8 φράσεις που τείνουν να χρησιμοποιούν οι people pleasers χωρίς να το συνειδητοποιούν

Έχεις πιάσει ποτέ τον εαυτό σου να προσπαθεί να ικανοποιήσει πρώτα και μόνο τους άλλους; Θες να κάνεις συνεχώς ευτυχισμένους τους γύρω σου και αφήνεις εσένα στην άκρη; Μάλλον ανήκεις στους people pleasers. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν έναν τρόπο να βάζουν όλους τους άλλους σε προτεραιότητα, συχνά χωρίς καν να το συνειδητοποιούν.

Ποιες λέξεις χρησιμοποιούν, όμως, και δείχνουν ότι ικανοποιούν τους άλλους, αφήνοντας πίσω τους εαυτούς τους;

3 τρόποι με τους οποίους το να ικανοποιείς συνεχώς τους άλλους επηρεάζει τη σχέση

Φράσεις που χρησιμοποιούν οι people pleasers, χωρίς να το συνειδητοποιούν

Έχεις βρεθεί ποτέ να ζητάς συγγνώμη για πράγματα που στην πραγματικότητα δεν απαιτούν συγγνώμη; Οι people pleasers τείνουν να χρησιμοποιούν υπερβολικά φράσεις όπως «Συγγνώμη, ήθελα απλώς να ρωτήσω...» ή «Συγγνώμη, αναρωτιόμουν αν...» - συχνά χωρίς να το συνειδητοποιούν.

Η ψυχολογία υποδεικνύει ότι η υπερβολική απολογία μπορεί να είναι σημάδι χαμηλής αυτοεκτίμησης ή βαθιάς φοβίας για την ενόχληση των άλλων. Φυσικά, δεν είναι κακό να ζητάς συγγνώμη όταν είναι πραγματικά απαραίτητο. Ωστόσο, όταν γίνεται συνήθεια, μπορεί να υπονομεύσει την αυτοπεποίθησή σου.

Αντί να ξεκινάς με μια συγγνώμη, δοκίμασε να μπεις κατευθείαν στο θέμα: «Ήθελα να ρωτήσω για...» ή «Έχω μια ερώτηση για...».

Όλοι λίγο πολύ χρησιμοποιούμε αυτή τη φράση συνεχώς. Το να λες συνεχώς «δε με πειράζει», ενώ στην πραγματικότητα σε πειράζει, δημιουργεί ένα μοτίβο όπου οι ανάγκες σου έρχονται πάντα δεύτερες.

Με το να μάθεις να λες «Στην πραγματικότητα, αυτό δε μου ταιριάζει» ή «Θα προτιμούσα να μην το κάνω» μπορεί να νιώθεις άβολα στην αρχή, αλλά διδάσκει στους άλλους (και στον εαυτό σου) ότι και τα δικά σου συναισθήματα έχουν σημασία.

Όπως συμβαίνει και με την προηγούμενη φράση, έτσι και με αυτή, το «όλα είναι μια χαρά» δε χρειάζεται να ειπωθεί, όταν όντως δεν ισχύει. Το να προσποιείσαι ότι είσαι εντάξει δεν κάνει τη δυσφορία να φύγει - απλά την θάβει. Όσο πιο πολύ το κάνεις αυτό, τόσο περισσότερο νιώθεις άσχημα.

Το να πεις απλά «Βασικά, αυτό με ενόχλησε» ή «Θα ήθελα να μιλήσουμε γι' αυτό» μπορεί να είναι αγχωτικό στην αρχή, αλλά είναι ο μόνος τρόπος για να χτίσεις αληθινές, ειλικρινείς σχέσεις - ξεκινώντας με τον εαυτό σου.

Μήπως είσαι ανάμεσα σε αυτούς που δε θέλουν να ζητούν βοήθεια; Μήπως και νιώθεις αλλά και λες συνεχώς πως δε θες να γίνεσαι βάρος στους άλλους;

Η Dr. Brené Brown, καθηγήτρια έρευνας και συγγραφέας μπεστ σέλερ, λέει: «Το να παραμένουμε ευάλωτοι είναι ένα ρίσκο που πρέπει να πάρουμε αν θέλουμε να βιώσουμε τη σχέση».

