Jackie Kennedy Onassi: H Πρώτη Κυρία που έμελλε να γίνει style icon όλων των εποχών

«Πίσω από έναν επιτυχημένο άντρα κρύβεται πάντα μια δυναμική γυναίκα». Αυτό το ρητό σίγουρα χαρακτηρίζει την Τζάκι Κένεντυ Ωνάση. Όλα τα χρόνια της ζωής της στεκόταν πίσω από έναν επιτυχημένο άντρα όχι από αμηχανία αλλά από δύναμη. Δεν την ένοιαζε να φαίνεται. Ήξερε πως έλαμπε ακόμη κι όταν στεκόταν στα «παρασκήνια». Η Τζάκι ήταν ένα αυτόφωτο αστέρι που ήξερε πάντα πως η λάμψη του δεν είχε όρια. Το ίδιο συνειδητοποιούσαν αμέσως και όσοι βρίσκονταν δίπλα της, ως το τέλος.

Τα πρώτα χρόνια

H Jacqueline Lee Bouvier γεννήθηκε στις 28 Ιουλίου 1929, στο νοσοκομείο Stony Brook Southampton στο Southampton της Νέας Υόρκης. O πατέρας της, John Vernou, ήταν χρηματιστή της Wall Street ενώ η μητέρα της , Janet Norton Lee, καταγόταν από την Ιρλανδία. Η Τζάκι πέρασε τα πρώτα χρόνια της παιδικής της ηλικίας στο Μανχάταν και στο εξοχικό της οικογένειας στο East Hampton στο Long Island. Αποτελούσε τη μεγάλη αγάπη του πατέρα της, ο οποίος την ξεχώριζε σε σχέση με τη μικρότερη αδερφή της, αποκαλώντας την «την πιο όμορφη κόρη που είχε ποτέ ένας άντρας». Η βιογράφος, Tina Santi Flaherty, είχε αναφερθεί στην εμπιστοσύνη που είχε από μικρή η Jackie στον εαυτό της, κάτι που σαφέστατα πήγαζε από την εμπιστοσύνη και τον θαυμασμό που έτρεφε προς το πρόσωπό της ο πατέρας της.

Από νεαρή ηλικία, η Τζάκι ήταν ενθουσιώδης, αγαπούσε πολύ την ιππασία, μια αγάπη που την συντρόφευε μέχρι τον θάνατό της, το μπαλέτο αλλά και τις ξένες γλώσσες. Μιλούσε άπταιστα Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά και Ιταλικά. Η Τζάκι αγαπούσε επίσης πολύ την ανάγνωση. Πριν ξεκινήσει το σχολείο, είχε διαβάσει όλα τα παιδικά βιβλία που βρίσκονταν στα ράφια της βιβλιοθήκης της. Μετά το νηπιαγωγείο ξεκίνησε την πρώτη τάξη στο Miss Chapin's School στην East End Avenue στη Νέα Υόρκη. Μία από τις δασκάλες της, η Μις Πλατ, πίστευε ότι η Τζάκι ήταν «αγαπητό παιδί, το πιο όμορφο κοριτσάκι του σχολείου, ιδιαίτερα έξυπνο, καλλιτεχνική φύση από κούνια... ο ίδιος ο διάβολος μεταμορφωμένος!». Όταν η Τζάκι ήταν 10 ετών, οι γονείς της χώρισαν. Ήταν μια δύσκολη περίοδος για εκείνη, ειδικά επειδή τότε λίγα παιδιά είχαν χωρισμένους γονείς. Προερχόταν επίσης από μια Καθολική οικογένεια και -όπως ήταν γνωστό- η Καθολική Εκκλησία αποδοκίμαζε τότε τα διαζύγια. Η Τζάκι ήταν πάντα ένα κλειστό παιδί, αλλά μετά το διαζύγιο έγινε ακόμα πιο ήσυχη, διατηρώντας τις σκέψεις και τα συναισθήματά της για τον εαυτό της.

