Τρεις revelation μέρες, δύο συντάκτριες και ένα συγκλονιστικό νησί

Ερμιόνη

Πάτμος. Το νησί των Δωδεκανήσων που εγώ και η Γωγώ (πλησιάζοντας επικίνδυνα τα 30) δεν είχαμε ανακαλύψει μέχρι φέτος. Κορίτσια των Κυκλάδων τόσα χρόνια και επιτέλους αλλαξοπιστήσαμε.

«Patmos Revelation» ή αλλιώς η λέξη κλειδί που μας έκανε να γεμίσουμε τις βαλίτσες μας με μαγιό, παρεό, τζιν σορτσάκια και…. αθλητικά παπούτσια. Ναι, καλά άκουσες. Aυτό το τριήμερο δε θα ήταν σαν τα άλλα και το γνωρίζαμε από τη στιγμή που επιβιβαστήκαμε στο καράβι. Έχοντας κάνει μερικές προπονήσεις ήμασταν έτοιμες να δείξουμε τις αντοχές μας στον αγώνα τρεξίματος των 5km. του Patmos Revelation.

Την πρώτη μέρα που ξυπνήσαμε στο νησί αρχίσαμε να νιώθουμε τα vibes της Πάτμου. «Ή θα την ερωτευτείτε ή δε θα θέλετε να ξαναπάτε ποτέ» ήταν μία από τις ατάκες που μας έλεγαν όλοι και πλέον βάζουμε ένα τικ στην πρώτη επιλογή. Την Πάτμο την ερωτευτήκαμε για την ηρεμία της, για την απίστευτη θέα της χώρας της, για την απόλυτη γαλήνη που νιώθεις όταν περπατάς στα σοκάκια της. Την Πάτμο εγώ προσωπικά την λάτρεψα γιατί μου «αποκάλυψε» πραγματικά στοιχεία του εαυτού μου.

Eιδικά η χώρα έχει κάτι το ξεχωριστό. Μπορείς να κάθεσαι ακόμα και σε ένα πεζούλι και να έχεις όλο το νησί στα πόδια σου. Εμείς για να είμαστε ειλικρινείς κάτσαμε αρκετές ώρες εκεί με τη Γωγώ και sorry guys αλλά ήπιαμε και μία μπυρίτσα. Αυτή η μπύρα ήταν και το μόνο αλκοόλ που καταναλώσαμε σε αυτές τις fitness διακοπές μας. (Okkk και ένα, δύο cocktails αλλά μαζί με το υπόλοιπο team του Patmos Revelation.) Η πλατεία της είναι μικρή, το βράδυ όλοι γίνονται μία παρέα και μέσα στα μαγαζάκια της μπορείς να βρεις μικρούς bohemian θησαυρούς. Τα πάντα κυλούν σε chill out ρυθμούς και το ‘’άγχος’’ ακούγεται σα λέξη άγνωστη. Mας το εξομολογήθηκαν και οι ντόπιοι, δε το λέμε μόνο εμείς.

Το πρόγραμμα του ταξιδιού είχε, αρχικά, ξενάγηση στο Σπήλαιο της Αποκάλυψης αλλά και στο Μοναστήρι, το οποίο ιδρύθηκε το 1088. Το 1999 κηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO. Κτίστηκε στο σημείο που πιστεύεται τόσο από την Καθολική όσο και από την Ορθόδοξη Εκκλησία ότι ο απόστολος Ιωάννης συνέγραψε το Ευαγγέλιο και την Αποκάλυψη, κοντά στο σπήλαιο όπου είχε τα οράματα της Αποκάλυψης.

Μόλις ολοκληρώσαμε το tour μας ξεκινήσαμε τις βουτιές στις παραλίες καθώς είχαμε ήδη ενστερνιστεί τον τίτλο fit κορίτσια για φίλους και γνωστούς. Τι να σου πω για τον Κάμπο, για τις Δίδυμες, για την Πέτρα, το Άγριο Λιβάδι ή την Ψιλή Άμμο; Αν τα πηγαίναμε κάπως καλύτερα με την ελεύθερη κολύμβηση ή την «πεταλούδα» θα παίρναμε μέρος και στους αγώνες ανοιχτής κολύμβησης απόστασης 1 μιλίου/1,6χλμ. Ο Αντώνης Φωκαΐδης και τα υπόλοιπα μέλη της Εθνικής Ομάδας Κολύμβησης φορούσαν ήδη τα σκουφάκια τους όταν φτάσαμε στην παραλία του Γροίκου και μία ζήλεια μας διακατείχε όσο τους βλέπαμε να κολυμπούν. Ξέρεις ήταν και τα κορμιά των κοριτσιών της Εθνικής που μας πείσμωσαν να βάλουμε την ‘’κολύμβηση’’ στο dos του φετινού χειμώνα.

Η τρίτη μέρα του Patmos Revelation ήταν δική μας. Λόγω ζέστης χρειάστηκε μαζί με την Γωγώ να φορέσουμε πρωί πρωί τα αθλητικά μας κολάν και παπούτσια αλλά ήμασταν πανέτοιμες να σπάσουμε τα… κοντέρ. Ήταν Κυριακή, 8.30 το πρωί και εμείς θα τρέχαμε 5km με θέα το απόλυτο μπλε. Κάποιοι θα το χαρακτήριζαν ως "τρέλα", εμείς πάλι ως το απόλυτο detox από την βουή και το στρες της Αθήνας. Τι πιο αναζωογονητικό από το να τρέχεις, να κοιτάς τη θάλασσα, να φοράς ακουστικά και να «αδειάζεις» το μυαλό σου. Μπορεί η ζέστη να έκανε πιο δύσκολη την προσπάθειά μας αυτή αλλά…. ΤΕΡΜΑΤΙΣΑΜΕ. We did it, όπως γράψαμε και στο Instagram. Και έχουμε πλέον ένα ακόμη μετάλλιο στην κατοχή μας.

