ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ! Μία διαφορετική κουβέντα για το χρώμα με τον Νικόλα Βιλλιώτη

ΜΑΛΛΙΑ

Όταν κάποιος γνωρίζει για πρώτη φορά τον Νικόλα δεν ξέρει τι να πιστέψει. Ψηλός, dark και μαυροφορεμένος, έχει μία επιβλητική παρουσία η οποία ωστόσο, αρχίζει να μαλακώνει αμέσως μόλις ξεστομίσει τις πρώτες λέξεις. Είναι σαν ένας πυκνός καπνός που καταλήγει να αραιώνει και να θυμίζει ομίχλη. Ποιητική παρομοίωση, το ξέρω, όμως αυτός είναι ο Νικόλας. Ένας καλλιτέχνης που το φως τον έλκει όπως ακριβώς έλκει τις πεταλούδες της νύχτας και με αυτή την –τελευταία- παρομοίωση θα σταματήσω την μακροσκελή εισαγωγή και θα περάσω στην ιστορία του Νικόλα όπως μου τη διηγήθηκε με McDonald’s και αλουμινόχαρτα στα μαλλιά.

Ο Νικόλας γεννήθηκε στην Σαλαμίνα και μετά το σχολείο, ξεκίνησε να δουλεύει τα Σάββατα σαν βοηθός σε ένα κομμωτήριο για να βγάλει το χαρτζιλίκι του. «Εκεί είδα το χρώμα διαφορετικά» μου είπε και συνέχισε: «Κρατούσα τα αλουμινόχαρτα και με μάγεψαν οι ρυθμικές κινήσεις των χεριών στις ανταύγειες. Ήταν ένα κέντημα χρώματος ή μάλλον, ήταν σαν ένα μπαλέτο από χρώμα, από τόνους και αποχρώσεις. Λάτρεψα όμως και το φως, το παιχνίδι που κάνει το χρώμα με το φως». Έτσι αποφάσισε να γραφτεί στη σχολή του Νίκου Αμάραντου «Νιώθω περήφανος που τελείωσα αυτή τη σχολή, που πήρα τις βάσεις μου από εκεί, τις αξίες μου σαν επαγγελματίας και τις γνώσεις μου» μου είπε τονίζοντας πόσο εκτιμά τον Διονύση Αμάραντο, γιο του ιδρυτή αλλά και τη σχολή γενικά. Αποφοιτά ενώ εργάζεται στη Σαλαμίνα και αμέσως μετά σαλπάρει για την Αθήνα…

Διπλωματούχος κομμωτής πλέον, πιάνει δουλειά στο κομμωτήριο της Γαλλίδας Ζενεβιέβ Πάλλη. «Οφείλω τη λατρεία που έχω στη φυσικότητα σε αυτή τη γυναίκα. Ξέρεις καλά ότι, οι Γαλλίδες δεν είναι επεμβατικές, αγαπούν τη φυσικότητα, τα δώρα που έχουν από τη μητέρα τους. Αυτή ήταν και η φιλοσοφία της Ζενεβιέβ την οποία ασπάστηκα και εγώ. Τα μαλλιά έλεγε θυμάμαι, είναι ένας ζωντανός οργανισμός που του αλλάζουμε απλά θέση. Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αισθητική μου αυτή η πρώτη μου δουλειά».

Έπειτα έρχονται οι δουλειές στις εταιρίες. Όντας ταλαντούχος τεχνίτης, προσλαμβάνεται από εταιρίες βαφών σαν τεχνικός και μετά από αυτό ξεκινά την πορεία του σε μερικά από τα μεγαλύτερα κομμωτήρια της Αθήνας. «Συνεργάστηκα με το Niko Niko, με το Τζόνι στο ψυχικό και αργότερα ξεκίνησα να συνεργάζομαι με μεγάλα περιοδικά. Ήμουν τυχερός που έκανα σωστές συνεργασίες, με ανθρώπους που πίστεψαν σε εμένα τόσο στο πρώτο μου πρακτορείο το D-Tales αλλά και στο τωρινό μου, το 10ΑΜ όπου νιώθω πώς είμαι σπίτι μου. Συνεργάστηκα με τον τεράστιο Μιχάλη Πάντο, με φωτογράφους όπως ο Κατσανάκης, ο Κρίκης αλλά και η Κατερίνα Τσατσάνη. Γνώρισα καλλιτέχνες όπως ο Φρέντυ Καλομπράτσος και ο Μάνος Βυνιχάκης… Όλοι συνέβαλλαν στην αισθητική μου, έμαθα πλάι σε όλους. Το θέμα είναι να μην σταματάς να μαθαίνεις, να μη μένεις στάσιμος. Είναι τροφή η μάθηση. Πρέπει να έχεις τα μάτια ανοιχτά και να ρουφάς τις εικόνες και την πληροφορία. Θεωρώ τον εαυτό μου μαθητή ακόμα και μετά από τόσα χρόνια» μου είπε και έχει απόλυτο δίκιο. Η ζωή άλλωστε είναι ένα μεγάλο σχολείο.