Η μητέρα της Τζάκι, μετά τον χωρισμό με τον πρώτο της άντρας, ξαναπαντρεύτηκε και απέκτησε άλλα δύο παιδιά. Αν και η Τζάκι διατήρησε μια καλή σχέση με τον πατέρα της, θεωρούσε τον πατριό της ως την πιο στενή πατρική φιγούρα για εκείνη, έναν άντρα που της πρόσφερε ένα σταθερό περιβάλλον και μια παιδική ηλικία που δε θα είχε βιώσει διαφορετικά. Τον Ιούνιο του 1947, η Τζάκι αποφοίτησε από το Miss Porter's School, ένα οικοτροφείο για κορίτσια στο Κονέκτικατ. Συνέχισε την εκπαίδευσή της στο Vassar College της Νέας Υόρκης, όπου σπούδασε Ιστορία, Λογοτεχνία, Τέχνη και Γαλλικά και έπειτα συνέχισε στο εξωτερικό, σπουδάζοντας στο Παρίσι.

Το Κολλέγιο, η Vogue και «Το κορίτσι με τη φωτογραφική μηχανή»

Η Τζάκι ήταν μια πολύ καλή μαθήτρια που συμμετείχε στα τμήματα τέχνης και υποκριτικής του σχολείου ενώ της άρεσε να αρθρογραφεί και στην εφημερίδα του κολλεγίου. Κατά τη φοίτησή της στο George Washington, η Τζάκι κέρδισε μια δωδεκάμηνη υποτροφία ως συντάκτρια στην Vogue. Είχε επιλεγεί ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλες γυναίκες σε εθνικό επίπεδο. Η θέση αυτή προϋπέθετε εργασία για έξι μήνες στο γραφείο του περιοδικού στη Νέα Υόρκη και τους υπόλοιπους έξι μήνες στα γραφεία του Παρισιού. Την πρώτη ημέρα της στη Vogue, η διευθύντρια του περιοδικού τη συμβούλεψε να τα παρατήσει και να επιστρέψει στην Ουάσιγκτον γιατί έπρεπε να αποκατασταθεί κοινωνικά, κυνηγώντας έναν καλό γάμο. Η Τζάκι ακολούθησε τη συμβουλή της και εγκατέλειψε το περιοδικό επιστρέφοντας στην Ουάσινγκτον μετά από μία μόνο ημέρα εργασίας.

Η Τζάκι όμως δεν τα παράτησε. Επιστρέφοντας αναζήτησε πάλι δουλειά. Μια εβδομάδα αργότερα έκλεισε ως συντάκτρια σε μια τοπική εφημερίδα της πόλης, την Washington Times-Herald, ως «Το κορίτσι με τη φωτογραφική μηχανή» απ' όπου πληρώνοντας 25 $ την εβδομάδα για τα άρθρα της. Η Τζάκι περιπλανιόταν στους δρόμους της πόλης και έβγαζε φωτογραφίες από ανθρώπους που συναντούσε, τους έκανε ερωτήσει και έφερνε τις απαντήσεις τους στην στήλη της στην εφημερίδα. Μια από αυτές ήταν και η εξάχρονη Tricia Nixon, η κόρη του Αντιπροέδρου των ΗΠΑ, από την οποία πήρε συνέντευξη λίγες μέρες μετά την εκλογή του πατέρα της Ρίτσαρντ Νίξον στις εκλογές του 1952. Κάλυψε επίσης τα πρώτα εγκαίνια του Dwight D. Eisenhower και τη στέψη της Βασίλισσας Ελισάβετ Β'.

Η γνωριμία με τον Τζον Φ. Κένεντι

Λίγο πριν η Τζάκι γνωρίσει τον Κένεντι είχε δεσμευτεί για λίγο με έναν νεαρό χρηματιστή, τον John Husted. Μετά από μόλις ένα μήνα γνωριμίας, το ζευγάρι δημοσίευσε την αναγγελλία του γάμου τους στους The New York Times τον Ιανουάριο του 1952. Μετά από τρεις μήνες όμως, η Τζάκι του είπε να χωρίσουν επειδή τον βρήκε «ανώριμο και βαρετό», καθώς τον γνώρισε καλύτερα.

Λίγους μήνες αργότερα, η Τζάκι συναντήθηκε με τον Τζον Φ. Κένεντι, ο οποίος ήταν βουλευτής και σύντομα εξελέγη γερουσιαστής στη Μασαχουσέτη. Η γνωριμία τους έγινε από έναν κοινό τους φίλο, τον δημοσιογράφο Charles L. Bartlett, σε ένα δείπνο το Μάιο του 1952. Η σχέση τους έγινε πιο σοβαρή και εκείνος ξετρελαμένος μαζί της μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου του ίδιου χρόνου της έκανε πρόταση γάμου. Η Τζάκι δεν απάντησε αμέσως. Πήρε λίγο χρόνο μέχρι να την αποδεχτεί, επειδή έπρεπε να φύγει από την Αμερική και να μεταβεί στο Λονδίνο για να καλύψει τη στέψη της Βασίλισσας Ελισάβετ Β για τους The Washington Times-Herald. Μετά από ένα μήνα στην Ευρώπη, επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες και είπε το «ναι» του Κένεντι. Όπως ήταν αναμενόμενο παραιτήθηκε από τη θέση της στην εφημερίδα και στις 25 Ιουνίου 1953 ανακοινώθηκε επίσημα ο γάμος τους.

