όλα και να είμαι μαζί του. Αν και έφυγα από το σπίτι μου για να ζήσω μαζί του δεν άντεξα την πίεση και ξαναγύρισα σπίτι μου νομίζοντας ότι κάνω το σωστό.

Αφού είπα μέσα μου ότι τελείωσα οριστικά μαζί του (μούφα εν τέλει) έτυχε να γνωρίσω ένα παιδί με το οποίο σε ένα χρόνο μέσα αρραβωνιάστηκα και έκανα κ πολιτικό γάμο.
ΤΕΛΕΙΩΣ ΛΑΘΟΣ όπως αποδείχθηκε η απόφασή μου αυτή αφού από πολύ νωρίς άρχισα να ξενερώνω γιατί πραγματικά δεν ταιριάζουμε. Εγώ είμαι έξω καρδιά,χύμα κ αυτός θέλει οικογένεια,παιδιά και μια νοικοκυρά στο σπίτι. Του άνοιξα πολλές φορές συζήτηση για το τι ζητάω,τι χρειάζομαι για να νοιώθω γεμάτη αλλά βλέπω ότι ενώ θέλει να με κάνει να νιώσω όμορφα πιέζεται και ότι κάνει το κάνει με το ζόρι μόνο για να μου δείξει ότι προσπαθεί και μόλις ηρεμήσω κάπως πάλι τα ίδια. Το πρόβλημα είναι ότι αφού το πήρα χαμπάρι ότι με αυτό τον άνθρωπο δεν ταιριάζω έχω αρχίσει πολύ σοβαρά να σκέφτομαι το ενδεχόμενο του χωρισμού. Δεν έχω μιλήσει ακόμα σε κανέναν γιατί δεν τολμάω λόγω της κλειστής κοινωνίας όπου ζω και των συντηρητικών γονιών μου όπως προείπα.

Το μεγάλο θέμα της όλης υπόθεσης είναι ότι μετά από 2 χρόνια που δεν είχα καμία επαφή με τον πρώην μου, τον πήρα τηλέφωνο και αρχίσαμε να βρισκόμαστε.Απλά να πω ότι κάθε φορά, με όποιον κ αν ήμουν πάντα κατέληγα στον πρώην μου, ίσως γιατί είναι το απωθημένο μου και από την πρώτη στιγμή που τον γνώρισα κόλλησα άσχημα και αυτός το ίδιο. Από τότε είμαστε κάθε μέρα στα τηλέφωνα και έχουμε βρεθεί και 2 φορές. Μετά τη δεύτερη φορά που άρχισα να συνειδητοποιώ τι κάνω (ΚΕΡΑΤΩΝΩ!! ΠΟΙΟΣ?? ΕΓΩ!!! Που άκουγα για κέρατο από άλλους και τους έκραζα μέρα νύχτα..) έχω τρελαθεί από το άγχος και με το να σκέφτομαι τι σκατά θα κάνω για να διορθώσω όλο αυτό το χάλι που δημιούργησα..

Θέλω να είμαι με τον πρώην μου,πάντα το ήθελα δεν θα σταματήσω να το θέλω, το έχω πάρει απόφαση πια. Κάθε φορά το ίδιο γίνεται και βασανίζω τον εαυτό μου πιέζοντας με να πιστέψω ότι με αυτό τον άνθρωπο δεν γίνεται να είμαστε μαζί. Φυσικά όλοι (γονείς,συγγενείς) είναι κάθετοι σε αυτό και δεν μπορούν να καταλάβουν τι δουλειά έχω εγώ με έναν τέτοιον άνθρωπο (βλ. πίνει μαύρο).

HELP ME και πες μου κυρίως πώς να το χειριστώ το θέμα αφού την απόφαση μου την έχω πάρει και θέλω πάση θυσία να είμαι με τον πρώην μου, που ελπίζω να γίνει για πάντα νυν!

Καλησπέρα και σε εσένα κοπελιά,

Κοίτα να δεις. Προτού δούμε αν μαζεύεται αυτό το χάλι, θα σου έλεγα να σταματήσεις να βρίσκεσαι με τον πρώην σου. Όχι για πολλούς λόγους, αλλά όπως είπες είσαστε και μικρή κοινωνία. Άρα καταλαβαίνεις. Αν συζητούσαν που έκανε μαύρο, φαντάσου τι θα γίνει αν μαθευτεί το κέρατο. Πάρτυ θα κάνουν οι κουτσομπόλες της γειτονιάς!

Πάμε τώρα στο θέμα σου. Ναι, ok, αποδεχόμαστε ότι το τερμάτισες το όλο θέμα, χειρότερα δεν μπορούσες να τα κάνεις. Δηλαδή τόσα συνεχόμενα λάθη μέσα σε 2 χρόνια, πας για το ρεκόρ Γκίνες. Από εδώ και πέρα τι κάνεις είναι το θέμα.

Είδες, δεν ρωτάω. Δεν υπάρχουν εναλλακτικές επιλογές εδώ - η φάση είναι μονόδρομος. Κοπελιά, χωρίζεις μεγαλοπρεπέστατα, ζητάς και ένα συγγνώμη (τεράστιο) από τον σύζυγό σου και την κάνεις με ελαφρά. Τέλος.
Δεν έχει νόημα να μένεις σε όλο αυτό - δεν έχει νόημα για κανέναν, ούτε για σένα, ούτε για τον νυν (μελλοντικά πρώην), ούτε για τον πρώην (μελλοντικά νυν).

Και sorry που στο λέω, αλλά αυτή είναι η ζωή σου και όχι τον γονιών σου. Αν θέλουν τόσο πολύ τον νυν σου, τότε ας τον παντρευτούν αυτοί. Με λίγα λόγια δεν πας να το συζητήσεις μαζί τους, πας και το ανακοινώνεις. Τέλος.
Αφού το έχεις συζητήσει με τον άντρα σου πρώτα. Είναι που είναι κερατάς, μην τα μαθαίνει και τελευταίος τα νέα!

Κι ας μην σε σηκώνει το κλίμα της περιοχής μετά. Τα λάθη πληρώνονται, δεν αμφιβάλει κανείς για αυτό. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να βάλεις ένα τέλος και να κάνεις μια νέα αρχή.

ΥΓ.: Καλά, χαλαρώστε λίγο και εσείς εκεί. Μαύρο πίνει, δεν είναι και ο δολοφόνος με το τσεκούρι. Όχι πως του αξίζει και βραβείο, αλλά μην το κάνουμε πιο δραματικό από ότι είναι.

ΥΓ.1: Ειλικρινά ακόμα δεν έχω καταλάβει πώς έκανες τόσα συνεχόμενα λάθη. Πώς όμως;!

Στείλτε κι εσείς τις δικές σας ιστορίες στον Dr. Love ΕΔΩ