Η Αμάντα Μανωλάκου μιλά για τη μάχη που κερδίζει καθημερινά με όπλο την αγάπη της οικογένειάς της

Η Αμάντα Μανωλάκου μας είχε συγκινήσει, αλλά και μας είχε δώσει παράλληλα ένα πολύ μεγάλο μάθημα δύναμης, όταν στο My Style Rocks είχε παραδεχτεί πως πάσχει από αυτοάνοσο χρόνιο νόσημα, τη σκλήρυνση κατά πλάκας, με το οποίο συνυπάρχει τα τελευταία χρόνια. Η φράση της: «Είμαι καλά, έχω όλα όσα χρειάζομαι, αγαπώ πολύ τον εαυτό μου» μας είχε αφοπλίσει. Και όταν μιλούσε για αυτά τα πολύτιμα που έχει στη ζωή της, αναφερόταν στον σύζυγό της Νίκο Μπιουρ με τον οποίο είναι μαζί 11 χρόνια - 8 από τα οποία ως παντρεμένοι - και στον 8χρονο γιο τους Σέργιο.

Μιλάμε μαζί στο Queen.gr με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Οικογένειας για αξίες, για αγάπη, αλλησεβασμό, ενσυναίσθηση.

«Ο σύζυγός μου είναι full time μπαμπάς»

Πριν ασχοληθεί με την μόδα, η Αμάντα Μανωλάκου είχε ολοκληρώσει τις σπουδές της στα Ναυτιλιακά. Δεν ασχολήθηκε ποτέ με το αντικείμενο των σπουδών και άνοιξε αρχικά μία μικρή επιχείρηση. Όταν όμως παντρεύτηκε τον επιχειρηματία Νίκο Μπιουρ, αφοσιώθηκε στην οικογένειά της και στον μονάκριβο γιο τους Σέργιο.

Παράλληλα με τη χαρά της μητρότητας, θα αναγκαστεί εκείνη την περίοδο, να αντιμετωπίσει και τη σκλήρυνση κατά πλάκας. Η διάγνωση που έγινε ευτυχώς σε αρχικό στάδιο του αυτοάνοσου, μπορεί να την τρομοκράτησε σκεπτόμενη το μέλλον του παιδιού της, αλλά στη συνέχεια αποφάσισε να συνυπάρχει μαζί της.

Τη δεύτερη φορά που εμφανίστηκε ως παίκτρια του My Style Rocks πριν από λίγους μήνες, δημοσιοποίησε αυτή τη συνύπαρξη και τα λόγια της όπως μας εξομολογείται στο Queen.gr, έδωσαν δύναμη και θάρρος και σε άλλους ανθρώπους που παλεύουν με αυτή.

Από μικρή ηλικία επηρεαζόμαστε από το οικογενειακό μας περιβάλλον. Εσένα πόσο σε επηρέασαν στη συνέχεια της ζωής σου, τα πρότυπα, η συνοχή και οι αξίες της δικής σου οικογένειας;

Επηρεάστηκα αρκετά, θεώρησα πως οι γονείς μου έκαναν το καλύτερο για εμένα και μου έδωσαν μία σωστή βάση και τους ευχαριστώ πολύ για αυτό. Με έκαναν καλύτερο άνθρωπο, με έκαναν αυτό που είμαι σήμερα. Να σέβομαι, να εκτιμώ, να αγωνίζομαι για να κερδίσω κάτι.

Σκέφτηκες ποτέ να τα παρατήσεις;

Όλοι μας βρισκόμαστε κάποια στιγμή σε αυτή τη θέση, αλλά αυτό που μου έμαθαν οι γονείς μου, είναι να μην τα παρατάω ποτέ, παρόλο που το έχω σκεφτεί πολλές φορές να το κάνω, όταν δεν τα καταφέρνω.

Ως μαμά και η ίδια, μεγαλώνεις τον γιο σου προσπαθώντας να μην τον κρίνεις για τα λάθη του, αλλά να του δίνεις ώθηση σε αυτά που εκείνος επιθυμεί, ακόμη και αν δε συμφωνείς με αυτά;

Έχω μεγαλώσει σε μία αυστηρή οικογένεια, με τα δεδομένα που όλοι κάποια στιγμή αντιμετωπίσαμε. Με το «τι θα πει ο κόσμος;», με το «Πρέπει να είσαι καλή μαθήτρια γιατί έτσι νιώθουμε περήφανοι», με το «Πρέπει να έχεις δέκα πτυχία και να ξέρεις δέκα γλώσσες». Εγώ είμαι περήφανη για τον Σέργιο, όπως και να είναι, ό,τι και να είναι, αρκεί να σέβεται τους ανθρώπους γύρω του και να είναι ένας σωστός άνθρωπος στην κοινωνία. Θέλω να του δώσω τέτοιες αξίες. Τώρα, αν θα είναι καλός μαθητής και στη συνέχεια καλός φοιτητής, αν θα ξέρει παράλληλα πέντε γλώσσες, αυτό είναι στη δική του επιλογή. Θα τον διευκολύνει στη συνέχεια στη ζωή του, αλλά αυτά δεν θα τον κάνουν απαραίτητα καλύτερο άνθρωπο.

Και να έχει αλληλεγγύη προς τους άλλους γύρω του. Είναι ένα ζητούμενο της εποχής στην ανατροφή των παιδιών.