Στις 12 Σεπτεμβρίου 1953, παντρεύτηκαν στην Εκκλησία της Αγίας Μαρίας στο Νιούπορτ του Ρόουντ Άιλαντ. Ο γάμος τους θεωρήθηκε το κοινωνικό γεγονός της χρονιάς με περίπου 700 επισκέπτες στην τελετή και 1.200 στη δεξίωση που ακολούθησε στο Hammersmith Farm. Το νυφικό σχεδιάστηκε από την Ann Lowe της Νέας Υόρκης και το οποίο βρίσκεται τώρα στη βιβλιοθήκη Kennedy στη Βοστώνη της Μασαχουσέτης.

Ο μήνα του μέλιτος τους βρίσκει στο Μεξικό όπου περνούν μαγευτικές στιγμές. Λίγες ημέρες αφότου επέστρεψαν στην Ουάσιγκτον, ο γερουσιαστής Κένεντι διαγνώστηκε με ένα σπάνιο σύνδρομο, με αφόρητους πόνους στην πλάτη που προήλθαν από τραυματισμούς του στο ποδόσφαιρο αλλά και από την καταπόνηση της μέσης τους από τον καιρό που βρέθηκε στον πόλεμο. Μετά από δύο εγχειρήσεις, ο τότε γερουσιαστής έπρεπε να μείνει για αρκετό διάστημα στο σπίτι του προκειμένου ν΄αναρρώσει. Τότε η Τζάκι Κένεντι τον ενθάρρυνε να γράψει ένα βιβλίο με θέμα τους γερουσιαστές των ΗΠΑ που είχαν διακινδυνεύσει την καριέρα τους για να πολεμήσουν για τα πράγματα και τα ιδανικά που πίστευαν. Για το βιβλίο αυτό, με τίτλο «Profiles in Courage», του απονεμήθηκε το Βραβείο Πούλιτζερ το 1957. Την ίδια χρονιά, γεννήθηκε και το πρώτο παιδί των Κένεντι, η Κάρολιν.

Τον Ιανουάριο του 1960, ο γερουσιαστής Τζον Φ.Κένεντι ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών. Άρχισε να ταξιδεύει σε όλη τη χώρα και η Τζάκι τον συνόδευε συχνά σε πολλές πόλεις για την εκστρατεία του. Κατά τη διάρκεια αυτής της εκστρατείας, έμαθε ότι ήταν έγκυος στο δεύτερο παιδί της και οι γιατροί της συνέστησαν να παραμείνει προληπτικά στο σπίτι. Μπορεί να απείχε από κοινωνικές δραστηριότητες αλλά από την εστία της έμενε πάντα ενεργή: απάντησε σε εκατοντάδες επιστολές Αμερικανών, μαγνητοσκόπησε τηλεοπτικές διαφημίσεις, έδωσε συνεντεύξεις και έγραφε μια φορά την εβδομαδιαία σε μια στήλη της εφημερίδας, «Campaign Wife», η οποία διανέμονταν δωρεάν σε όλη τη χώρα. Συμβούλεψε επίσης τότε τον σύζυγό της να βελτιώσει την εμφάνισή του, και συγκεκριμένα την γκαρνταρόμπα του, ως προετοιμασία για την προβλεπόμενη προεδρική εκστρατεία του.

Στις 8 Νοεμβρίου 1960, ο Τζον Φ. Κένεντι νίκησε τον Ρεπουμπλικανικό Ρίτσαρντ Νίξον σε έναν πολύ στενό αγώνα. Δυόμισι εβδομάδες αργότερα, η κυρία Κένεντι γέννησε το δεύτερο παιδί τους, τον Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι Τζούνιορ.