Πότε όμως ξεκίνησε να περιποιείται τις celebrities που ουσιαστικά τον ανέδειξαν; Αν δεν υπήρχαν εκείνες, οι χαμηλοί του τόνοι και η μετριοφροσύνη του θα τον είχαν κρατήσει στη σκιά ενώ είναι φτιαγμένος για το φως. «Μέσα από τις συνεργασίες μου με τα πρόσωπα που σου ανέφερα και με τις δουλειές που έκανα, άρχισαν να με εμπιστεύονται και τα κορίτσια που συνεργάζομαι. Και αυτό είναι ένα μεγάλο σχολείο. Έχεις να κάνεις με προσωπικότητες, όχι με μοντέλα. Οι πληροφορίες που πρέπει να λάβεις υπόψη σου για να φτιάξεις ένα χρώμα είναι δεκάδες» ποια είναι όμως η αγαπημένη του;

«Είναι όλες μοναδικές και όλες τις αγαπώ. Δεν μπορώ να διαλέξω ανάμεσά τους. Είναι όλες σπουδαίες, η κάθε μία στον χώρο και τον τομέα της και με έχουν βοηθήσει πολύ. Μέσα από αυτές είδε ο κόσμος τη δουλειά μου ή μάλλον, μέσα από αυτές έμαθε το όνομά μου. Τη δουλειά μου την έβλεπε στα περιοδικά αλλά τη συνέδεσε με τα μαλλιά μέσα από τις συνεργασίες που έκανα. Και να ξέρεις, τις προσεγγίζω όλες με την ίδια σοβαρότητα. Είτε μιλάμε για τα μαλλιά μίας παράστασης ή μίας τηλεοπτικής παραγωγής, μίας celebrity ή μίας απλής πελάτισσας στο κομμωτήριο, τα βήματα που ακολουθώ είναι τα ίδια: Σεβασμός, σοβαρότητα και ισότητα» και λέει την αλήθεια, το έχω ζήσει άλλωστε γιατί κάνει και τα δικά μου μαλλιά εδώ και πολλά… πολλά…ΠΟΛΛΑ χρόνια.

Ας πάμε όμως στο σήμερα. Υπάρχουν τάσεις; Τι θα δούμε το 2021, μετά την πανδημία που μας άλλαξε; «Δεν πίστευα ποτέ στις τάσεις γι᾽αυτό χαίρομαι που παύουν να υφίστανται πλέον. Η πανδημία μας έφερε σε επαφή με τον εαυτό μας, μείναμε με τον εαυτό μας, αποκοπήκαμε και τον εκτιμήσαμε λίγο περισσότερο. Γι’ αυτό την επόμενη χρονιά θα κυριαρχήσει θεωρώ η φυσικότητα, μία βελτιωμένη εκδοχή του χρώματος που έχει η κάθε γυναίκα. Θα γίνει επιτέλους αυτό που πρέπει να γίνει. Η τάση θα είναι να είσαι ο εαυτός σου» τι ακριβώς σημαίνει όμως αυτό;

«Είναι τα φυσικά μαλλιά, από έναν έως και τρεις τόνους πάνω ή κάτω από το φυσικό χρώμα της κάθε γυναίκας και στην τονικότητά της. Οι θερμές θα παραμείνουν θερμές, θα σταματήσει το κυνήγι του σαντρέ. Θα δούμε πιο φυσικά, πιο lοw maintenance μαλλιά και χαίρομαι για αυτό. Ξέρεις, οι Ελληνίδες έχουν μαγευτικούς τόνους, ζεστούς σαν τα καλοκαίρια μας, στα μαλλιά τους και τους πάνε κόντρα. Ε θα σταματήσει αυτό και θα δεις που λίγο-λίγο θα αγαπήσει η κάθε μία περισσότερο τον εαυτό της» είπε και όσο σκεφτόμουν τον περιορισμό που προκύπτει στις δικές μου επιλογές για χρώμα πανικοβαλλόμουν. «Να, κάνεις αυτό το λάθος ακόμα και εσύ που κι αν έχουμε συζητήσει. Πρέπει να έρθεις κοντά στη φύση σου. Δεν είσαι άλλη, είσαι αυτή που είσαι. Μην πας κόντρα στη φύση σου, κυρίως αν δεν μπορείς να το υποστηρίξεις» μου είπε και αναρωτήθηκα: Είναι ακόμα αντίθετος στις μεγάλες αλλαγές;