Φυσικά, να έχει αλληλεγγύη προς όλους τους άλλους, να έχει ενσυναίσθηση, να σέβεται. Και όχι απαραίτητα να έχει άριστα στα μαθήματά του. Πριν από λίγο καιρό πήγα στο σχολείο του για να μου δώσουν τον έλεγχό του και είπα στους δασκάλους του, ότι δεν με ενδιαφέρει τι γράφει. «Δεν με νοιάζει αν είναι καλός στα ελληνικά και στα μαθηματικά» όπως τους είπα. «Πείτε μου αν είναι καλός ως χαρακτήρας, αν είναι κοινωνικός, αν είναι ευγενικός, αν σέβεται τους μεγαλύτερους αλλά και τους συμμαθητές του», αυτά μόνο τους ρώτησα, γιατί αυτά με ενδιάφεραν να ακούσω για το παιδί μου.

Παρά τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις, όπως και τις δικές σου, καταφέρνετε να έχετε χρόνο με τον γιο σας;

Ο Νίκος είναι full time μπαμπάς. Με το που γυρνάει από τη δουλειά του το απόγευμα, θα πάει να παίξει με τον γιο του στο γήπεδο. Θα κάνει πράγματα μαζί του, μέχρι να ξεκουραστεί για λίγο και να ξαναπάει στη δουλειά του το βράδυ.

«Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι η καλύτερή μου φίλη. Έτσι την πολεμώ»

Δημοσιοποίησες με πολύ θάρρος το χρόνιο νόσημά σου, μιλώντας σε όλους για τη σκλήρυνση κατά πλάκας. Πώς το αντιμετωπίζεις πια και πόσο σε βοήθησε η οικογένειά σου;

Το παρακολουθώ, κάνω ότι μου λένε οι γιατροί μου, γυμνάζομαι αρκετά και προσπαθώ όσο το δυνατόν να μην αγχώνομαι.

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που αντιμετωπίζουν τα τελευταία χρόνια τέτοιου είδους νοσήματα, όπως και αυτοάνοσα, τα οποία αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο. Από την εμπειρία μου μέχρι τώρα, το μόνο που σε ωφελεί να κάνεις, είναι να ακολουθείς τις οδηγίες του γιατρού σου και να μην κάνεις αυτό που θέλεις εσύ. Γιατί έχω ακούσει και κάποιους ασθενείς, που ακολουθούν μη ιατρικές μεθόδους. Ευτυχώς το πρόλαβα σε πρώιμο στάδιο στο κεφάλι. Αντιμετώπισα κάποια προβλήματα με τα πόδια μου, ξυπνούσα κάποια πρωινά και δεν έβλεπα. Όμως ακολούθησα κανονικά τη θεραπεία μου. Η οικογένειά μου με βοήθησε πολύ.

Σε σχέση με τον γιο σου πως το διαχειρίζεσαι; Γιατί κάποιες μέρες βλέπει τη μαμά του να είναι αδύναμη.

Δεν μπορώ ακόμη να το διαχειριστώ αυτό σε σχέση με τον Σέργιο. Μπορώ να διαχειριστώ όλους τους άλλους ανθρώπους, αλλά με το παιδί μου είμαι αρκετά ευάλωτη σε αυτές τις δυσάρεστες καταστάσεις. Όταν πριν από έναν χρόνο, έπαθε έμφραγμα ο μπαμπάς του, του είπα ότι έφυγε σε ταξίδι στη Θεσσαλονίκη στα ξαφνικά και δεν πρόλαβε να τον χαιρετήσει. Δεν του είπα την αλήθεια εκείνη τη στιγμή, αφενός γιατί δεν ήξερα τι να του πω, αφετέρου γιατί εκείνη τη στιγμή είχα να διαχειριστώ εμένα και το πρόβλημα που είχε δημιουργηθεί. Ήθελα όλα να πάνε καλά και στη συνέχεια να του μιλήσω. Βέβαια το παιδί κατάλαβε τι συνέβαινε, όταν ο Νίκος άρχισε να παίρνει στη συνέχεια φάρμακα, κάτι που δεν έκανε στο παρελθόν.

Το ότι κοινοποίησες δημόσια κάτι τόσο προσωπικό και ευαίσθητο παράλληλα, πόσο σε βοήθησε; Βοήθησε ενδεχομένως και άλλους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν μία παρόμοια κατάσταση;

Μέχρι και τώρα που μιλάμε, μου στέλνουν διαρκώς μηνύματα για να με ρωτήσουν για τον γιατρό μου ή να με ρωτήσουν για τη θεραπεία μου.

Και αρκετά ενεργή και επαγγελματικά. Σε βοηθά αυτό;

Η δουλειά φυσικά και βοηθά, αρχικά στο να ξεχνιέσαι. Μου προσφέρει αυτοπεποίθηση, ενώ είμαι παράλληλα και οικονομικά ανεξάρτητη, συνεισφέρω στα έξοδα του σπιτιού και αυτό είναι σημαντικό. Ανεξάρτητα αν ο σύζυγός μου έχει τη δυνατότητα να μου παρέχει τα πάντα. Αυτή η αυτονομία ως γυναίκα μου δίνει μεγάλη δύναμη. Δεν μπορώ καν να με φανταστώ να παίρνω σύνταξη. Κάτι θα βρω να κάνω και τότε (γελάει).

Μίλησες για την αυτονομία και την ανεξαρτησία των γυναικών. Μήπως αυτό φοβίζει τους άντρες;

Θεωρώ πως ένας άντρας που αγαπά τη γυναίκα του, είναι περήφανος όταν η γυναίκα του τα καταφέρνει σε όλα τα επίπεδα και είναι δυναμική.

Πώς λειτουργείς όταν χρειάζεται να πάρεις μία απόφαση που αφορά στα επαγγελματικά σου; Σκέφτεσαι αναλυτικά όλα τα ενδεχόμενα, ή είσαι παρορμητική;

Τις μεγαλύτερες αποφάσεις της ζωής μου, τις έχω πάρει μέσα σε ένα λεπτό.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ 2024