Η Τζάκι ως Πρώτη Κυρία των ΗΠΑ (1961-1963)

Παρά τη μη συμμετοχή της στην εκστρατεία, η Τζάκι στα 31 της έγινε η Πρώτη Κυρία των ΗΠΑ και αντικείμενο έντονης προσοχής των Mέσων Eνημέρωσης με τις επιλογές της στην μόδα από την πρώτη στιγμή. Από τη μία πλευρά, θαυμάστηκε για το προσωπικό της στυλ, (συχνά φωτογραφίες της συμπεριλαμβάνονταν σε πολλά γυναικεία περιοδικά μαζί με εκείνες πολλών αστέρων του σινεμά ενώ χαρακτηρίστηκε για την εποχή ως μία από τις 12 καλύτερες γυναίκες στον κόσμο),από την άλλη πλευρά όμως , η προτίμησή της στους Γάλλους σχεδιαστές και τα χρήματα που ξόδευε της για το απίστευτα chic ντύσιμό της, σχολιάζονταν αρνητικά από μεγάλη μερίδα του Τύπου. Ως προεδρικό ζευγάρι, οι Κένεντι διέφεραν από όλους τους προκατόχους τους. Η Τζάκι ήταν η πρώτη κυρία που προσέλαβε γραμματέα Τύπου, την Pamela Turnure, για να διαχειριστεί προσεκτικά την επαφή της με τα Μέσα Ενημέρωσης, συνήθως αποφεύγοντας να κάνει δημόσιες δηλώσεις και ελέγχοντας αυστηρά το βαθμό φωτογράφησης των παιδιών της. Τα ΜΜΕ εκείνης της εποχής απεικόνισαν τη Τζάκι ως την ιδανική γυναίκα και η Πρώτη Κυρία προσέλκυσε την παγκόσμια -θετική -δημόσια προσοχή κερδίζοντας συμμάχους για τον Λευκό Οίκο και διεθνή υποστήριξη για την κυβέρνηση του Κένεντι και τις πολιτικές του για τον Ψυχρό Πόλεμο.

Αν και η Τζάκι δήλωσε ότι προτεραιότητά της ως πρώτη κυρία ήταν να φροντίζει τον Πρόεδρο και τα παιδιά τους, αφιέρωσε επίσης τον χρόνο της στην προώθηση των αμερικανικών τεχνών και στη διατήρηση της ιστορίας της. Η αποκατάσταση του Λευκού Οίκου ήταν η κύρια συνεισφορά της, και προώθησε επίσης το σκοπό αυτό φιλοξενώντας κοινωνικές εκδηλώσεις που συγκέντρωναν ελίτ προσωπικότητες από την πολιτική και τις τέχνες.

Οι παρεμβάσεις της στον Λευκό Οίκο στάθηκαν ορόσημο για την ιστορία του μεγάρου

Οι Κένεντι έφεραν ένα νέο, νεανικό πνεύμα στον Λευκό Οίκο, οι οποίοι πίστευαν ότι θα έπρεπε να είναι ένα μέρος που θα «γιορτάζει» την αμερικανική ιστορία, τον πολιτισμό και τα επιτεύγματα των ΗΠΑ. Ως πρώτη κυρία, οργάνωσε σημαντικά δείπνα και εκδηλώσεις στον Λευκό Οίκο και προσκαλούσε πολλούς καλλιτέχνες, συγγραφείς, επιστήμονες, ποιητές και μουσικούς για να συναντηθούν με πολιτικούς, διπλωμάτες και ανθρώπους του επιχειρηματικού κόσμου. Η Τζάκι είχε επισκεφθεί τον Λευκό Οίκο δύο φορές πριν γίνει Πρώτη Κυρία: την πρώτη φορά όταν ήταν στο δημοτικό, με το σχολείο της το 1941 και η δεύτερη ως προσκεκλημένη της απερχόμενης Πρώτης Κυρίας Μαμί Άιζενουερ. Ήταν απογοητευμένη όταν διαπίστωσε ότι τα δωμάτια του οίκου ήταν επιπλωμένα με κομμάτια που δεν είχαν ιστορική σημασία, κάτι που αποτέλεσε το πρώτο της μέλημα ως Πρώτη Κυρία, δηλαδή να αποκαταστήσει τον ιστορικό χαρακτήρα του Λευκού Οίκου.