«Ήμουν και παραμένω αντίθετος αλλά αν μία γυναίκα μπορεί να το υποστηρίξει είμαι μαζί της, θα το κάνω. Αυτό που δεν θέλω είναι η μίμηση. Να θέλεις να μιμηθείς μία celebrity για παράδειγμα που έχει άλλο τρόπο ζωής, άλλα μαλλιά και ένα glam squad από πίσω της. Εκείνη μπορεί να υποστηρίξει τις μεγάλες αλλαγές, η καθημερινή γυναίκα όχι και το αποτέλεσμα δεν είναι καλό ούτε για την εικόνα ούτε και για την ποιότητα της τρίχας». Άρα θα αρνηθείς μία τέτοια αλλαγή αν σου τη ζητήσουν; Τον ρώτησα…

«Θα δώσω όλα τα δεδομένα στο πρόσωπο που κάθεται στην καρέκλα μου και θα τον ή την αφήσω να αποφασίσει. Θα προσπαθούσα να αποτρέψω την μεγάλη αλλαγή αλλά μετά μπαίνεις στα χωράφια της ψυχολογίας και τα πράγματα δυσκολεύουν. Προσπαθώ να βρω μία μέση λύση, με όσο καλύτερη επικοινωνία γίνεται» μου απάντησε. Κάπου εκεί ήρθε η ώρα για το γλυκό και τρώγοντας μελομακάρονα αρχίσαμε να μιλάμε για τις γυναίκες που θαυμάζει…

«Το χρώμα της Cate Blanchett είναι συγκλονιστικό πάντα, κάνει πολύ σωστές επιλογές η ίδια και η ομάδα της. Έχει όμως και αυτή την επιδερμίδα… Λατρεύω την Κάτια (Ζυγούλη) και το χρώμα της είναι πάντα φυσικό 2 ή 3 τόνους απόκλιση από το φυσικό της χρώμα πάντα, είναι υπέροχη. Το θέμα όμως δεν είναι μόνο το χρώμα, είναι και η προσωπικότητα αυτών των γυναικών. Πάρε παράδειγμα την άλλη αγαπημένη μου, την Tilda Swinton. Δεν τη φοράνε τα μαλλιά, τα φοράει, δεν μεταμορφώνεται, βγάζει αυτό που έχει μέσα της και σταματάει πλέον το χρώμα να είναι μόδα, γίνεται προέκταση του χαρακτήρα» αυτό θα ήθελε να δει δηλαδή να συμβαίνει το 2021 στο κομμωτήριο; Τα κορίτσια να γυρίσουν στο φυσικό τους;

«Θέλω να βρουν τον χαρακτήρα τους. Μπορεί να μην είναι το φυσικό τους χρώμα, η Αλίκη (Βουγιουκλάκη) για παράδειγμα δεν ήταν ξανθιά αλλά ήταν και η απόλυτη ξανθιά. Η Τζένη Καρέζη ήταν μελαχρινή και την καθόρισε το χρώμα της, το ίδιο ακριβώς συνέβη και με την Marilyn αλλά και την Εlizabeth Taylor. Θέλω λοιπόν να βρουν τον χαρακτήρα τους, να κλείσουν τα social media, να βρουν τι έχουν μέσα τους και εγώ μετά –με μεγάλη χαρά- θα τους το κάνω. Σε κάθε περίπτωση πιστεύω ότι το καλύτερο είναι να πηγαίνεις παράλληλα με τη φύση σου».

Τι μας συμβουλεύει λοιπόν για το χρώμα των μαλλιών μας; «Τα μαλλιά θέλουν φροντίδα, δεν μπορείς να απαιτείς μόνο από αυτά, πρέπει και να δίνεις. Από την άλλη όμως είναι απλά μαλλιά, τρίχες. Αλλάζουν, κόβονται, μακραίνουν, βάφονται… Συμβουλεύω λοιπόν φροντίδα και ρεαλισμό, είναι μαλλιά, είναι απλά μαλλιά, φτιάχνουν και χαλάνε και πάλι από την αρχή. Δεν πρέπει να είναι πηγή άγχους» είπε ολοκληρώνοντας και είχε έρθει η ώρα να βγάλω τα αλουμινόχαρτα. Εδώ και δύο χρόνια σχεδόν έχω αρχζίσει τη μετάβαση στο φυσικό μου χρώμα και μετά την κουβέντα μας, χαμογέλασα πολύ πιο πλατιά στον καθρέφτη. Με τις χρυσές μου ανταύγειες και τη φυσική μου βάση και κάπως τα κομμάτια του παζλ που έφτιαχνε ο Νικόλας βρήκαν τη θέση τους.

Φυσικότητα, αγάπη και ρεαλισμός λοιπόν είναι οι βασικές αρχές για τον master Νικόλα, τον πιο σκοτεινά genius καλλιτέχνη και πολύχρωμο άνθρωπο που γνωρίζω. Ευχαριστώ Νικόλα!