Μήπως ήρθε η ώρα να κάνεις πραγματικότητα αυτό το «Carpe diem»;

Μήπως ήρθε η ώρα να κάνεις πραγματικότητα αυτό το «Carpe diem»;

Τι καλύτερο από το να περνάς τις μέρες του καλοκαιριού στο γραφείο ή, για να ακριβολογούμε, να φυλάς τις… πύλες του γραφείου, μιας και πλέον έχετε μείνει τρεις και ο κούκος.

Όχι δεν τα παραλέμε, κυριολεκτικά τα άτομα που βρίσκονται εντός γραφείου, αυτές τις ημέρες, είναι δεν είναι τέσσερα, πέντε, περιμένοντας να επιστρέψουν οι υπόλοιποι για να πάρουν σειρά στην καλοκαιρινή άδεια. Ανάμεσά τους και εσύ!

Τέσσερα, πέντε άτομα ε; Οπότε, αυτό σημαίνει πως λογικά επικρατεί ηρεμία. Πόσο να ακουστούν σε έναν χώρο που χωράει τουλάχιστον 70 άτομα; Κι όμως, μπορεί να μην ακούγονται μέχρι το απέναντι οικοδομικό τετράγωνο, αλλά τη φασαρία τους την κάνουν. Αν προσθέσουμε, μάλιστα, και τους θορύβους από τον δρόμο (Μα καλά, δεν έχουν φύγει ακόμα να αδειάσουμε λίγο;), δεν θέλει και πολύ να έχεις ένα κεφάλι που έχει γίνει καζάνι.

1722420637874-369680084-image003.jpg

Εισπνοές, εκπνοές

Άντε να ηρεμήσεις τώρα, μπορείς; Να βρεις μια γωνιά που είσαι εσύ και… εσύ, κάπου που δεν ακούγεται τίποτα παρά μόνο η ανάσα σου. Δηλαδή οι ανάσες σου γιατί το μόνο που θέλεις είναι να αρχίσεις τις εισπνοές, αυτές που έχεις μάθει στη γιόγκα. Πηγαίνεις, λοιπόν, σε ένα γραφείο πίσω-πίσω, εκεί που δεν πατάει ψυχή αυτές τις μέρες και αρχίζεις να παίρνεις βαθιές ανάσες, διότι δεν τα ξεκίνησες τζάμπα τα μαθήματα δύο φορές την εβδομάδα.

Στην αρχή, η φασαρία είναι ακόμα έντονη. Όσο παίρνεις, όμως, όλο και πιο πολλές, όλο και πιο βαθιές ανάσες, το μυαλό αρχίζει να μπλοκάρει οποιονδήποτε εξωτερικό αντιπερισπασμό. Τώρα, είναι που επικρατεί απόλυτη ησυχία. Μέχρι που εμφανίζεται αυτή η φωνή που όλες έχουμε μέσα μας (γιατί να το κρύψουμε άλλωστε;).

Και τι σου λέει; «Carpe diem», ψιθυρίζει. Δεν είναι ούτε ο Οράτιος ούτε ο Robin Williams στον Κύκλο των χαμένων ποιητών, αλλά η εσωτερική φωνή σου που ξέρει ότι πρέπει να βρεις τρόπο να απολαμβάνεις την κάθε μέρα. Και συνεχίζει. «Βγες έξω, πάρε βαθιές ανάσες, κάνε κάτι που αγαπάς κοντά στη φύση. Κάνε κάτι για σένα!». Αλήθεια, τολμάς να της πας κόντρα;

Στα πάρκα, αδερφές μου

Προφανώς και δεν της πας κόντρα, γιατί η εσωτερική σου φωνή ξέρει. Οπότε, φεύγοντας από το γραφείο, πίνεις ένα ποτήρι χυμό Amita Ροδάκινο για να πάρεις δύναμη και, αντί να επιστρέψεις στο σπίτι και να αγκαλιάσεις τον ανεμιστήρα ή το κλιματιστικό, κατευθύνεσαι προς εκείνο το πάρκο που βρίσκεται όχι πολύ μακριά από σένα. Άσε που έτσι, δεν θα συγκαταλέγεσαι στο ποσοστό της έρευνας που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό της Amita και θέλει να περνάμε το 83% της ζωής μας μέσα και έτσι να αποξενωνόμαστε από τη φύση.

1722420653767-852739743-image005.jpg

Στο μεταξύ, έχεις επικοινωνήσει με τις κολλητές σου για να έρθουν και αυτές. Όλες ξέρουν, άλλωστε, ότι η βόλτα είναι πιο ωραία όταν έχεις δίπλα σου τους αγαπημένους σου ανθρώπους. Πριν φτάσεις στο πάρκο, μάλιστα, κάνεις και μια στάση σε ένα περίπτερο για να πάρεις τα απαραίτητα εφόδια για ένα δροσιστικό καλοκαιρινό απόγευμα, δηλαδή νερά και χυμούς Amita Ροδάκινο και Πορτοκάλι που ξέρεις ότι τους λατρεύουν οι φίλες σου.

Και κάπου εδώ, αρχίζεις να περπατάς στο πάρκο για να ανακαλύψεις λίγο τα μονοπατάκια του αλλά και να βρεις ένα όμορφο σημείο που θα προσφέρει σε σένα και τις φίλες σου την ησυχία που θέλετε; Σου εγγυόμαστε πως ακόμη και εάν στην αρχή νιώθεις πιασμένη από το «βίδωμα» στην καρέκλα επί 8 ώρες στη δουλειά, σε λίγη ώρα θα αρχίσεις να χαίρεσαι μία βόλτα σαν αυτή, μιας και ένα ξεμούδιασμα επιβάλλεται.

Πολύ γρήγορα, λοιπόν, περνώντας από παιδάκια που τρέχουν και παίζουν μπάλα και από μια ομάδα που κάνει γιόγκα (πολύ φίλες), βρίσκεις το τέλειο σημείο. Μακριά από εκεί που παίζουν μπάλα, σε ένα παγκάκι κάτω από τον παχύ ίσκιο ενός δέντρου. Το μόνο που ακούγεται είναι τα πουλάκια που κελαηδάνε και τα φύλλα που κουνιούνται όπως φυσάει ένα καλοδεχούμενο αεράκι. Αχ, επιτέλους ηρεμία!

1722420668473-268007663-image007.jpg

Τώρα που βρήκες το κατάλληλο σημείο, παίρνεις τηλέφωνο τις φίλες σου για να τους δώσεις τις συντεταγμένες να σε βρουν («Όπως περνάτε την είσοδο του πάρκου, πάτε ευθεία και εκεί που κάνει μια μικρή διχάλα στρίβετε αριστερά. Περπατάτε λίγο και, τσουπ, θα με δείτε να κάθομαι στο γρασίδι. Μόλις φτάσατε στον προορισμό σας»). Μέχρι να έρθουν, ανοίγεις έναν χυμό Amita (ροδάκινο ή πορτοκάλι, εσύ αποφασίζεις) γιατί κάπως ζεστάθηκες μέχρι να φτάσεις. Άσε που υπάρχουν αρκετοί χυμοί για όλες σας.

Α, να και τα κορίτσια, έφτασαν! Πλησιάζουν, τους προσφέρεις τον χυμό Amita και απολαμβάνετε την παρέα σας και τη φύση. Ωραίο αυτό το «Carpe diem», θα το λες (και κάνεις πράξη) πιο συχνά πια, it’s a promise!