Από την πρώτη ημέρα της διαμονή της αποφάσισε να κάνει τα οικογενειακά καταλύματα ελκυστικά και κατάλληλα για την καθημερινότητα μιας οικογένειας, προσθέτοντας μια κουζίνα στον οικογενειακό όροφο και νέα δωμάτια για τα παιδιά της. Τα 50.000 $ που είχαν διατεθεί για αυτήν την προσπάθεια ανακαίνισης εξαντλήθηκαν σχεδόν αμέσως. Συνεχίζοντας το έργο, ίδρυσε μια επιτροπή καλών τεχνών για την επίβλεψη και τη χρηματοδότηση της διαδικασίας αποκατάστασης του μεγάρου και ζήτησε τη συμβουλή του πρώτου Αμερικανού ειδικού επίπλων Henry du Pont.

Πριν την προεδρία του Κένεντι οι πρόεδροι και οι οικογένειές τους είχαν πάρει έπιπλα και άλλα αντικείμενα όταν αποχώρησαν από τον Λευκό Οίκο. Αυτό οδήγησε κατά συνέπεια και στην έλλειψη πρωτότυπων ιστορικών κομματιών στο μέγαρο. Η Τζάκι έγραψε προσωπικά σε πιθανούς δωρητές για να εντοπίσει αυτά τα έπιπλα που λείπουν (και να τα φέρει πίσω στον Λευκό Οίκο) άλλα και άλλα ιστορικά κομμάτια που αποτελούσαν ιστορικό ενδιαφέρον για την ίδια. Η Τζάκι ξεκίνησε τη δημιουργία ενός νομοσχέδιο του Κογκρέσου που θα αποδείκνυε ότι τα έπιπλα του Λευκού Οίκου θα είναι ιδιοκτησία του Ιδρύματος Σμιθσόνια και όχι στη διάθεση των πρώην Προέδρων. Ίδρυσε επίσης τον Ιστορικό Σύνδεσμο του Λευκού Οίκου, την Επιτροπή Διατήρησης του Λευκού Οίκου, τη θέση ενός μόνιμου Επιμελητή του Λευκού Οίκου, το Ίδρυμα Επιχορήγησης του Λευκού Οίκου και το Ίδρυμα Απόκτησης του Λευκού Οίκου. Στις 14 Φεβρουαρίου 1962, η Τζάκι, συνοδευόμενη από τον δημοσιογράφο Charles Collingwood του CBS News, παρουσίασε στους Αμερικανούς τηλεθεατές τα άδυτα του Λευκού Οίκου. Το ντοκιμαντέρ έκανε αίσθηση καθώς το παρακολούθησαν 56 εκατομμύρια θεατές στις Ηνωμένες Πολιτείες και αργότερα διανεμήθηκε σε 106 χώρες ενώ ήταν η μοναδική Πρώτη Κυρία στην ιστορία των ΗΠΑ που κέρδισε βραβείο Emmy για την προσφορά της.

Ο χαμός του παιδιού της και η δολοφονία του Κένεντι

Στις αρχές του 1963, η Τζάκι ήταν και πάλι έγκυος, γεγονός που την οδήγησε να περιορίσει τα επίσημα καθήκοντα και τις εμφανίσεις της. Στις 7 Αυγούστου (πέντε εβδομάδες νωρίτερα από την προγραμματισμένη προθεσμία της), η Τζάκι γέννησε το τρίτο παιδί της, τον Πάτρικ Μπουβιέ Κένεντι με καισαρική τομή. Το μωρό όμως έπασχε από μια σοβαρή ασθένεια των πνευμόνων και μεταφέρθηκε στο Παιδικό Νοσοκομείο της Βοστώνης, όπου ξεψύχησε δύο ημέρες αργότερα. Η Πρώτη Κυρία επηρεάστηκε βαθιά από τον θάνατο του Πάτρικ και έπεσε σε κατάθλιψη. Ωστόσο, η απώλεια του μωρού έφερε το ζευγάρι πιο κοντά. Τότε ο φίλος της Τζάκι, ο Έλληνας μεγιστάνας της ναυτιλίας, Αριστοτέλης Ωνάσης γνωρίζοντας την κακή ψυχολογική της κατάσταση, την κάλεσε στο γιοτ του για να αναρρώσει. Ο πρόεδρος Κένεντι είχε αρχικά τις επιφυλάξεις του γι' αυτή την πρόσκληση, αλλά της επέτρεψε να πάει τελικά επειδή πίστευε ότι «θα της έκανε καλό». Το ταξίδι αυτό δημιούργησε σάλο στην κυβέρνηση του Κένεντι και όχι άδικα -όπως έδειξε μετά η ιστορία-. Η Πρώτη Κυρία επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες στις 17 Οκτωβρίου 1963. Αργότερα παραδέχτηκε ότι μετάνιωσε που έμεινε μακριά από τον σύζυγό της τόσο καιρό αλλά έφταιγε η «μελαγχολία μετά το θάνατο του μωρού μου», είχε πει χαρακτηριστικά. Κανείς όμως δεν την πίστεψε στ' αλήθεια!