Η διαδρομή των 15km. ήταν αρκετά πιο δύσκολη και χαρακτηρίστηκε με βαθμό δυσκολίας Μαραθωνίου, λόγω του ανηφορικού δρόμου, από ειδικούς αλλά και από έμπειρους δρομείς που έλαβαν μέρος. Το ομολογώ και εγώ, δηλαδή, που ήμουν απλώς θεατής.

Η βαλίτσα έκλεισε ξανά, περάσαμε την μπουκαπόρτα του καραβιού και ψάχναμε ημερομηνία για το πότε θα ξαναγυρίσουμε στο νησί. Πότε θα ξαναδούμε την Σκάλα, πότε θα φάμε παγωτό από τον Ιταλό και για το πότε θα φωτογραφίσουμε ξανά το ηλιοβασίλεμα. Όσο για το πότε θα φορούσαμε ξανά τα αθλητικά μας το γνωρίζαμε ήδη. Σε 350 και κάτι ημέρες, patmos revelation we will be there. Ραντεβού εκεί ακόμα πιο… fit!

Γωγώ

«Πάμε στο Patmos Revelation;» με ρώτησε η συνάδελφος και φίλη Ερμιόνη ένα απόγευμα του Μαίου. «Και δεν πάμε;» απάντησα εγώ, έπειτα από σκέψη κάποιων δευτερολέπτων. Νησί, Ιούνιος και τρέξιμο δίπλα στη θάλασσα στον καθαρό αέρα. Το σκηνικό ακούστηκε ειδυλλιακό (τουλάχιστον) δεδομένου ότι θεωρώ τον εαυτό μου κάπως αθλητικό τύπο-εδώ γελάμε-.

Ετοιμάσαμε τα μπογαλάκια μας, ρίξαμε και την αθλητική μας περιβολή στη βαλίτσα και επιβιβαστήκαμε στο πλοίο. Εκεί λοιπόν, αγναντεύοντας το ηλιοβασίλεμα με φόντο την Πορτάρα της Νάξου-μία από τις στάσεις μας-η Ερμιόνη άρχισε να μου αναλύει το πρόγραμμα της Πάτμου. Ούσα πιο έμπειρη από αντίστοιχες διοργανώσεις του παρελθόντος, μου ξεκαθάρισε ότι θα τρέξουμε και θα το κάνουμε και με άνεση. Δεν έφερα την παραμικρή αντίρρηση, εξάλλου γι’ αυτό πηγαίναμε.

Το πρόγραμμά μας περιείχε ξεναγήσεις και φυσικά αγωνίσματα όπως διαβάσατε και παραπάνω, ενώ στο σημείο αυτό θέλω να βροντοφωνάξω ότι η Πάτμος είναι ένα από τα ωραιότερα νησιά που έχω επισκεφτεί, και δεν είναι λίγα ομολογώ. Κάτι στην αύρα και την ηρεμία αυτού του νησιού, σε κάνει να το ερωτεύεσαι και κυρίως να το εκτιμάς. Να το εκτιμάς γιατί δε χρειάστηκε να επιδοθούμε στην μάχη της ξαπλώστρας-ήταν βέβαια και η περίοδος που πήγαμε-δε χρειάστηκε να στριμωχτούμε πουθενά και κυρίως δε χρειάστηκε να αγχωθούμε για το παραμικρό. Το μυστικό των κατοίκων για τη ζεν αντιμετώπιση της καθημερινότητας το αναζητήσαμε και μάλλον το ανακαλύψαμε: Πώς να μην είσαι ήρεμος όταν η Χώρα σου έχει τέτοια θέα και τέτοιο ηλιοβασίλεμα;

Όσο για την Κυριακή-την μεγάλη μέρα-και τη διαδρομή των 5km, δεν το περίμενα, αλλά τη βγάλαμε σχετικά άνετα και αναίμακτα. Για την αντίστοιχη των 15km δεν το συζητήσαμε καν, γιατί είμαστε και κάπως ρεαλίστριες. Ως πρωτάρα σε τέτοιες διοργανώσεις, ομολογώ ότι ενθουσιάστηκα σε βαθμό που θα συμμετάσχω ξανά με την πρώτη ευκαιρία. Βλέπεις, ακόμα και δεινός δρομέας να μην είσαι, η αίσθηση ότι τρέχεις σε ένα υπέροχο νησί του Αιγαίου, αυτομάτως σε γεμίζει αυτοπεποίθηση και σιγουριά.

Special thanks στον παρουσιαστή και «ψυχή» του Patmos Revelation, Xάρη Λινάρδο ο οποίος ζητωκραύγασε στο μικρόφωνο για τον τερματισμό μας, παρόλο που φτάσαμε… τελευταίες και σίγουρα καταϊδρωμένες! Δεν πειράζει, και μόνο η συμμετοχή άξιζε τον κόπο!