Δεν υπάρχει Άγιος Βαλεντίνος χωρίς Ρεζέρβα

Θα μπω κατευθείαν στο θέμα, χωρίς περιττές εισαγωγές. Δεν υπάρχει άτομο γεννημένο μεταξύ 1980-1987 που να μην έχει συνδέσει τη γιορτή του Αγ. Βαλεντίνου με τα καταστήματα Ρεζέρβα. Ή τουλάχιστον, δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Ναι, εντάξει, η Ρεζέρβα χρησίμευε και για γενέθλια και γιορτές, αυτός ο κακός χαμός όμως που γινόταν κάθε 14 Φεβρουαρίου, όπου και οι δρόμοι σε όλες τις συνοικιακές περιοχές της Αθήνας γέμιζαν με καρό, ασπρόμαυρες, χάρτινες σακούλες, δεν γινόταν καμιά άλλη μέρα του χρόνου.

Αρκουδάκια, λούτρινες καρδούλες, κάρτες, αγαπησιάρικα gadget, ΦΥΣΙΚΑ τα ιδιαίτερα Όσκαρ της καρδιάς μας, το δώρο-φετίχ κάθε πιστού Ρεζερβά-κια, και χίλια δυο άλλα εντελώς άχρηστα και κάπως ντροπιαστικά πράγματα που βρίσκαμε στα πάντα ασφυκτικά γεμάτα μέχρι το ταβάνι μαγαζιά της Ρεζέρβα γέμιζαν τις θρυλικές σακούλες, η πωλήτρια τις έκλεινε με συρραπτικό, κολλούσε το κλασικό χάρτινο κίτρινο λουλουδάκι στη γωνία της σακούλας (ή μια κόκκινη καρδιά, λόγω ημέρας) και ο ερωτοχτυπημένος 16χρονος, η κοριτσοπαρέα του Γυμνασίου ή και ο 20something φοιτητής, την έπαιρνε όλο χαρά και έβγαινε στο δρόμο κουνώντας την πάνω-κάτω, με τα βλέμματα των περαστικών να τον σκανάρουν, κουνώντας το κεφάλι τους συνωμοτικά.

Η σακούλα της Ρεζέρβα δεν ήταν απλά μια σακούλα με δώρα. Ήταν η jumbo-σακούλα της γενιάς μας, πριν καν μάθουμε τι είναι Jumbo. Ήταν το σημάδι ότι κάτι γίνεται, κάποιος γιορτάζει, κάπου θα γίνει ένα πάρτυ απόψε, μεγάλο ή prive, και, κυρίως, κάποιος είναι ερωτευμένος και το θέλει να το μάθει όλος ο κόσμος -με το συμβολικό σε όλους μας τότε ασπρόμαυρο καρό της Ρεζερβοσακούλας. Ελάτε, όλοι ξέρετε πώς ήταν αυτό το αίσθημα και σίγουρα όλοι έχετε πάρει και δώσει το ρεζερβοδώρο σας, κάποια στιγμή, κάποτε. Και είμαστε σίγουροι πως αυτό το κάποτε για τους περισσότερους, ήταν σε μια γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου. Γιατί αν ο Άγιος Βασίλης φέρνει τα δώρα τα Χριστούγεννα, ο πιστός σύμμαχος του Άγιου Βαλεντίνου για την ξεχωριστή μέρα του ήταν πάντα η Ρεζέρβα.

Μέχρι που ήρθε η κρίση, και εκεί γύρω στο 2010 τα περισσότερα καταστήματα Ρεζέρβα έκλεισαν ή μετονομάστηκαν και η ασπρόμαυρη καρό χαρτοσακούλα των παιδικών και εφηβικών μας χρόνων άρχισε να εκλείπει, έως ότου εξαφανίστηκε. Φυσικά, ο Άγιος Βαλεντίνος δεν σταμάτησε να γιορτάζεται. Από μαγαζιά με δώρα άλλο τίποτα, από ερωτοχτυπημένα νεαρά ζευγάρια που βλέπουν τον Βαλεντίνο ακόμα αθώα, χωρίς να τους νοιάζει το εμπορευματοποιημένο, κλισέ, μπανάλ κομμάτι του που βλέπουμε όλοι οι υπόλοιποι, επίσης άλλο τίποτα, και όλα συνεχίζουν κανονικά τον ρυθμό τους.

Για τη δική μας γενιά όμως, την γενιά της ασπρόμαυρης καρό χαρτοσακούλας με την καρφιτσωμένη κίτρινη μαργαρίτα, ο Άγιος Βαλεντίνος, ο αληθινός, ο τίμιος, ο original, τέλειωσε μια για πάντα μαζί με τη Ρεζέρβα. Είμαστε ρομαντικοί, τι να κάνουμε.