Ενώ προσπαθούσε να ανακάμψει από την απώλεια του μωρού της, μια άλλη τρομερή τραγωδία τής είχε επιφυλάξει η μοίρα. Στις 22 Νοεμβρίου 1963, ο Πρόεδρος και η Πρώτη Κυρία βρισκόταν στο Ντάλας του Τέξας. Καθώς το αυτοκίνητό τους περνούσε πανηγυρικά μέσα από το πλήθος, κάποιος πυροβόλησε θανάσιμα τον Κένεντι με αποτέλεσμα να βρει τραγικό θάνατο στην αγκαλιά της Τζάκι.

Το ροζ σακάκι που φορούσε τότε έχει μείνει στην ιστορία τόσο για τον stylish χαρακτήρα του όσο και για τον αιματοχυμένο λεκέ που το σημάδεψε μια για πάντα. Η Τζάκι ήταν μόνη της πια, μένοντας χήρα σε ηλικία μόλις 34 ετών. Καθώς η κηδεία μεταδόθηκε σε όλο τον κόσμο, εκατομμύρια άνθρωποι μοιράστηκαν τη θλίψη της και θαύμαζαν το θάρρος και την αξιοπρέπεια της.

Η Τζάκι και τα παιδιά της παρέμειναν στον Λευκό Οίκο για δύο εβδομάδες μετά τη δολοφονία. Θέλοντας να «κάνει κάτι καλό για την Τζάκι», ο Πρόεδρος Τζόνσον της πρόσφερε την Πρεσβεία στη Γαλλία, έχοντας επίγνωση της κληρονομιάς και της αγάπης της για τον πολιτισμό της χώρας, αλλά εκείνη απέρριψε ευγενικά την προσφορά.

H Τζάκι πένθησε τον σύζυγό της χωρίς να κάνει καμία δημόσια εμφάνιση για αρκετούς μήνες. Ήταν γνωστό σε όλους ότι υποφέρει από μη διαγνωσμένη διαταραχή μετατραυματικού στρες κάτι που την έκανε να κλειστεί στον εαυτό της.

Στις 14 Ιανουαρίου 1964, η Τζάκι έκανε την πρώτη της τηλεοπτική εμφάνιση από το γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα, ευχαριστώντας το κοινό για τα «εκατοντάδες χιλιάδες μηνύματα» που είχε λάβει από τη δολοφονία του συζύγου της λέγοντας ότι είχε υποστηριχθεί από την αγάπη της Αμερικής για τον πρώην σύζυγό της. Το πρώτο της μέλημα ήταν να αγοράσει ένα σπίτι για την ίδια και τα παιδιά της στη Τζωρτζτάουν, το οποίο όμως πούλησε αργότερα για να αγοράσει ένα ρετιρέ στον 15ο όροφο (αξίας 250.000 $) στην 1040 Fifth Avenue στο Μανχάταν, με την ελπίδα να απολαμβάνει περισσότερο την ιδιωτικότητά της.

Ο γάμος με τον Αριστοτέλη Ωνάση

Μετά το θάνατο του Ρόμπερτ Κένεντι το 1968, η Τζάκι φέρεται να βίωνε άλλη μια μορφή κατάθλιψης. Φαίνεται πως δεν είχε καλά καλά συνέλθει από την προηγούμενη φορά που έπεσε σε κατάθλιψη με τον χαμό του τρίτου της παιδιού και η κατάστασή της είχε ήδη κάνει υποτροπή. Είχε φτάσει να φοβάται για τη ζωή της αλλά και των δύο παιδιών της, λέγοντας: «Μετά τον Κένεντι, τα παιδιά μου είναι οι επόμενοι στόχοι. Θέλω να φύγω από αυτήν τη χώρα».

