Ο Μιχάλης Σαράντης λέει πως αυτή τη δουλειά την ξεκίνησε γιατί «δεν είχα τί να με κάνω». Και ευτυχώς

Ας το παραδεχθούμε: οι Millennials είναι μια γενιά που πέρασε πολλά ή αλλιώς δεν πήγε καθόλου καλά όλο αυτό. Είναι μια γενιά που δεν «χωράει πουθενά» και που επαγγελματικά περισσεύει -τις περισσότερες φορές- με μια κρίση και μια Covid-19 να ήταν τα μεγαλύτερα βαρέα και ανθυγιεινά εδώ και 13 χρόνια. Τα καλύτερά μας χρόνια δηλαδή.

Σε πείσμα των καιρών, πολλοί από αυτούς τους Millennials μπορεί να ταλαιπωρήθηκαν αλλά κάθε κρίση γεννά τέχνη και ομορφιά και φέρνει στην επιφάνεια ταλέντα. Όσο cliché-διά κι αν ακούγεται, ο Μιχάλης Σαράντης είναι ένας από τους σπουδαιότερους ηθοποιούς της γενιάς του και το γεγονός πως έγινε γνωστός μέσα από το θέατρο είναι από τα μεγαλύτερα παράσημα για έναν νέο άνθρωπο με πραγματικό ταλέντο.

Μετά τον «Αίαντα» -ο οποίος ολοκληρώνεται στις 12/11, ο κύριος Κ. Γαλάτης από τους «Πανθέους» κατά κόσμον, Μιχάλης Σαράντης, γίνεται ο «Συρανό» του Εντμόν Ροστάν στις 24 Νοεμβρίου σε μια παράσταση που, όπως στην τραγωδία του Σοφοκλή έτσι και εδώ, φέρει την υπογραφή του ταλαντούχου σκηνοθέτη, Γιώργου Νανούρη.

Συναντήσαμε τον Μιχάλη στο αγαπημένο του θέατρο Αλκυονίς και μιλήσαμε μαζί του για σύγχρονους «Συρανό» και ήρωες, για απαντήσεις που προκύπτουν μέσα από τα έργα με τα οποία εμπλέκεται, για επιτυχία και τύχη, για τις γυναίκες της ζωής του, για χρόνο και χάος.

Από το Μεταξουργείο και το θέατρο Τέχνης, στο βραβείο Χορν και τον Κεραμικό, όλη η ενδιάμεση διαδρομή που έχει διασχίσει ο Μιχάλης περιλαμβάνει πολύ θέατρο, κινηματογράφο, τηλεόραση. Εκείνος λέει πως ξεκίνησε αυτή τη δουλειά γιατί «δεν είχα τί να με κάνω» και ένα «ευτυχώς!» πλανάται στον αέρα.