Αλλά όταν συνεχώς χαρακτηρίζεις τις ανάγκες σου ως βάρος, στερείς από τον εαυτό σου αυτή τη σύνδεση. Στέλνεις το μήνυμα ότι οι απαιτήσεις σου είναι βάρος. Και η αλήθεια είναι ότι όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται κάποιες φορές βοήθεια.

Αυτό ακούγεται καλό, σωστά; Εξάλλου, τι κακό έχει να θέλεις να είναι ευτυχισμένοι οι άνθρωποι γύρω σου; Αλλά εδώ είναι η παγίδα: Όταν αναλαμβάνεις την ευθύνη να κάνεις όλους τους άλλους ευτυχισμένους, καταλήγεις να θυσιάζεις τις δικές σου ανάγκες στην πορεία.

Λες ναι όταν θέλεις να πεις όχι ή εξομαλύνεις τα πράγματα ακόμα και όταν πονάς και προσαρμόζεσαι για να αποφύγεις τη σύγκρουση ή την απογοήτευση.

Κανείς δεν είναι πάντα ευτυχισμένος και το να προσπαθείς να ελέγξεις τα συναισθήματα των άλλων - όσο καλές προθέσεις κι αν έχεις - οδηγεί μόνο σε εξάντληση και δυσαρέσκεια.

Η σκληρή αλήθεια; Δεν είσαι υπεύθυνη για την ευτυχία των άλλων ανθρώπων. Μπορείς να είσαι ευγενική, υποστηρικτική και συμπονετική χωρίς να αναλαμβάνεις το ακατόρθωτο καθήκον να βεβαιωθείς ότι κανείς δε θα νιώσει ποτέ άσχημα.

Συνήθιζα να το λέω αυτό όλη την ώρα - είτε επρόκειτο για την επιλογή ενός εστιατορίου, είτε για την οργάνωση του Σαββατοκύριακου, είτε για την απόφαση ενός project στη δουλειά.

Ο Dr. Jordan Peterson, κλινικός ψυχολόγος και συγγραφέας, εξηγεί: «Όταν έχεις κάτι να πεις, η σιωπή είναι ένα ψέμα». Λέγοντας πάντα «Δεν με νοιάζει» ή «Ό,τι σε βολεύει», δεν είσαι ειλικρινής. Δοκίμασε να εξασκήσεις μικρές στιγμές αυτοέκφρασης: «Στην πραγματικότητα, θα ήθελα πολύ να δοκιμάσω αυτό το νέο εστιατόριο» ή «Θα προτιμούσα μια πιο πρωινή ώρα, αν αυτό βολεύει».

Η αληθινή καλοσύνη προέρχεται από ένα μέρος αυθεντικότητας, όχι υποχρέωσης. Αν διαρκώς πιέζεις τον εαυτό σου και συμφωνείς σε πράγματα μόνο και μόνο για να κρατήσεις τους άλλους ευχαριστημένους, αυτό δεν είναι καλοσύνη - είναι αυτοπροδοσία.

Αντί να λες στον εαυτό σου «απλά είμαι ευγενική», δοκίμασε να ρωτήσεις: «Το κάνω αυτό επειδή το θέλω πραγματικά ή επειδή φοβάμαι να πω όχι;» Η πραγματική καλοσύνη περιλαμβάνει την ειλικρίνεια - με τους άλλους και με τον εαυτό σου.

Ό,τι μα ό,τι νιώθεις είναι σπουδαίο και δεν είναι ασήμαντο. Μη φοβάσαι μήπως θεωρηθείς δραματική ή μήπως κάνεις κάποιον να νιώσει άβολα.

Η ελαχιστοποίηση του πόνου δεν τον εξαφανίζει - απλώς διδάσκει στους άλλους ότι μπορούν να τον αγνοήσουν κι αυτοί.

01

08