Έτσι στις 20 Οκτωβρίου 1968, η Τζάκι παντρεύτηκε τον μακρόχρονο φίλο της Αριστοτέλη Ωνάση, τον πλούσιο Έλληνα μεγιστάνα της ναυτιλίας που μπόρεσε να της προσφέρει την ιδιωτικότητά της αλλά και την ασφάλεια που ζητούσε τόσο πολύ για την ίδια και τα ανήλικα παιδιά της. Ο γάμος πραγματοποιήθηκε στον Σκορπιό, το ιδιωτικό ελληνικό νησί του Ωνάση στο Ιόνιο Πέλαγος. Αφού παντρεύτηκε τον Ωνάση, πήρε το νόμιμο όνομα Τζάκι Κένεντι Ωνάση και κατά συνέπεια έχασε το δικαίωμά της στην προστασία της από τις Αμερικάνικες Μυστικές Υπηρεσίες, κάτι που αποτελεί δικαίωμα κάθε χήρας προέδρου των ΗΠΑ. Ο γάμος της έφερε αρνητική δημοσιότητα στο δημόσιο προφίλ της και έγινε στόχος των παπαράτσι που την ακολούθησαν παντού αναφέροντας σε αυτή με το παρατσούκλι «Jackie O».

Η υγεία του Αριστοτέλη Ωνάση επιδεινώθηκε γρήγορα μετά το θάνατο του γιου του Αλέξανδρου, που σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα το 1973. Ο Αριστοτέλης πέθανε από αναπνευστική ανεπάρκεια σε ηλικία 69 ετών στο Παρίσι στις 15 Μαρτίου 1975. Έπειτα από αντιπαράθεση με την κόρη του, Χριστίνα, η Τζάκι πήρε το ποσό των 26 εκατομμυρίων δολαρίων από τη διαθήκη του Αριστοτέλη Ωνάση και παραιτήθηκε από όλες τις άλλες αξιώσεις της περιουσίας του.

Η μετά-Αριστοτέλη εποχή, η επιστροφή στη δημοσιογραφία και ο θάνατός της

Μπορεί να έμεινε χήρα για δεύτερη φορά όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Τα παιδιά της είχαν μεγαλώσει και εκείνη μπόρεσε να ξεκινήσει μια νέα καριέρα, όπως την ήθελε. Ξεκίνησε πάλι να γράφει, αποδέχοντας την πρόταση της εφημερίδας Viking Press στη Νέα Υόρκη και μετέπειτα της Doubleda κατέχοντας για πολλά χρόνια τη θέση της Αρχισυντάκτριας.

Τον Νοέμβριο του 1993, η Τζάκι έπεσε από το άλογό της και μεταφέρθηκε αμέσως στο νοσοκομείο. Στις προληπτικές εξετάσεις στις οποίες υποβλήθηκε διαπίστωσαν έναν πρησμένο λεμφαδένα στη βουβωνική χώρα, ο οποίος αρχικά -όπως είπαν οι γιατροί- οφειλόταν σε λοίμωξη. Η πτώση από το άλογό της συνέβαλε στην επιδείνωση της υγείας της κατά τους επόμενους έξι μήνες. Τον Δεκέμβριο, η Τζάκι ανέπτυξε νέα συμπτώματα, όπως πόνο στο στομάχι και πρησμένους λεμφαδένες στο λαιμό της, και διαγνώστηκε με λέμφωμα μη Hodgkin, έναν καρκίνο του αίματος. Δεν το έβαλε όμως κάτω, συνέχισε να αρθρογραφεί μέχρι το θάνατό της το 1994.

Η Τζάκι πέθανε στον ύπνο της στο διαμέρισμά της στο Μανχάταν σε ηλικία 64 ετών. Το πρωί της 19ης Μαϊου του 1994, ο Τζον Φ. Κένεντι, ο νεότερος, ανακοίνωσε τον θάνατο της μητέρας του στον Τύπο, δηλώνοντας ότι «περιβάλλεται από τους φίλους της, την οικογένειά της και τα βιβλία της, από τους ανθρώπους και τα πράγματα που αγαπούσε». Πρόσθεσε επίσης ότι «όλα στη ζωή της τα έκανε με τον δικό της τρόπο, και με τους δικούς της όρους, και γι' αυτό όλοι αισθανόμαστε τυχεροί για αυτό».

Η Τζάκι Κένεντι Ωνάση τάφηκε δίπλα στον Πρόεδρο Κένεντι στο Εθνικό Νεκροταφείο του Άρλινγκτον στην Ουάσιγκτον, DC.